Thanx

Toen we nog een koets hadden (deze hebben we moeten verkopen omdat de enkele set remmen niet goed genoeg waren voor in de Eifel) hebben we vaker gemend met onze schimmel (kwpn van 1,76m). Hij heeft voor de kar nog nooit een bit in gehad, je kan dus ook met de groteren bitloos mennen. We hebben de neusriem van z'n menhoofdstel toen zelf met 2 ringen omgebouwd tot een systeem dat met onder de kaak kruisende touwen werkte.
Persoonlijk snap ik niet waarom mensen denken dat een pijnlijk bit veiliger is, het verstoort de communicatie en het vertrouwen behoorlijk. Bovendien; als ie gaat, dan gaat ie, en dan maakt het niet uit wat er in aan of op hangt. Alsof een stukje pijnlijk ijzer in een paardenmond een veel sterker dan jij dier tegen zou kunnen houden... Een prooidier rent ook door met een wolf aan z'n been. Sterker nog, hij zal nog veel harder gaan rennen ook...
Een bit geeft de illusie van controle, is mijn mening.
Goede communicatie, ervaring en vertrouwen is het belangrijkste. Het maakt dan ook niet uit hoe vaak je ment. Soms menden we een hele winter niet, het paard onthoud heus wel hoe het allemaal moet.

Lena schreef op vrijdag 15 maart 2013, 17:22:

Da's de straal inderdaad.

Talitha schreef op zondag 17 maart 2013, 16:39:

Doet me denken aan zo'n Arabische prins op een springpaard bij de olympische spelen ooit denk ik. Ik zag die man met z'n paard de ring in rijden met een enorme hoeveelheid ijzerwerk rond en in de mond van het paard. Hefbomen van hier tot Tokyo... en die man miste meteen de 2e hindernis en kon vertrekken. Hij kreeg z'n paard niet meer naar of over het hindernis gestuurd. Je kan er nog zo veel ijzerwerk in hangen, controle heb je niet.
Toen we nog in Belgie woonden was de reactie "als ie gaat dan gaat ie" de meest positieve die ik ooit kreeg. Al die mensen die beweren dat je een bit nodig hebt om een paard te houden hebben overigens wel van die verhalen dat hun paard niet meer te houden was, mét bit. Ik heb zelf nooit dat soort verhalen, zonder bit....
Ik men hier in de Eifel niet meer maar rij wel onder het zadel zonder bit. We hebben niet eens bitten in huis Ik zie mensen hier ernaar kijken, maar niemand zegt iets. Onlangs zag ik een dorpsgenote met een helemaal nieuw bitloos hoofdstel op haar ijslander voorbij komen. Tot dan toe reed ze altijd met bit. Ik werd daar wel vrolijk van

Talitha schreef op zondag 17 maart 2013, 16:39:

De mevrouw van de clinic herinnert zich jou ook nog

Ilma Meijer schreef op zaterdag 23 maart 2013, 0:06:

Ja, hou me op over warmer. Hier zitten we permanent onder nul weer met -9 's nachts. Het klinkt als lente... de vogels zingen.... totdat je 's ochtends je gordijnen open doet en een vers pak sneeuw ziet En dan die %^#@ ijswind erbij. Ik ben officieel in een weer-blues geschoten door de recente voorspellingen. Vorig jaar konden de paarden al van het gras leven.

Toen ik laatst op zoek was naar info over sarcoiden kwam ik online ook iets tegen dat in de oren zat. Maar het waren geen mugjes. Helaas weet ik niet meer wat dat was.

Talitha schreef op vrijdag 22 maart 2013, 18:23:

Jep, we kennen elkaar. Toen ik je bericht zag dacht ik dat dat maar één persoon kon wezen en heb ik haar de tekst doorgegeven, leuk om het spoor te zien dat ze achter laat op de wereld
Dit soort berichten zijn natuurlijk knetterleuk om te lezen. Ik zal het haar doorgeven
Greets,
Martina

Donna schreef op vrijdag 22 maart 2013, 17:40:

En de tussengastheer aanwezig was. Deze is noodzakelijk voor leerbot, zonder die gaat het feest (voor de leverbot) niet door. Het weiland móet dus nat zijn of een natte hoek hebben waar dat slakje kan leven.
Geen slakje, geen leverbot. Ook al heb je miljoenen schapen.

