Huertecilla schreef op maandag, 16 mei 2005, 9:21:


Die Noriker blijft heus wel Noriker hoor, ik ken ook wel raszuivere IJslanders met een Fjordenpaspoort om de simpele reden dat ze bij de Fjorden veel goedkoper zijn, die doen niet zo moeilijk over een paard op naam zetten e.d. Een paspoort is gewoon wat anders dan stamboekpapieren. Ieder stamboek neemt DNA ers op, je moet er alleen wat moeite voor doen om een stamboek aan zijn verstand te peuteren dat op naamstelling niet verplicht is en dat er een ontheffingsmogelijkheid is.
Ik heb dus een paspoort voor 23,50 door het stamboek dat duidelijk te maken. Anders zou dat paspoort ik meen op bija 80 euro gekomen zijn. Het paspoort dient ter identificatie van het paard, en niet ter registratie van de eigenaar.

Groeten Esther

Peter Donck schreef op maandag, 16 mei 2005, 9:34:


Leuk onderwerp die kleuren en veranderingen. Smoky is een kleur die per week kan veranderen, toverbal zeg maar. Ik weet dat die kleur bij IJslanders voorkomt, weet niet of dat een bekende kleur is bij andere types paard. We hebben hier ook een valkkleur staan dat is ook erg apart. In de winter is het wat chocoladebruinig in de zomer meer gelig, prachtige aalstreep en wildstrepen op de benen. Splash is ook zo apart, vind het zelf niet mooi, net of er een emmer verf overheen is gekieperd.

Groeten Esther

Malenka schreef op maandag, 16 mei 2005, 17:40:


Ja is wel valk, ik heb haar nu goed bekeken, en idd geen aalstreep, maar wel zwarte beentjes, niet de wildstrepen.

Groeten Esther

Voor wie het niet heeft gevolgd zal ik in het kort iets uitleggen. Sinds december hebben we een oud paardje in de groep, ze is nu 24. Toen ze kwam was ze er niet best aan toe. Ernstige bloedarmoede, ernstig eczeem, mager en autistisch. Inmiddels ziet ze er mooi uit, is wakker, heeft wat vlees en spier en is een super-oma voor de kleintjes. So far so good. Toen ze hier kwam was bekappen nodig natuurlijk, dat hield ze niet vol, dus korte sessies, en haar aan laten sterken.Ze viel om. Gisteren, ja ik weet laat, maar rust en gezondheid gingen voor, weer bekapt, we dachten ze is sterk genoeg.
Ik ben enorm geschrokken, hoe mooi en sterk ze er nu uitziet, ze kan niet op 3 benen staan, ze gaat shaken en bibberen. Als je rechtsvoor optilt, gaat ze linksachter op rust, ze steunt dan op maar 2 benen. Ze gaat bibberen, en ze blijft lief, maar valt om. De andere kant gaat iets beter, we houden haar met een paar mensen tegen zodat ze niet valt, en ze kan dan op 3 benen staan. Na een korte sessie mag ze half uurtje vreten, maar ze loopt dan echt scheef, haar hele bekken zakt een kant op, en ze zwalkt wat. Ik heb zelf heel erg het gevoel dat haar rug aan elkaar vast zit, niet meer kan bewegen.Alsof de tussenwervels weg zijn. Ze heeft ook een soort bochel.
In de wei heeft ze het goed naar haar zin en ziet er gelukkig uit, om te gaan trainen met dit paardje lijkt me echt niet meer eerlijk, maar is bekappen nog wel zo eerlijk voor haar?? Ik weet het, het moet, haar hoeven groeien enorm hard, maar het is vreselijk om aan te zien, ze heeft dan echt pijn. Heeft er iemand een tip om haar dat makkelijker te kunnen maken? Volgende keer zorgen we we in ieder geval dat we haar vanaf het begin ondersteunen met staan. Ik besef me ineens ook dat ik eens moet kijken of ze in haar achteruit kan. Haar ernstige eczeem lijkt gelukkig over hier!!! Veel pluspunten dus voor paardwaardig bestaan, alleen de pijn?? Kortom, hoe helpen we paard verder?

Groeten Esther