Hallo,

Ik baal echt verschrikkelijk. Pasja is weer hoefbevangen
Even ter informatie: Ik heb verzorg paarden en één daarvan is een shetlander. Die is ongelofelijk gevoelig voor hoefbevangenheid. We proberen er van alles aan te doen, maar het is super lastig.
Ze staat in een apart hokje (wel buiten) en ze krijgt hooi. Als het fructaan laag was, dan zetten we haar in de wei met een muilkorfje op en dan ook niet erg lang. Een poosje terug ging het goed. De hoefbevangenheid was bijna weg, maar nu is het weer mis. Nu zetten we haar voorlopig niet meer in de wei.
Misschien nog een belangrijk punt: de wei is dit jaar niet bemest. Maar toch vraag ik me af hoe ze hoefbevangen is geworden ondanks dat ze niet veel op de wei loopt.
Hebben jullie nog ideeën/tips?

Groetjes,

paqune schreef op zondag 2 juni 2013, 15:34:


ik weet niet hoe lang, 'niet lang' bij jullie is, maar voor zover ik weet is het zo dat als een paard hb is door een stofwisselingsprobleem, zelfs van een klein beetje gras, suiker, appel o.i.d. hb kan raken. Denk dat ze beter helemaal niet meer in de wei kan en alleen maar hooi kan eten.

Heeft ze wel een uitloop aan het hokje?, belangrijk is dat ze toch in beweging blijft...
Staat ze daar alleen?
hoe is ze verder, komt ze goed door de vacht heen, eet ze dr hooi goed, hoe wordt ze bekapt?
Groetjes Marlies

Maar ze kan toch moeilijk helemaal geen gras meer eten. Voor nu kan het wel even, maar om dat nu voor altijd te doen lijkt mij niet echt fijn.

Ze heeft niet echt een uitloop, maar we lopen wel met haar. Maar het is misschien niet helemaal ideaal
Ze staat wel bij de andere paarden. En wat bedoel je precies met goed door de vacht heen komen? Ze verhaart wel lang, maar dat komt volgens mij gewoon, omdat ze zo'n dikke vacht heeft. Hooi eet ze goed. Maar nu bedenk ik me opeens dat ze als ze op de wei heeft gestaan weleens een grasprop in haar wang heeft. Maar ze heeft geen haken.
Ze wordt door een gewone hoefsmid bekapt. Niet door een natuurlijke bekapper.

Bedankt voor de reacties :)

Groetjes,

paqune schreef op zondag 2 juni 2013, 21:01:


Met wat ik weet over hb en een stofwisselingsprobleem heb je best kans dat ze idd helemaal geen gras meer kan eten. Verder is een uitloop wel een vereiste als ze helemaal niet meer op het gras kan.

Hoeveel en hoevaak lopen jullie met haar?

Ja, dat vroeg ik me ook af, hoeveel beweging krijgt ze? Een wandeling? Of laat je haar ook wel eens lekker in het zweet werken?
Ik zou in ieder geval een natuurlijk bekapper laten komen, als ze hb is, is dat in ieder geval beter dan een traditionele bekapping.

Talitha schreef op maandag 3 juni 2013, 10:48:


Mag ik vragen waarom een paard af en toe 'lekker in het zweet gewerkt' moet worden?

HB is een gecompliceerde aandoening waarbij meestal insuline resistentie een rol speelt, zeker bij shetlanders. Vroeger gaf ik alleen magnesium chelaat maar tegenwoordig voeg ik er aan toe: geelwortel als ontstekingsremmer, en paardenmest als oppepper van de darmflora. Meer en meer wordt bekend hoe belangrijk een gezonde darmflora is voor mens en dier, ook bij insuline resistentie.

http://www.nytimes.com/2013/05/19/magazine/say-hello-to-the-100-trillion-bacteria-that-make-up-your-microbiome.html?pagewanted=all&_r=0

In geval van pijn voeg ik een pijnstiller toe aan de mix.

joop schreef op maandag 3 juni 2013, 11:08:


Ik doe dat hier ook zo. Altans, ik zou dat zo doen omdat ik in de werking geloof, ware het niet dat we geen hoefbevangen paarden (meer) hebben.

