Jean Mclean schreef op dinsdag 4 juni 2013, 11:18:


Een gevulde koek zeker?! Zou mijn boerenbuurman zeggen .

Wat ontzettend jammer dat er zo gereageerd wordt. Ik kan me je frustratie goed voorstellen. Op zich is de theorie achter een "dierenpolitie" een goede zaak, maar het blijkt in de praktijk allemaal erg lastig uitvoerbaar. Jammer.....

Ik snap je frustratie, maar vraag mij ook af wat je nu eigenlijk wil bereiken?
De andere visie, zoals wij die zien?
Bij DA , hoefsmid, dierverzorgers, dierenpolitie en dat liefst allemaal tegelijk?

Groetjes Marlies

Ik heb in ieder geval bereikt dat de voetjes bekapt zijn en dat ze toen beiden in ieder geval (toen) redelijk liepen. Ik weet niet hoe het nu is natuurlijk.
Ja, dat realiseerde ik mij ook tijdens het gesprek, mijn visie t.o. hun visie. Geen doorkomen aan.
Wat mij tegenvalt is dat er pas na 6 weken gereageerd wordt en er gezegd wordt dat er niets aan de hand is en de shetjes goed lopen. Overgewicht, slechte voeten, zeer kortgegraast gras, en ongeveer 16 uur op stal per dag, tja. Het is niet anders.

gr. jean

Het is jammer dat je niet dichterbij woont, dan had je misschien aan kunnen bieden de hoefjes voor hun bij te gaan houden, en wie weet waren dan wel mensen "om"gegaan...
De Dierenpolitie kan volgens mij pas ingrijpen als de dieren haast op sterven liggen en dan nog moet dat verwijtbaar aan de eigenaren zijn...
Wel fijn dat ze dan een keer bekapt zijn, maar wat de toekomst nu gaat brengen?
Inderdaad erg jammer voor de dieren....en voor jou, ik leef met je mee...
Je bent eigenlijk machteloos...
Maar ja dat zijn we eigenlijk allemaal een beetje, mijn hart krimpt ook altijd een stukje, als ik pony's of paarden met van die hooggehakte-be-ijzerde
voetjes voorbij zie komen...en die mensen doen op hun manier echt heel veel voor hun dieren. Waarschijnlijk denken zij zelfs net zo over onze korte hoefjes...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op dinsdag 4 juni 2013, 15:40:


Toch vind ik dat je kennis moet willen opdoen - mij lijkt dat beter dan houden van je dieren en ze hb laten worden - ijzers overal waar ijzer niet hoort..
Vroeger (nog net even voor mijn tijd) moest je je vrouw slaan als je van haar hield! mmm
Het frustreert mij soms wel die uitspraken..
Ik denk erover om kaartjes met een paar paardvriendelijke adressen en PN op te laten drukken..en gewoon uitdelen.! als ik die "ik hou zo van jou met ijzer" tegenkom...

Myriam

Ik denk dat (bij veel mensen) vooral het probleem zit in welke kennis je opdoet, als je al heel je leven geleerd hebt dat ijzers zijn om de voeten te beschermen, omdat wij op verhardde wegen rijden, dan is het heel moeilijk om te gaan naar ijzervrij...Als je nog nix weet en dan het verhaal hier leest is het veel makkelijker...
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op dinsdag 4 juni 2013, 16:53:


Ja, denk wel dat je daar gelijk in hebt, Marlies.
Maar t is ook een kwestie van karakter:
Vanaf het moment dat ik van blootsvoets hoorde, was ik direct zeer geïnteresseerd. (Was door de website van Fernand van Geene. Die met zijn paard iedere week vele kilometers reed, zowel voor de wagen als onder het zadel, blootsvoets!!)
Zijn uitleg over hoe je een paard moest bekappen was nogal ingewikkeld (hij volgde de Strasser methode). Maar van het moment dat ik hier Frans zijn verhaal over NB las, ben ik er gelijk zelf mee begonnen bij mijn paarden.

Ik ken diverse mensen die hun neus ophalen voor alles wat nieuw is, en het liever bij het oude (vertrouwde) houden. Lekker veilig, of zoiets...

