Coralie schreef op maandag 10 juni 2013, 17:09:


knip


jij baseert je kennelijk liever op iets dat je gewoon wel zo lijkt, ik liever op dingen die ik bestudeerd heb.
Je kan mijn berichten gewoon overslaan als je geen zin hebt ze te lezen en ieder ander die geen trek in mijn berichten heeft kan ze links laten liggen (ik lees ook lang niet alles wat hier geschreven wordt, al heeft dat niks met ergernis te maken, ik val mensen niet persoonlijk aan omdat ze iets schrijven wat mij verder niet zo interesseert)

Piet schreef op dinsdag 11 juni 2013, 19:51:


wat ik niet begrijp in het verhaal is waarom niemand heeft ingegrepen toen de hengst de ruin zo toe takelde.


waarom begint zo'n gevecht, misschien heeft de ruin in 1e instantie in de ogen van de hengst zich als concurent gedragen toen het ontsnapte paard kwam opdagen?(hormonen zullen wel een rol spelen) Ik heb wel vaker gehoord dat ruinen bevriend zijn met hengsten en dat er een moment komt waarop de vriendschap voorbij is omdat de hengst de ruin als concurent gaat zien. Op jonge leeftijd gaat alles goed maar als de hengst volwassener wordt wil hij de baas zijn. Mijn goede oude Unami had de naam hengsten de baas te blijven tot ze 4-5 jaar oud waren.
Waarom gaat zo'n hengst zo ver als een ander paard zich duidelijk overgeeft? omdat het terrein te klein is om ver genoeg te kunnen vluchten om de agressie van de aanvaller te laten zakken.

e m kraak schreef op donderdag 13 juni 2013, 16:58:


waarom hebben ongevaarlijke dieren geen rem op agressie? die hebben ze kennelijk niet nodig? in de natuur is er altijd genoeg ruimte om te ontvluchten. Jonge hengsten worden toch in de loop der jaren vaak weggejaagd door de leider en sluiten zich vaak aan bij hengsten die in groepen leven. In het wild zijn er ook wel waarnemingen van hengsten die een soortgenoot stuk trappen. Trouwens, leeuwen kunnen ook soortgenoten afmaken, hun agressierem werkt wat dat betreft ook niet altijd. Legio redenen maar daar gaat het nu niet om.


niet tot er een 3e paard kwam opduiken


Piet schreef: "Nochtans ging het super goed. Stonden altijd samen, groomen, likken"


toch weer bij elkaar zetten op neutraal terrein? Ik weet het niet, de kans bestaat de de hengst andermaal getriggerd wordt de ruin aan te vallen


interessant, zo zitten de meeste opfokken in elkaar.

e m kraak schreef op donderdag 13 juni 2013, 19:18:


eens


hoe 2 mensen op een onbewoond eiland zich gaan gedragen als er een 3e persoon aanspoelt is ook niet te voorspellen.


meeste kans dat de hengst binnenkort gecastreerd en verder naast de ruin rondloopt

Esther schreef op vrijdag 14 juni 2013, 23:49:


mensen die ozontherapie toepassen bij uitbehandelde kankerpatienten, dat lijkt me niet te vertrouwen, het zegt evenwel niks over ozon bij andere aandoeningen.

AMA schreef op zondag 16 juni 2013, 9:20:


de DA zal toch wel precies weten hoe dat in zijn werk gaat? Zolang maar veel pijn stiller geven, de toegestane dosis kan je in zo'n geval gerust overschrijden, de gevolgen op langere termijn maken niks meer uit.

Altijd heel moeilijk, het laatste besluit, maar je neemt je besluit naar eer en geweten en veel nadenken. Op het moment dat je het besluit neemt is het het goede besluit op het juiste moment, en dat blijft het dan verder. Ik ben het helemaal eens met Cristel:


Helaas heb ik de laatste jaren heel wat paarden en onze hond laten gaan. Ik denk nu met plezier aan al die dieren terug, aan het geluk dat ze ons gebracht hebben en zo wordt ik altijd blij als ik aan ze denk.

e m kraak schreef op maandag 17 juni 2013, 0:15:


Er is toch wel een verschil tussen het verliezen van een paard aan zo'n virus, het overvalt je gewoon, en het langzaam maar zeker achteruit zien gaan van paard met allerlei fysieke problemen. Op de een of andere manier groei je naar de beslissing toe, soms heb je het geluk dat zo'n dier vanzelf sterft. Vaak kunnen we zo'n slepend einde niet meer aanzien en grijpen in. Het geeft ook een beetje een soort opluchting als het besluit valt en is uitgevoerd. Dat gevoel heb je bij zo'n gevecht op het einde helemaal niet, integendeel. (toch ook vergelijkbaar met overlijden van mensen die ons lief zijn, al moet je dan meestens het einde afwachten)

het paard zal wel een groot hematoom hebben, grote blauwe plek als het ware. Er kan uiteraard ook nog iets anders aan de hand zijn. Soms heb je wel een Xray nodig om zeker te zijn. Niet zo simpel. Een groot hematoom kan er gerust weken over doen helemaal te verdwijnen, soms wordt het een abces, dan barst het op een gegeven moment vanzelf open, allemaal uiterst pijnlijk voor het paard.
Ik hou er ook niet erg van dat DA's via de telefoon diagnoses stellen, maar in de praktijk had hij ter plekke waarschijnlijk hetzelfde gezegd. Misschien toch beter als de DA even echt komt kijken.

huijbrechts sarah schreef op maandag 17 juni 2013, 16:14:


de boer moet natuurlijk zorgen dat de DA komt, als je dieren hebt moet je er goed voor zorgen en medische zorg hoort daar bij. In de praktijk blijkt dat men het nogal op z'n beloop kan laten om kosten te drukken.
Ik vind het op zich niet vreemd dat dit paard na 3 weken nog last heeft van zo'n trap. Die boer en de DA denk ik ook niet. Toch zou het het beste zijn goed te controleren of er niks anders aan de hand is dan een blauwe plek. Op zich kan de remedie dan nog hetzelfde zijn: gewoon buiten rondlopen tot het vanzelf heelt. Ik kan er uiteraard geen enkel oordeel over hebben zo vanachter de computer maar ik heb al heel wat dingen vanzelf over zien gaan. Ik heb ook al heel wat keren toch de DA gebeld en dan samen met de DA besloten dat het vanzelf wel beter zou worden. .
Smeren met de kamferzalf kan zeker nog nuttig zijn, je kan ook arnica bijgeven of smeren. Symphytum kan ook nogal helpen. Op zich kan het een goed teken zijn dat dit paard niet protesteert als je de zalf erop smeert

Monique Meijer schreef op maandag 17 juni 2013, 16:41:


daarom zeg ik: KAN een goed teken zijn

dat zou wel het beste zijn, dat is duidelijk

http://www.equinetouch.dk/wp-content/uploads/Penissten%282%29.pdf

met nog een paar duidelijke tekeningen

Sinds een tijd doe ik ook zelf eitellingen, vele voordelen. Nooit meer zomaar ontwormen + je kan regelmatig controleren. Ik heb een paar maal tenia eitjes gevonden, naast bloedwormeitjes. Ik doe de test ook voor paarden van vrienden en bekenden. Het is heel eenvoudig en ik raad het iedereen aan.