Haha, alsof je op een langere rit ineens een bit nodig zou kunnen hebben....
Groetjes Marlies

Coralie schreef op dinsdag 4 juni 2013, 17:00:


Misschien wel een beetje maar ik vermoed dat het toch vies tegen valt.
Veel meer menselijk gedrag dan meestal beseft wordt voldoet simpelweg aan onbewuste, biologisch gestuurde drijfveren. Instinctmatig zelfs, maar ook onder sturing van habituatie e.d.

Het habituatie-verhaal begint met dat we, wat leren aangaat, onbevangen geboren worden in een wondere wereld.
Stel nou eens dat er iets 'onmogelijks' gebeurt, een gezin, papa, mama en een peuter zien een vliegend paard, Pegasus reborn, dan zal de peuter de enige zijn die daar niet onder de indruk is want waarom zouden paarden niet kunnen vliegen? De ouders hebben geleerd dat echte paarden nu eenmaal niet kunnen vliegen en dat geleerde is weggezakt in gewenning.
Aan de andere kant, precies omgekeerd, kan de peuter zich nog eindeloos bezighouden met het aanwijzen van 'paard', zolang paard nog een redelijk nieuw fenomeen is, nog niet weggezakt in gewenning, terwijl de ouders allang verveeld verzuchten 'jaaaa da's wéér een paard...'.
Bedenk zelf maar wat de essentieel biologische functie van habituatie is

Eerlijk gezegd valt mij de ontwikkeling van de herontdekking van 'natuurlijke hoeven' helemaal niet tegen. Met een jaar of 15 is daar toch een redelijke bekendheid mee ontstaan, en worden er tevens steeds betere schoenen ontwikkeld.

De non-aversieve omgang en communicatiebelering is blijkbaar een veel moeilijker verhaal, loopt minstens een eeuw in kennis achter, wordt denk ik vooral tegengewerkt door het gemak waarmee je een vluchtdier in aversieleren kunt treiteren. Dat denk ik omdat de luitjes die met niet-vluchtdieren, zoals dolfijnen en allerlei andere predatoren, werken daar gemiddeld toch een stuk verder in zijn.


Wat de boer niet kent vreet 'ie niet. Onbekende dingen eten is dan ook heel riskant, biologisch bekeken

Ach, verschil in visie, ik was een aantal jaren geleden ook nog in de overtuiging dat paarden ijzers onder moeten als je ermee op de weg wil.
En kijk me nu eens! Ik vond het begin ook wel wat eng, maar nu allang niet meer.
Een buurman verderop heeft 5 shetten, staan 24/7 op een afgezet stukje wei, helemaal kaal gevreten, pony's zijn jaarlijks hb, hij zet ze op kort gras, omdat ze anders te dik worden en hb raken. Maar dat ze juist hb worden van dat korte gras, snapt hij niet. Dagelijks krijgen ze er een ministrookje bij, wat ze dan wanhopig zo ver mogelijk onder de stroomdraad vandaan proberen te krijgen. Het ligt vol met mest, de hoeven zijn bijna turkse sloffen en er word nooit iets met ze gedaan. In de winter staan ze in stands, waar ze hooguit 5x per winter even uit mogen en krijgen ze alleen stro te eten.
Ik zal niet omschrijven wat ik daarvan vind. De dierenpolitie bellen heeft geen zin, ja alleen voor de hoeven misschien.
En waarschijnlijk vind deze buurman dat ik niet goed voor mijn pony's zorg, omdat ik ijzerloos op de weg ga. Noortje galoppeerd zelfs op de weg, Jarél is nog niet zover