e m kraak schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 12:25:
> Peet schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 11:30:
>
>> Eerst even de situatie schetsen:
niet gehinderd door enige psychologische kennis terzake antwoord ik graag vanuit eigen observatie en ondervinding.
In tegenstelling tot Egon die een aanzichzelf inherente aversie heeft
voor mannelijke paarden beroofd van hun testiculae,
ben ik steeds meer geneigd een voorliefde te koesteren voor dit derde geslacht, gewoon omdat ze in de praktijk veel handelbaarder blijken
dan de ongeschonden heren en daarom binnen ons "paardgebruik"
makkelijker in te schakelen zijn en op een veiliger manier inzetbaar.
Maar dit geheel terzijde.
Mét Egon vraag ik me eensgezind af wat er eigenlijk mis is met deze situatie, gezien ruimte géén beperkende faktor is. Wel vind ik de samenstelling 2merries-2hengsten en daartussen een handvol eunuchen merkwaardig temeer de toch ruimtelijke beperking van 1 weide. In de meeste vrije-natuur-situaties zijn de dames in de meerderheid en zijn de heren eerder op oveschot of afschot naargelang, maar ja, gewoon is ook in de natuur allang achterhaald.
Eveneens maak ik de bedenking met Egon, dat de status van een geintroduceerde zogenaamde 'alpha'-merrie gewoon vervalt op het moment van die introductie en moet je het wel of niet samengaan, als een kompleet nieuwe situatie zien, tenzij natuurlijk deze merrie al een aantal paarden uit deze groep toch vooraf al kende. Maar we gaan ervan uit van niet.
Een grote kudde zou ik 10 paarden ook niet noemen, de verschuiving van 6 naar 10 is volgens mij totaal insignificant. Tien, zelfs zes, is echter meer dan genoeg om een splitsing te krijgen. Bij mijn paarden zie ik dat er op een gegeven moment toch een soort "koppeling" ontstaat, dat wil zeggen dat paarden een maatje zoeken en de andere paarden daarbij in min of meerdere mate uit de buurt houden, dit kan zowel brutaal als zachtaardig gebeuren. Ook hengstige merries die teveel interesse tonen voor hengst of (jaja Egon) ruin worden vaak van deze uitstap "gecoupeerd" door hun maatje(s) die er louter fysiek tussen glijden, als scheepjes op een meertje, gewoon langszij en flank tegen flank ertussen schuiven.
Doorgaans verlopen introdukties van nieuwe paarden makkelijker als je de paarden aan elkaar kan doen wennen door bv de nieuwe voorlopig zichtbaar, ruikbaar en voelbaar afscheidt door een omheiningkje waardoor geweld quasi onmogelijk wordt. Druppelsgewijs de buren erbij laten is een tweede stap, de liefste eerst, de kwaaiste laatst.
Sommige paarden hebben schijnbaar een aangeboren talent om in de smaak te vallen. Toen Taraf (ruin) bij mij arriveerde viel ie direkt in de smaak bij de dames en mocht ze zelfs pro deo dekken, penetratie inbegrepen. Ondertussen laat ie allang dit ritueel achterwege, maar nieuwe paarden en vooral merries vallen met hele kuddes tegelijk voor zn diskrete charmes, wat voor ons niet meer is dan een heel direkt, met gekromd halsje "neuzen", even diep ademen en samen gaan grazen, op bepaalde opdringerige dames na die maar al te graag slagzij maken met scheefgehouden staart en knipoogend van verlangen.
Mescal kwam als jonge hengst bij de kudde, in het voorjaar werd ie apart gezet met twee ruinen en een enkel stroomdraadje tussen de merries. Op zn 4° had ie één van de ladys toch in de winter weten te bezwangeren en het daaropvolgende voorjaar werd zn hormonen-tonus zo hoog dat ik besloot hem voor de veiligheid van mezelf, mn vrouw en dochters én de andere paarden van zn kostbaarste bezit te beroven. Ook de ruinen zn eerdere maatjes, waren toen al voor hem niet meer veilig en 'poetsten plaat' doorheen om het even wat in de weg stond. Zn hormonenpeil zakte week na week tot een voor ons allen aanvaardbaar niveau, alleen shona, één van mn merries rent nog steeds panisch weg van 'm, krijsend en spuitend van angst, en full-speed zo nodig door alles heen. Daarom hou ik ze sindsdien gescheiden. Mescal samen met Chilqat (zn zoon én kleinzoon van Shona), 2 oude merries en Taraf. Shona samen met haar dochter, zus, halfzus en nichtje. Maar wat blijkt nu : als Shona hengstig wordt dan neemt ze zelf het initiatief om Mescal in paradepas en druipend van verlangen te benaderen, maar alleen als ze weet dat hij veilig opgeborgen staat, dwz in zn stal of met een draad ertussen...... (Mescal is nu 6, dit speelt zich dus af over een periode van 2 jaar en is nog niet afgepunt)
Laat je ze samen dan kan er misschien toch een vlot samenleven voortspruiten maar uit vrees voor een clash-met-schade hou ik ze apart.
Wat wel een oplossing volgens mij is om beide nijdigerds alléén samen te zetten ,dwz weg van alle andere paarden, of zelfs samen met andere paarden die ze niet kennen, dan ben ik voor 95% zeker dat ze binnen de kortste keren als een tweeling samenklitten ....
groejes, Peter
Warboel
