Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 9:05:
> De reden dat ik zo'n moeite heb met deze verwerping van het
> natuurlijke gedrag is dat we juist zo'n moeite doen om mensen te
> proberen duidelijk te maken dat je naar de natuurlijke
> leefomstandigheden
moet kijken om te begrijpen wat een paard
> is. Domesticatie is steeds het excuus om een paard maar in een
> box op te sluiten,
biks te voeren, te beslaan, etc. en ik zie
> het als mijn taak om duidelijk te maken dat domesticatie een
> non-argument is.
> Groeten,
> Frans
Ok nu wordt het me duidelijk waarom we elkaar niet goed begrijpen. Natuurlijk gedrag is niet iets wat ik verwerp, ook nergens zo bedoel. Zeker blijft er instinct. Tot zover zijn we het wel eens. Ook dat domesticatie vaak een excuus is voor bijv. opsluiten, ook helemaal mee eens. Bij sommige dieren lukt het niet om te domesticeren, zullen we ook eens zijn. Maar waar het mij om gaat is dat er bijvoorbeeld vaak wordt gezegd dat wij een leidende merrie moeten zijn, de leidersrol op ons nemen zeg maar. En dat zie ik dus echt niet, we zijn een ander zoogdier. Wij kunnen niet overheersen, net zoals een paard ons niet kan overheersen. Een paard doet iets wat hem wat opbrengt, loopt niet na te denken wat ie morgen gaat doen, of loopt niet te denken ik zal eens even lekker dominant zijn. Neemt niemand in de maling, en dat doen wij wel dus als we denken dat we een leidende merrie zijn, dan lopen we onzelf in de maling te nemen. Ik denk wel dat er verschillende dialekten (communicatie) te leren zijn, maar paard zullen wij niet worden. Op een moment dat een dier domesticeert zal een dier dus ook ander gedrag leren, dat andere gedrag neemt natuurlijk geen instincten weg, maar het past zich aan de omstandigheden aan. Beetje duidelijker nu wat mijn punt is?? Ik besef me best dat ik hier vrij alleen in sta hoor, maar mijn invalshoek is gewoon net wat anders.
Groeten Esther
Warboel
