joop schreef op vrijdag 8 februari 2013, 16:45:


Niet zo bezwaarlijk als een paard dat vrolijk om je heen bokt. Een vrolijke hond hoeft bij clickertraining geen probleem te zijn. Integendeel. Bij sommige oefeningen kan het gemakkelijk zijn.

Een hond stamt van de wolf; jager... jaagt in groepen, gebruikt strategieen. Een paard graast, maakt dat het weg komt bij dreiging, vecht indien nodig maar heeft voor zijn eerste levensbehoefte geen oplossings vermogen nodig. Is veel onderzoek naar geweest.

Ik ben het dan ook niet met je eens dat het hetzelfde werkt. Ik heb zowel kat, hond, kip en paard geclickerd en er zit wel dergelijk verschil in aanpak.
Timing is wel een overeenkomst, zoals altijd. Net als duidelijkheid en consequent zijn.

Klopt. Maar je kunt ook niet vergeten dat gedrag op het moment dat je een cue geeft een rol kan spelen. Dat kan herhaalt worden om de cue uit te lokken. Zoals ook gedrag tussen click en levering van voer vaak onbewust getraind wordt, als de mechaniek niet goed is.
Ben ik dus ook niet met je eens. Je kunt nooit gemakkelijk voldoende voertjes in je hand houden voor een sessie. Dat betekent dat je tussendoor voertjes uit je zak moet halen, wat door het paard als een bridge wordt opgevat (hij weet immers donders goed wat je daar uit je zak haalt en dat hij het kan verdienen) Dat veroorzaakt onnodige verwarring. Daarom is het veel duidelijker de voertjes in je zak te houden en na de click het voertje te pakken en aan te reiken.(mits ook hier weer de mechaniek perfect is)
Jep. En door dat gedrag te voorkomen, hoef je geen gedrag te berispen of het paard steeds achteruit te sturen of timeouts te nemen, wat voor frustratie kan zorgen.


Eigen initiatief wordt in de tradi wereld nu eenmaal niet gewaardeerd, dus idd ontmoedigt. of het altijd eruit wordt gemept is de vraag, maar het komt zeker voor.

Talitha, als je paard opdringerig wordt bij clickeren met voer, doe je iets fout. Zoals merel al zegt is voer voor het merendeel van de paarden de belangrijkste motivator. Een krabbel zal door veel paarden onvoldoende als dusdanig worden ervaren om het effectief met de clicker te gebruiken.

J
Heeft niets met dominantie te maken. Gewoon met een voorkeurspositie met wandelen (onze sil loopt daar ook het liefst, nooit problemen mee)
Bij

Kan onzekerheid of anticipatie op een gebeurtenis die voor hem minder leuk is aan ten grondslag liggen. Dat laatste merk ik ook op uit je opmerking dat het paard 'geen wil to please' heeft. Typische mensen-uitdrukking. Geen dier doet iets om jou een plezier te doen. Dat is een menselijke eigenschap. Ze doen iets omdat ze het leuk vinden of omdat het iets oplevert. In dit geval (zie ook bovenstaande) zul je ervan uit moeten gaan dat het paard het niet leuk vindt

Het is een uitgebreid misverstand dat je paard vanzelf begrijpt wat jouw persoonlijke ruimte is en vanzelf begrijpt dat het wordt geacht daar niet in te komen. Ervanuit gaan dat het paard denkt in termen van respect, is het toedichten van menselijke eigenschappen aan een paard.
Een interessant en raak artikel daarover
http://www.epona.tv/blog/2013/january/spaced-out

Die noemde ik dus eerder. Overigens wordt deze term (ten onrechte) ook bij paarden gebruikt

Oh gedver wat rot. Zo snel kan dat zomaar opeens gaan .... Heel erg veel sterkte.

Zoals jullie weten had hij cushing syndroom, ondanks zijn pas 7 jaartjes, en een chronische leverontsteking incl. blijvende leverschade en weefselveranderingen.

Het leek even wat beter te gaan met medicatie, maar zijn hoofd leek wel boller te worden en je zag steeds vaker het wit van zijn ogen aan de bovenkant, wat zwelling in het hoofd deed vermoeden.
Net als het soms wat onberekenbare gedrag.

Vorige week kreeg hij wondjes aan de boven/binnenkant van de achterbeentjes, die snel ernstiger van aard werden. Daarnaast liep hij slechter.
Hij bleek bevangen aan de achtervoetjes, dusdanig dat er al een brede witte lijn was ontstaan en openingen ontstonden tussen witte lijn en hoefwand.
Cushing was duidelijk niet meer onder controle.

Omdat er geen enkel vooruitzicht op verbetering was (integendeel) heb ik hem verder leiden bespaard. Toch nog.

Dank je allemaal.
Hoe hard het ook is, twijfel ik niet aan de beslissing die ik heb genomen.
De feiten vielen niet te ontkennen; het boller worden van het hoofd, de veranderingen van zijn ogen -een onmiskenbaar teken dat er druk op stond-, de wondjes en infecties en de bevangenheid van zijn achtervoetjes...
Dat in combi met de diagnose cushing en het onderzoek dat uitwees dat er sprake was van een chronische leverontsteking met weefselveranderingen, maakte duidelijk dat er geen enkele kans was op verbetering.

Maar het voelt wel oneerlijk. Want eigenlijk had hij 30 moeten worden. Net als Tommy.

En het voelt rot voor de andere paarden. Silja heeft lang bij het hek staan te murmelen. Trulsa staarde naar de plek waar het allemaal was gebeurd.
Ik denk dat vooral trulsa hem erg gaat missen.
Arm klein grijsaardje.

Christel Provaas schreef op vrijdag 8 maart 2013, 11:32:


Het is meestal een vergroting van de klier, al dan niet in combinatie met een of meerdere tumoren, voor zover nu bekend.
Er ligt echter nog veel open voor onderzoek, mn ivm cushing bij jonge paarden

Bij oude paarden is het onderdeel van een verouderingsproces, maar het is nog niet helder waarom jonge paarden het krijgen en waarom het bij jonge paarden zo agressief wordt.
Maar schijnbaar kunnen tumoren een rol spelen, net als ziektes van bv de bijnieren, auto-immuun ziektes etc.
Gezien Billy's veranderende uiterlijk, wordt uitgegaan van een ernstige vergroting van de klier, tumor of vocht ophoping.

.
Also under investigation are the physical changes within the pituitary gland. What was once thought to be a tumor of the pituitary is now better described as an enlargement, although a collection of benign tumors called adenomas may also contribute to PPID. "In severe cases, part of the pituitary can become enlarged and compress the other lobes--even the hypothalamus--and you can lose function of those
structures,which also can contribute to clinical signs," says McFarlane.