Talitha schreef op zaterdag 23 maart 2013, 9:47:

Jep, leverbot heeft de slak en water nodig voor z'n levenscyclus: http://nl.wikipedia.org/wiki/Leverbot
Zonder slak en water dus geen leverbot.
Ik heb hier ook schapen en paarden op 1 wei. Juist omdat ze elkaar ontwormen (de paarden eten de wormlarven van de schapen en worden er niet ziek van en vice versa). Leverbot zou wel een gevaar kunnen vormen omdat de paarden daar ziek van worden maar daar heb je dus water en het zoetwaterslakje (Galba truncatula) voor nodig. Zoet water hebben we niet, dus ook geen slak dus ook geen dreiging leverbotdreiging.
Geen water, geen slak, geen leverbot. Je kan óf het water weghalen of de schapen, lijkt me Een slakje uitroeien lijkt me geen optie.

joop schreef op zaterdag 23 maart 2013, 11:49:

Kwijl....
Ik zat te denken aan van die oognetjes waarbij de oren ook ingepakt zijn. Misschien is dat een optie? Tenminste om de boel ff de kans te geven te genezen.

Ik heb dit ook gezien bij m'n paarden. Totale onrust, kijken en luisteren naar iets wat buiten mijn waarnemingsmogelijkheden ligt. Later vond ik aan- en opgevreten karkassen van kraanvogels terug op en om onze wei. Exact in de richting waar zij naar zaten te kijken.
De vossen hadden dus een heerlijk diner op en nabij onze wei. De hond deed hier overigens helemaal niks op, snuffelde ff aan de karkassen omdat ik dat ook deed . Het interesseerde haar niks, maar zij is ook geen prooidier... Misschien dat ze een nabijgelegen kill ruiken, en dingen horen waardoor ze ongerust worden??? Een ongerust paard eet inderdaad niet.
Aan het gedrag van de paarden kan ik altijd aflezen wat zich op de wei afspeelt, ook achter de heuvel, buiten zicht. Ga je kijken, loopt er een vos op de wei of staat een hert bij de waterbak te tanken bijvoorbeeld.
Je zou ff een hond moeten hebben die het op kan sporen

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 23 maart 2013, 10:42:

Ze reageren hier ook allemaal anders. Hangt ook af van wat ze zien of ruiken (staan de paarden bij de buren ook in het geurspoor, is ook een vraag). De dode vogel interesseerde vooral onze schimmel. Een ander geeft weer helemaal nergens om.
Dat aanhoudende is wel irritant. En ik vind het ook wel erg lang duren.Als het hier zo was zou ik gaan zoeken naar de bron van onrust. Maar ja, dat moet maar net lukken/kunnen.

Donna schreef op zaterdag 23 maart 2013, 8:49:

Dat denk ik ook.
Oogkleppen ligt aan het paard. Die van mij maakt het geen donder uit, met of zonder oogkleppen. Sommigen zijn er wat rustiger onder, anderen juist weer niet. Je hebt ook van die halve kleppen. Maar ik zou sowieso het paard aan het beeld (en beweging en geluiden) van de kar achter zich laten wennen. Ik deed altijd een touwhalster onder het menhoofdstel en deed het hoofdstel als laatste aan en als 1e eraf na het mennen. Pas de oogkleppen erop, als je dat zou willen, als alles bekend is.
Een sidepull werkt ook prima. Toen we begonnen gebruikten we een stalhalster omdat het hoofdstel er nog niet was. Een touwhalster zou ik niet doen, dat is niet duidelijk genoeg in z'n signalen. Hou zelf maar es een touwhalster vast op de plek waar het paardenhoofd voor een kar zou zitten en kijk wat je aan info krijgt van de leidsels (door de ogen)... Merk je duidelijk verschil tussen links en rechts...?

De beste optoming hangt allemaal af van het paard en ruiter/menner-combi. Een kwestie van uitproberen wat bij jullie het beste werkt (wel of geen kaakgekruisde touwen bijvoorbeeld). Er is denk ik niet slechts 1 beste standaardoplossing.

We hebben onze schimmel ook een tijdje met oogkleppen gemend en de grap was dat hij nog steeds stil ging staan als iemand van de kar af stapte. Hij deed dat gewoon vanzelf altijd al van begin af aan. Ik vond het wel handig, soort "noodrem"
En toen we met de oogkleppen wilden experimenteren vond ik het jammer van de noodrem maar in de praktijk bleek dat de "noodrem" nog steeds werkte. Hij had nog steeds verdomd goed door wat er achter 'm gebeurde

Monique Meijer schreef op zaterdag 23 maart 2013, 9:32:

Nou, daar erger ik me dus ook altijd aan. Overal waar paarden afgebeeld staan is dat mét ijzers onder en bitten in de mond. Zowel in de "paardenwereld" als erbuiten. Elke paardenleek denkt ook dat er ijzers onder een paard horen en bitten in de mond en tekent en sculpuurt dat ook zo grrr.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 23 maart 2013, 13:32:

Da's echt lang ja. Maar wat zou het anders kunnen zijn?