Huertecilla schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 17:38:


Dat is precies wat ik al zei.


Ik bedoel, je analyseert die optomingen en gaat daar erg serieus mee om, terwijl ik de optoming van ondergeschikt belang vind, plus de daarbij behorende predicaten als "meer gevoel", "verfijndere hulpen", "duidelijker", etc. Of iets duidelijk is voor het paard hangt af van wat je hem hebt geleerd. Voor mij is bijvoorbeeld Spaans een érg onduidelijke taal heb ik gemerkt.


Eh, maak je al vliegende galopwissels enzo? Impulsion programs helemaal onder controle? Tell me more! Als je echt level-2 hebt voltooid dan ga je toch wel anders denken over sommige dingen hoor.


Ok, je gaat soms wel wat snel, want de discussie waarin je overwoog om sporen te gaan gebruiken omdat je daarmee verfijndere hulpen zou kunnen geven is nog niet zo lang geleden. Het lokte wat discussies uit, en nu je overtuigd bent dat sporen niet nodig zijn zou het wel zo leuk zijn om wat mensen gelijk te geven en of te vertellen hoe je van gedachten bent veranderd.


Misschien is die visie ook wel aan verandering onderhevig? Het is leuk dat je alles uitprobeert maar er zijn hier wat mensen die dit traject al hebben afgelegd. Als je ons af en toe vertelt wat je op je ontdekkingsreis meemaakt en hoe sommige inzichten kunnen veranderen dan wordt het een veel boeiender verhaal. Ik heb ook nog ergens sporen liggen hoor! De hint om je meer te verdiepen in de taal en de tools te laten voor wat ze zijn komt niet helemaal uit de lucht gegrepen.

Groeten,
Frans

Nick Altena schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 20:23:

????
Aanleuning-in-alle-richtingen met stem is niet anders dan met de teugel, doch wél een andere hulp.....
Bij die rondlopende teugel van het bb ervaar ik een gesloten en stabiel liggende neusriem zowel voor de richtingen als de duidelijkheid als een kritische succesfactor voor lichte téugelhulpen.
Leek mij dermate logisch los te staan van elkaar dat het mbt tot stem niet in me opkwam dit te erbij te zetten. Sorry voor de verwarring. Geldt uiteraard ook voor gewichts-, beenhulpen, je ontspanningsgraad en je navel om er nog maar wat te noemen.

Die muur Nick, die drukt niet, kent ook geen fases, maar staat er gewoon. Parelli gebruikt het alleen met de elleboogblok en vat het heel kort samen; jij doet niets, het páárd kiest ervoor de muur te respecteren.
Inge geeft een wellicht verhelderender voorbeeld bij haar uitleg mbt het achteruit leren gaan.
Ook haar stuk over de Tai-Chi-muur zou duidelijk moeten zijn.

In het zadel gebruik je die 'muur' bijvoorbeeld met een wending waarbij de achterhand niet mag uitzwaaien. Je buitenbeen is dan 'muur'. Daar geef je géén druk mee, tis geen hulp nl., maar geeft wel een grens aan.

Wat mij betreft is het nu aardig uitgemolken en wordt het herhalen. Voor de hersengymnastiek zal ik zo nog even een balletje in een ander topic opgooien

Frans Veldman schreef op dinsdag, 10 mei 2005, 21:32:
Ja (soort van: wordt aan perfectionering gewerkt), mwah. Gedeeltelijk wel, doch wij haken eveneens wat af bij Parelli. Vergelijk dat met jouw afhaken mbt bit, sporen e.d.
Parelli gaat verder in een richting die wij niet als doel hebben. Solinksi sluit wel aan bij dat doel, maar heeft weer geen voor ons helder startpunt en Parelli wel.
Bijvoorbeeld. Ook bij Solinski heb ik weer open einden en open vragen gekregen. Wie weet waar daarvoor invulling vandaan komt. Zo kwam ik via de Kikkuli-methode bij de hartslagmeter welke op andere gebieden ook informatief blijkt.

Ho, je schakelt een versnelling te hoog op. Ik kan me nog steeds voorstellen dat ze nodig kunnen zijn én denk nog steeds dat je er verfijning mee kunt aangeven. Ik zie ze nog steeds niet als paardonvriendelijk als je ze niet onvriendelijk gebruikt; fundamenteel anders dan een bit in de mond.
Ik zie ze wat werking en gebruik betreft als vergelijkbaar met een touwhalster, echter ook als voor óns als onnodig. Het niveau van verfijning dat wij willen bereiken ligt ruímschoots binnen bereik zonder en situaties waarbij de noodzaak zich zou kunnen voordoen streven wij na niet te treffen.

Zoals je schrijft gaat dat soms snél; hou ik geen tijd over voor die ontwikkeling. Bovendien omvat het vaak véél.
Ben net bij Solinski geweest en heb daar een golf aan info die kamers vol ladenkasten in reeksen bakjes píng deed klinken waaronder het gerinkel van de sporen. Wat die man me met openen van het dijbeen, daardoor licht aanleggen van de kuit, liet doen blies me haast uit het zadel. Als ik me dát eigen kan maken ben ik al veel verder dan ik had hopen te komen met sporen. Dat mijn benen nu tever onder onze maat paard uitsteken is een praktisch probleem; kán ze niet gebruiken.

Zoals je weet moet je zo'n ontdekkingsreis zélf maken Frans. Ik lees en leer heel veel uit boeken, van anderen, maar moet dat toch zelf ervaren door doén. Daar horen 'fouten' bij. Ook kom je fundamentele beslispunten tegen met consequenties verderop. Daarbij moet je eerlijk en realistisch zijn met betrekking tot je einddoel. Soms houdt dat in dat je daardoor een andere methodiek kiest dan welke ideaal scheen en soms voeg je dingen samen.
Zo is voor mij Parelli een handreiking, Solinski's visies een leidraad, het boek van Inge een algemene katalysator en mijn bezoek aan Solinski een deeljesversneller.
Tja, en je weet niet wat je niet weet. Ben al héél blij dat ons doel aardig overeind blijft.