Wat zouden die onder de hoeven hebben gehad?
Zou leuk met mijn Estrela'tje zoiets te doen, ze durft helaas het terrein nog niet eens af. Wel goede hoeven ervoor, maar ze breekt liever geen been, voorzichtig meisje!

Christel Provaas schreef op donderdag 21 november 2013, 14:47:

Ja, weet ik Cristel. Ze is m'n "ouwetje" die bijna haar hele leven alleen heeft doorgebracht in een paddock. Begrijpelijk dat ze nu met niet zo makkelijk meer van de anderen weggaat. Ik ben vandaag al 200 m. ver gekomen in een maand trainen. Het vergt wel wat van je geduld. Maar ik ben al een keer helemaal opnieuw moeten beginnen toen ik wat door wilde duwen. Dat ga ik niet nog eens riskeren. We komen er wel!
Groetjes, Juliette

Tineke Nolet-Verdel schreef op woensdag 11 december 2013, 23:20:


Ja, ik zou ook graag willen weten wat voor organisatie dit is en of ik ze moet aanbevelen of niet. Hopelijk weet een betrouwbaar iemand meer.
Groetjes, Juliette

Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 14 december 2013, 10:37:


Die eten minder!

Tineke Nolet-Verdel schreef op vrijdag 13 december 2013, 22:33:


Ik vraag me altijd af waar die paarden die geadopteerd worden naar toe gaan en of ze wel goed terecht komen. Misschien komen ze gewoon weer in de handel / slachthuis terecht of komen weer terug bij de opvang.
http://www.equusuniversalisfoundation.eu/index.php/doelstelling/bemiddeling-van-opvangpaarden
Er zijn er vast een heleboel bij met allerlei kwetsuren, lichamelijk en geestelijk en zijn vast niet erg makkelijk qua gezondheid en in de omgang. Ook zijn er natuurlijk altijd mensen die een slaatje slaan uit de situatie. Zelf heb ik alleen nog maar geadopteerde dieren (behalve mijn kippen, die zijn er niet ter adoptie, gaan gelijk de pan in) maar heb er bij verschillende een harde dobber aan ze weer een beetje normaal gedrag te laten vertonen. Ik ben natuurlijk geen expert, maar ik neem aan dat de meeste mensen dat ook niet zijn. Maar dat betekent voor mij niet dat we moeten ophouden dieren te adopteren / redden. Ook om het fokken te stoppen, als er geen vraag is gaat het aanbod ook minderen. En geadopteerde dieren zijn zich wel vaak bewust van het geluk dat ze hebben in hun nieuwe thuis, dus je krijgt wel extra tevreden dieren, je krijgt er veel voor terug !

Talitha schreef op maandag 16 december 2013, 22:49:



Wat ik een heel leuk boek vindt is "Je droompony" van Edith Louw, uitgegeven door Tirion. Dat gaat alleen meer over de "aard van het paard" en omgang met met je pony, niet zo zeer over verzorging.
Lijkt me wel moeilijk voor een 7-jarige om voor een pony te zorgen, maar ze heeft toch wel iemand die helpt en uitleg geeft?
succes, Juliette

Zou het niet zo kunnen zijn dat bij het mennen de leuke dingen te lang op zich laten wachten? De molen is b.v. te ver. Zou je niet met kleine stukjes kunnen beginnen, naar een target kunnen wandelen, belonen. Daarna volgende target, belonen. Zodat je pony een doel heeft wat bereikbaar is. Dat steeds verder uitbouwen. Misschien zelfs het doel een beetje grazen laten zijn.Werken en plezierwandelen moet naar mijn mening één en hetzelfde ding zijn.

Ik wilde alleen maar zeggen dat je je pony toch met iéts zal moeten motiveren hij werkt niet omdat hij je zo lief vindt. Als het verschil tussen werken en plezier zo groot is zou ik ook niet willen werken. Bouw het rustig op als je eruit gaat en laat het altijd! leuk zijn. Hoe je dat doet weet je zelf het beste. Kijk b.v. eens naar wat nou precies het verschil is voor je pony tussen "plezierwandelen" en "werken" en hef dat verschil op zodat het altijd goed gaat. In alle topics over trainen komt dat weer terug: als het niet goed gaat, knippen en een stapje terug doen en dan ophouden als het nog goed gaat. Ook voor pony's die geen trauma hebben! Als dat betekent dat je voorlopig niet ver komt: geduld! Nu niet zo leuk voor jou, maar uiteindelijk veel meer plezier.