Haha, ja die heb je ook!
Groetjes Marlies

Marlies Sanders schreef op dinsdag 4 juni 2013, 16:53:


Als ze nu maar eens wat nieuwsgieriger waren hé - naar hoeven en de werking van bitten en levensomstandigheden van dieren.. 't zou eens wat vaker op tv moeten komen!
En ja... ik ben niet altijd een levende reclame met de hoeven..ik dender niet over de steenslag hier.. en dat kunnen "zij" wel!
Dat "met zonder bit" haha dát gaat goed.. vroeg er ene zo langs zijn neus weg..."naar de Ardennen was dat allemaal zonder bit.. "
En dán kan ik kijken...ah ja hé hoe ánders :)
Omdat IK weet wie het was was ik apetrots - in stilte

Haha, alsof je op een langere rit ineens een bit nodig zou kunnen hebben....
Groetjes Marlies

Coralie schreef op dinsdag 4 juni 2013, 17:00:


Misschien wel een beetje maar ik vermoed dat het toch vies tegen valt.
Veel meer menselijk gedrag dan meestal beseft wordt voldoet simpelweg aan onbewuste, biologisch gestuurde drijfveren. Instinctmatig zelfs, maar ook onder sturing van habituatie e.d.

Het habituatie-verhaal begint met dat we, wat leren aangaat, onbevangen geboren worden in een wondere wereld.
Stel nou eens dat er iets 'onmogelijks' gebeurt, een gezin, papa, mama en een peuter zien een vliegend paard, Pegasus reborn, dan zal de peuter de enige zijn die daar niet onder de indruk is want waarom zouden paarden niet kunnen vliegen? De ouders hebben geleerd dat echte paarden nu eenmaal niet kunnen vliegen en dat geleerde is weggezakt in gewenning.
Aan de andere kant, precies omgekeerd, kan de peuter zich nog eindeloos bezighouden met het aanwijzen van 'paard', zolang paard nog een redelijk nieuw fenomeen is, nog niet weggezakt in gewenning, terwijl de ouders allang verveeld verzuchten 'jaaaa da's wéér een paard...'.
Bedenk zelf maar wat de essentieel biologische functie van habituatie is

Eerlijk gezegd valt mij de ontwikkeling van de herontdekking van 'natuurlijke hoeven' helemaal niet tegen. Met een jaar of 15 is daar toch een redelijke bekendheid mee ontstaan, en worden er tevens steeds betere schoenen ontwikkeld.

De non-aversieve omgang en communicatiebelering is blijkbaar een veel moeilijker verhaal, loopt minstens een eeuw in kennis achter, wordt denk ik vooral tegengewerkt door het gemak waarmee je een vluchtdier in aversieleren kunt treiteren. Dat denk ik omdat de luitjes die met niet-vluchtdieren, zoals dolfijnen en allerlei andere predatoren, werken daar gemiddeld toch een stuk verder in zijn.


Wat de boer niet kent vreet 'ie niet. Onbekende dingen eten is dan ook heel riskant, biologisch bekeken

Ach, verschil in visie, ik was een aantal jaren geleden ook nog in de overtuiging dat paarden ijzers onder moeten als je ermee op de weg wil.
En kijk me nu eens! Ik vond het begin ook wel wat eng, maar nu allang niet meer.
Een buurman verderop heeft 5 shetten, staan 24/7 op een afgezet stukje wei, helemaal kaal gevreten, pony's zijn jaarlijks hb, hij zet ze op kort gras, omdat ze anders te dik worden en hb raken. Maar dat ze juist hb worden van dat korte gras, snapt hij niet. Dagelijks krijgen ze er een ministrookje bij, wat ze dan wanhopig zo ver mogelijk onder de stroomdraad vandaan proberen te krijgen. Het ligt vol met mest, de hoeven zijn bijna turkse sloffen en er word nooit iets met ze gedaan. In de winter staan ze in stands, waar ze hooguit 5x per winter even uit mogen en krijgen ze alleen stro te eten.
Ik zal niet omschrijven wat ik daarvan vind. De dierenpolitie bellen heeft geen zin, ja alleen voor de hoeven misschien.
En waarschijnlijk vind deze buurman dat ik niet goed voor mijn pony's zorg, omdat ik ijzerloos op de weg ga. Noortje galoppeerd zelfs op de weg, Jarél is nog niet zover