Ik ken het wel hoor, ik ben 3 maanden terug van een paard gevallen en moest ook weer even vertrouwen terug krijgen. Het beste medicijn is veel doen! En weinig nadenken, dan is het sneller weer over.
Ik voel me nu weer thuis op het paard en dat rijd een stuk lekkerder dan wanneer je als een plank erop zit!

Ja ik weet het, meestal ga ik neuriën dat wil ook weleens helpen en moet idd veel km's gaan maken.
Dus morgen gaan we er weer op en dan alleen in stap het bos door en oefenen met stilstaan.
Ben er al zo vaak afgevallen door zijn gebok, wordt gelukkig wel al minder

Er is blijkbaar iets mis gegaan, ik zag dat andere mensen al geantwoord hadden en ik heb die info blijkbaar niet gelezen...mijn info was bij nader inzien niet nauwkeurig genoeg.
Er staat een artikeltje in bit van Marc Pieraerd over wegrennen.

Ok dank je, hij rent niet echt weg (wel onder me weg) maar wil steeds harder het liefst in rengalop als hij de lengte krijgt, richting stal uiteraard.

Aoife Berserik schreef op maandag 13 mei 2013, 15:42:


Ik heb probleem dat mijn paard hele tijd wil trippelen als ik terug keer. Zelfs aan de hand zet ze er enorm de pas in als we richting huis keren.
Als haar kuddegenoot mee is, volstaat het om met mijn zit te beletten dat ze draaft (ik kantel m'n bekken en onderdruk ahw dat ze gaat draven als ik het weer voel opkomen). Als ik alleen ga wandelen dan lukt me dat bijna niet meer. Ze is heel laat bereden en ik hoop dat het me ooit zal lukken om in een kalme stap naar huis te keren (ze is thuis de alfa merrie en heel beschermend voor haar kudde, ik denk dat ze problemen heeft om haar kudde achter te laten, ik weet het niet...). Ik neem haar nu alleen mee aan de hand en zie er consequent op toe dat ze mijn tempo ten alle tijde volgt. Ga nu stelselmatig meer achter haar aan lopen, zodat ze net zoals bij het rijden mij niet meer als leider voor zich heeft en zelfstandiger moet lopen, maar op het tempo dat ik wil.
Ik hoop echt dat het zal lukken, is met dit paard toch een hele uitdaging.
Succes jij ook

Aoife Berserik schreef op maandag 13 mei 2013, 15:42:

Het is handig Aoife als je "quote"gebruikt...
Zelf heb ik de indruk dat "beginnen bij het begin" en eerst leren wát het begin is voor jou aan de orde zijn. En zoals Kurt op de cursus gehoord heeft : eerst de stopknop. Maar dat is al gezegd geloof ik.
Ik lees dat je in het bos gaat rijden... en ook dat hij onder je wegloopt...rengalop ..naar de stal... ben een beetje de draad kwijt :)
Zelf heb ik het idee dat wat Joop aanbeveelt... eens goed ervoor gaan zítten! .......... :) mss wel het begin is van...........
Myriam

Kurt schreef op maandag 13 mei 2013, 16:09:


Mijn vorige paard heeft dit een tijdlang gedaan. Ik ben toen elke keer ons huis voorbij gegaan en ben verder gereden/gewandeld. Op een gegeven moment versnelde ze niet meer op terugweg en liep ze zelfs ons huis voorbij als ik geen seintje gaf dat ze af moest buigen.

Verdorie zeg zo simpel, als dat zou helpen...thx voor de tip! Ik stap ook soms weg en weer, maar als we van een langere tocht komen, dan ga ik linea recta naar huis en als beloning voor de rit mag ze in de weide (ze komt heel weinig in de weide doordat ze niet teveel gras mag eten), dus in feite maak ik het me nog moeilijker. Ze weet dat al zo goed, dat ze, eens thuis gekomen en afgezadeld is, in rengalop door het gangetje naar de ingangspoort van de weide vliegt en ongeduldig staat te kijken tot ik er ben om de poort open te doen...

Kurt schreef op maandag 13 mei 2013, 17:45:


Elk paard is anders natuurlijk, voor ons werkte dit.