Toen onze Quarab merrie Puck in 2007 bij ons kwam had zij een geschiedenis van chronische hoefbevangenheden en telkens weer hoefontstekingen achter de rug. Dat was ook de reden dat eigenaar afstand van haar deed want ze kon geen aangepast beslag betalen. Achteraf is dit Puck's redding geweest.
Inmiddels zijn we 6 jaar en een veulen verder en Puck is nooit meer hoefbevangen geweest en heeft gewoon op het gras kunnen lopen. Ik houd haar manenkam wel steeds in de gaten, da's bij haar een goede graadmeter voor 'teveel' en 'te dik'. Ik wijt een deel van háár problemen aan het jarenlang op stal staan, veel te vet zijn en stress tot en met (ze was 8 jaar niet uit haar stal geweest, alleen om eens in de zoveel weken te gaan sjezen door het bos).

Puck heeft tot afgelopen jaar gewoon meegedraaid in onze lessen en blootsvoets de buitenritten gelopen. Ze is inmiddels 20 jaar en sinds een jaartje met pensioen en loopt 24/7 op de weide.
Ik moet er wel bij zeggen dat, sinds zij niet meer werkt en volop op de weide loopt, ze weer een iets te dikke dikke manenkam krijgt dus heb ik haar toevallig net eergisteren op paddock-hooirantsoen gezet om eventueel gevaar de kop in de drukken.

De Ijslander van mijn vriendin was idem heel lang hoefbevangen. Jaren heeft het er niet gunstig uitgezien voor hem maar hij is nu helemaal opgeknapt. Hij is nu in de twintig en op de een of andere manier over zijn gevaar heen. Er ontstaat natuurlijk na jaren vaak ook een evenwicht, je leert de zwakke plekken van het paard kennen en je leert te anticiperen op de signalen die je bij je paard ziet. Ook hij heeft na jaren geen gras inmiddels weer aangepaste weidegang.

Toch zie je dit niet vaak, daar ben ik me wel van bewust. Niet elke eigenaar is in staat de signalen op tijd te herkennenen in te grijpen!

Het kan dus na een hele tijd soms wel weer , die weidegang. Maar je moet eerstens de oorzaak vinden, die oplossen, en de weidegang aanpassen/doseren plus manenkam en vetophopingen in de gaten blijven houden. Niet wanhopen als je paard een hele tijd, misschien nooit meer, op de weide kan. Een paddockleven met hooi en vriendjes is nog altijd beter dan met pijn in de voeten op de weide.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 3 juni 2013, 10:55:


Blij dat jij reageert Pien - voelde me meteen alweer schuldig..we gaan lekker maar in het zweet niet echt..soms met vacht na de winter geloof ik...zoiets maar niet bedoeld omdat het beter zou zijn...alhoewel ik me zelf soms wél in het zweet werk en mss krijg ik daar een betere conditie door.. en de paarden mss ook wel.......... dus ..ik ga het vervolg met belangstelling lezen :)

Myriam

Spirithorses schreef op maandag 3 juni 2013, 10:55:


Nou, flink bewegen lijkt me een ideale manier om de doorbloeding te stimuleren en meer afvalstoffen af te voeren. Wel als het kan natuurlijk, als een paard niet kan lopen van de pijn, ga ik hem natuurlijk ook niet dwingen om een potje te gaan rennen.
Een vriendin van me ziet veel verschil bij haar exceempaard, werkt hij niet, is de jeuk op zijn top. Word hij flink aan het werk gezet n heeft hij veel gezweet, dan heeft hij nauwelijks jeuk. Toch een flink verschil dus.

Myriam schreef op maandag 3 juni 2013, 14:37:



Laat IK nou precies het zelfde gedacht hebben

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op maandag 3 juni 2013, 18:49:

Wij zijn van hetzelfde bloed...of was dat Mowgli :)
man man wat was ik weer blij vandaag - nóg!... met mijn steeds soepelere Joya! En ik dacht..die lat hoeft niet hoger..als déze ervaring mij steeds dez. vreugde geeft..ge gaat zien dat die dan gewoon - zonder moeite wél hoger komt te liggen maar soepeldesoepeldesoepel :)

Myriam

joop schreef op maandag 3 juni 2013, 11:08:


voor de volledigheid:

Bij HB ook: graasmaskers en regelmatig goed bekappen

Talitha schreef :>

Persoonlijk denk ik dat je veel meer effect bereikt met regelmatig bewegen, topsport hoeft daarbij niet. Als er hier een loopt te zweten dan weet ik dat-ie stress heeft. Overvraagd, slechte conditie, pijn, ongemak, zichzelf opfokkend (ongeduldig) of een laatste restje teveel aan wintervacht, etc.
Ik werk mijn paarden nooit bewust in het zweet omdat dit gezonder zou zijn, ik geloof daar helemaal niet in.... (sorry)