Ik vond het aan het begin ook spannend! Ben begonnen in de bak met een weerbarstige haflinger, die gelijk minder weerbarstig werd! Als ze wel even lastig werd of hard ging, zette ik haar op de volte. Ik vond het makkelijk rijden en ze luisterde erg goed bitloos, misschien zelfs beter dan wanneer ze een bit in had. Met bit was ze niet te stoppen en maakte ze zich soms hard, waardoor ze slecht bestuurbaar werd, maar bitloos was ze makkelijk te stoppen en maakte ze zich ook niet meer hard, waardoor ik veel meer controle had.
Ik kreeg al snel meer vertrouwen en ben buiten gaan rijden, eerst samen met iemand en later ook alleen.
Mensen zeiden wel eens dat ik een gevaar op de weg was bitloos, maar dat zegt meer over hun angst, uiteindelijk was dit paardje een stuk veiliger bitloos!!

Bij die van mij net zo! Hoe minder ik om doe, hoe braver.
Bitloos -> neckring -> niks
Braaf -> braver -> braafst
Alleen in deze omgeving doe ik voor de zekerheid op buitenritten altijd wel een bitloos dingetje om, better to be safe...
Misschien mede omdat ze traditioneel erg slechte ervaringen hadden (kom ik weer aan, haha) getraumatiseerd. Nieuwe start, andere aanpak.
Ik denk ook maar zo: naar gefluister ga je aandachtig luisteren, voor geschreeuw doe je je oren dicht. Is bij paarden net zo, als jullie band verder goed is.

Ik vraag mij oprecht anders wat jullie anders doen tijdens het bitloos rijden in vergelijking met rijden met bit.
Ik rijd mijn eigen paard altijd bitloos (en heb mij nooit onzeker gevoeld daarover) maar rijd ook wel eens paarden met bit.
De enige paarden die ik ken die bitloos duidelijk anders reageren zijn paarden die niet goed gereden zijn (teveel druk in de mond, quick-fixes, enz.) en paarden die niet fijn op het bitloze hoofdstel reageren (slechte release bij kruislingse systemen, paarden die niet tegen druk op de neus kunnen, verkeerd gebruik hackamore, enz.).