zeeuwtje schreef op donderdag 20 juni 2013, 16:31:
> Hoi ik ben nu bijna 45
[knip]
> en ik denk zelf dat het beste is om weer te beginnen voor voor af aan.
> Wat denken jullie?
>
> Amber! en Cheyenne!
zeeuwtje, ik ben 9 jaar geleden (omdat we land kochten voor ponies voor de kids ben ik gaan lessen) - tijdens les 8 op een tradi manege, met joggingbroek en rubberlaarzen - in galop van een manege paard gedonderd. Arm links zo netjes recht gebroken dat het 40 graden scheef is gezet, maar het topje van de elleboog zit weer vast en die pen is eruit. Bovenarm links heeft een plaat met 7 imbusschroeffies en ik kan met links net niet de rechter oksel met de deoroller bereiken, geen hoeven optillen en het kindje dat toen nog een luier droeg overdag, wist voordat hij 2 jaar was niet beter dat 'ie met de ikea kruk op het slagersblok moest klimmen voor droge billen.
Bijna een jaar later viel ik nog 'es, maar toen voor een bont probleempaard met een overbeet, een dikke koot en een graasvoetje.
Ik ben gaan lessen op een manege, waar ik op een ouwe ruin werd gezet, zonder bit, in een lege bak. Die ouwe sok hoeste behoorlijk, ondanks zijn buitenbox en nat hooi, maar dat betekende wel dat hij af en toe struikelde. We stapten aan de longe en ik heb toen in 10 lessen, mijn brase nog om de arm, geen teugel vastgepakt maar geleerd te blijven zitten vanuit mijn 'midden', ook als hij struikelde en dat ook recht te doen.
Twee maanden daarna ben ik bij een westernstal gaan lessen en daar werd me geleerd dat als ik links iets met de teugel moest doen, dat ik dat dan ook met rechts kon overpakken. "Gewoon een kwestie van afspraken maken met het paard dat je berijdt," zeiden ze daar. En het ging goed. Eindelijk weer galopjes, totdat deze volleerde pony schrok van iets en bokkend rondjes bak wilde doen. Ik heb het braaf uit gezeten met mijn linkerarm langs mijn heup naar beneden...
Thuis was het anders, maar na 4 jaar niet rijden en een band van wederzijds respect opbouwen met mijn bonte stress muts, hebben we in april haar het zadel laten zien, er op gelegd en 10 minuten gestapt in het eigen paddockje. Super was het, ze liet zich niet afleiden door haar vriendin van 8 die misbaar maakte en elke bocht met bokkend geweld probeerde af te snijden. En ze was vooral blij met het halster zonder bit.
Nu stap ik er af en toe op met zadel en kaptoom met teugels. Draven doen we nog niet, hoeft niet. Draven aan de hand met vriendinnetje paard samen is ook heel leuk, en in de bak komt dat ooit wel weer. En omdat zij nooit fatsoenlijk heeft leren galopperen onder het zadel en ik daar angst voor had, doen we dat als we daar allebei aan toe zijn. Dat is ook niet belangrijk.
Vermijd met je eigen paard die betonplaat, laat je lesgeefster vaak komen en doe als Marlies zegt: leuke dingen, waarvan veel ernaast. 't Wordt vast leuk. Succes.
ps(ssst) Ik ben ook 45 inmiddels... :-)
Warboel
