joop schreef op maandag 10 juni 2013, 15:57:


Zoals anderen al aangegeven hebben is het bij honden niet duidelijker of beter begrepen. Wat het anders doet lijken is de frequentie: bij honden slechts 2x jaarlijks.

Els Kleverlaan schreef op maandag 10 juni 2013, 14:18:



Voor beiden blijft bonding denk ik wel meespelen, omdat Dyg ook toen ik nog veel meer ponies had alleen maar Týra uit koos. Da's 8 hoeffies op 1 buik.
Maar ik ga helemaal met je mee in dat de bevrediging voor de hengst belangrijker lijkt dan voor de merrie. Nouja, daar benne we echtuh mannuh voor
Het moet ook niet zo lijken dat Dyg het hele jaar niks anders doet dan 1-hoog spelen met z'n dinges. Het is nu 10 juni en lekker weer, helpt allemaal mee. Er gaan ook maanden voorbij dat ze niks doen dan vredig naast mekaar staan vreten.


Dat kan best, maar daar zijn ook weer een hele rij mechanismen bij mogelijk die iets over aspecten van identiteit kunnen zeggen, van dominantie tot juist onderdanigheid of unieke ID of combinaties van info. Ik heb eerlijk gezegd ook nog altijd geen flauw benul van hoe het allemaal opgevat moet worden.

Nou heb ik natuurlijk ook nog mijn meest paard-onnatuurlijk mogelijke Elska! Zij heeft dat plasgedrag helemaal niet, alleen als ze op top van (echte) hengstigheid is doet ze het kenmerkende sinaasappel-plasje, netjes buiten op het terras. Daar komt Dyg uiteraard op af maar die 2 kan ik echt nooit 10 seconden bij elkaar laten want ze trapt hem weg. Els heeft nooit iets van echte hengsten willen weten, ik denk doorgeslagen in dubbelsocialisatie.
Wat wel overeen komt is dat we even klef plakkerig zijn als Dygs met z'n Týra, maar wie wilde fantasiën mocht hebben over hengstige geile Els moet ik teleurstellen. Als ik thuis of in zicht kom zijn de begroetingen een soort hinnik voor veraf, een huhuhu voor dichtbij en als ik wat te vreten meeneem klinkt het allemaal weer net anders, maar nooit never plasjes gelukkig want dat lijkt me toch bewerkelijk worden. Ik vind onze relatie ideaal, heerlijk saai, geborgen, knus, zonder gezeur aan m'n kop van 'zit je alweer... voor die computer, met je camera's te kloten, te slapen, en doe es netjes, en... en... en...'.

Jet van Gulik schreef op maandag 10 juni 2013, 21:09:


Vergeleken met voorgaande jaren wel aan de late kant. Nou ja zelfs m'n kersen waren drie weken later dan normaal in bloei dit jaar

Merel Stoffers schreef op dinsdag 11 juni 2013, 0:18:


Inderdaad, het zegt alleen iets over intentie.


Hoe bedoel je dit? Want als er toch geen verschil is maakt bit/bitloos niet uit... wat snap ik niet?
Volgens mij maakt het wel uit, maar eigenlijk zou het moeten gaan over het al dan niet aversief leersysteem. Dat krijg ik alleen alsmaar niet in voldoende mate voor elkaar
Sinds 2004 zijn we zover dat klikker redelijk ingeburgerd raakt maar nog steeds zit het vast op dat de meesten dat eerst goed leren moeten voordat het gebruikt kan worden om conceptueel stappen verder te komen.

Merel Stoffers schreef op dinsdag 11 juni 2013, 1:02:


Bestaan er exacte PN-principes? Da's nieuw voor mij maar als anderen dat zo ervaren neem ik het voor kennisgeving aan hoor
Ik heb eerder het gevoel dat ik vanaf het begin juist niet aan 'PN' c.q. 'NH' voldeed.
PN was toen ik kwam opdagen vooral een parelli-website en ik snap nog steeds heel goed waarom dat voor Frans destijds zo'n openbaring was.
Echter vrijwel meteen heb ik klikker geïntroduceerd, toen nog totaal buiten beeld in wat voor hippische subcultuur ook. De enige die snel het licht zag met dat "ingewikkelde snoeppies geven" was Piet.
Wat later heb ik bitloos geïntroduceerd en ook dat werd aanvankelijk niet belangrijk gevonden. Ik hoopte dat het, en het libra touwtjehoofdstel, klikker zou helpen maar dat viel vies tegen (je kunt bitloos ook gewoon op z'n ouwerwets toepassen en dan schiet het principieel nog niet veel op behalve dat het de meest pijnlijke excessen tegen gaat).
We zijn ongeveer 10 jaar verder en ik weet het zo langzamerhand niet meer. Want klikker is de basis, de kleuterschool, van wat ik te vertellen heb. Zonder dat kan ik helemaal niemand iets leren. En ik herhaal het nog maar eens (speciaal voor Piet eigenlijk): "ik ben geen klikkeraar!" want ik beschouw het als een basis voor alles wat kan volgen, een andere manier van denken en aanpak.

Het lijkt mij ondertussen dus echt wel duidelijk waar de schoen wringt. Voor jou en de meesten is er alleen verschil tussen bit en bitloos als in het weglaten van een bit. Waar ik alsmaar mee doende ben is een principieel ander beleringssyteem.