Misschien voor jou ook.

Bedankt voor de tips ook vanuit deze kant!
Vandaag ben ik weer voor het eerst het bos in geweest, een staprit zoals er nog vele zullen volgen!
Natuurlijk begon het keihard te regenen toen ik er net opzat maar dat mag de pret niet drukken.
Plan van aanpak stapritjes en stopoefeningen doen en zorgen dat wij allebei relaxed zijn en blijven, als hij harder gaat wat inhouden en heel veel belonen.
Als dat goed gaat in stap gaan we het in draf proberen. Toen we wegreden bij de stal en hij niet weg wilde heb ik nu doorgezet, hij gaf een bok en we gingen verder op weg, de rest van de rit is hij best braaf geweest.
We zijn niet gelijk terug gereden naar de stal maar er langs zoals ook werd geopperd, vond meneer wel even raar maar goed we zijn doorgegaan.
Veel beloont en veel haltgehouden, even een yes en een snoepje en hem de hemel ingeprezen!
Ik geloof dat we goed op weg zijn en heb er alle vertrouwen in, de onzekerheid ebt ook heel langzaam weg, heb nu al een paar bokken uitgezeten dus gaat de goede kant op

En Kurt en Levita jullie ook succes, gaat vast goedkomen!

Aoife Berserik schreef op zondag 12 mei 2013, 17:24:


Je hebt hier niets overgebracht.
Het enige is, dat jij niet werd opgegeten en het dan waarschijnlijk wel veilig is


En als jij op zn rug zit, word hij/zij het eerst opgegeten Vertrouwen is er dus nog niet.

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op woensdag 15 mei 2013, 22:21:


Goed punt, Nils.

Ik zie het ook bij Liltje. Loop ik prominent voorop, loopt ze in slaapmodus achter me aan en vertrouwt er helemaal op dat ik het wel regel. Loopt ze naast me, is ze al veel alerter. Zit ik erop, moet ze zelf opletten en stelt ze bij enge dingen heel subtiel de vraag of het goed is. Zolang ik de vragen beantwoord en daarmee aangeef dat ik ook oplet, is het goed. Doe ik het niet, draait ze op een gegeven moment om en gaat ze in ferme stap naar huis.

Troosten of aaien werkt bij Liltje averechts, in haar beleving bevestig ik dan dat het eng is en dat we van geluk mogen spreken dat we niet opgegeten zijn. Bij mijn vorige paard werkte aaien juist heel geruststellend.

Misschien wil je paard gewoon graag naar huis, naar haar wei, voer en haar vriendjes?

Alles hierboven geschreven over gehoorzaamheid is natuurlijk waar, maar wat ook helpt is om haar associatie/verwachtingspatroon met naar huis gaan iets te veranderen.

Rijd een rondje in het bos, niet al te groot in het begin. Als ze sneller wil (of gaat) op de weg terug maak je er geen al te groot drama van. Maar thuis gekomen zadel je haar niet af maar ga je direct een half uur stevig met het paard aan het werk in de bak. Echt serieus rijden, draven, galopperen etc.

Hierna laat je haar nog een half uur ergens met haar zadel op vastgebonden staan (geen voer, geen water, geen gezelschap, geen stal) en je gaat zelf gewoon lekker een kop koffie drinken ofzo. Pas daarna ga je de vertroetelfase in met afzadelen, voeren, borstelen en de wei weer in, alle dingen die ze leuk vindt en waarnaar ze uitkeek toen ze zo'n haast had.

Als je dit enkele (3 tot 7) dagen achter elkaar herhaalt gaat ze de terugweg van de buitenrit minder versnellen omdat ze niet echt iets heeft om naar uit te kijken. Klinkt misschien lullig, maar je doorbreekt ermee een patroon.

Als ze ophoudt met "drammen" op de terugweg kun je dit werk langzaam weer afbouwen. Succes!

harry11 schreef op donderdag 16 mei 2013, 10:46:


mmmm kweenie Harry... patroon doorbreken is goed ... 'k zou het zelf liever anders doen.. dit lijkt erg op straf (in mijn ogen)
Myriam