Hallo allemaal, voor de mensen die nog niet zo lang met Natuurlijk Bekappen bezig zijn wil ik even een verslagje maken van hoe het ervoor staat met de hoeven van onze paarden.

Wij zijn nu een paar jaar bezig met natuurlijk bekappen, aanvankelijk met Strasseren maar vorig jaar hebben we de overstap gemaakt naar de Natuurlijk Bekappenmethode en dat bevalt ons zeer goed.

Zoals jullie wellicht weten is er bij ons geen enkele onverharde ondergrond.
Wij maken bijna dagelijks buitenritten, sommige ritten van 3 a 4 uur, over echt stenige ondergrond : Kiezel, puin, vuursteen, beton en scherp grind, waarbij we regelmatig behoorlijk pittig rijden : Veel draf en galop.

De ervaring bij onze 7 paarden heeft ons geleerd dat het bij bijna alle paarden een aantal maanden tot een jaar duurde vooraleer ze door het hardings (genezings)proces van de hoeven heen waren (ca 1 cm per maand).
Sommigen -de paarden die we nog niet zo heel lang hebben- zitten nog volop in dat proces en daar moeten we nog rekening mee houden.
Dat doen we dan ook.

We wennen ze door ze eerst onbelast mee te nemen op wandeltochten, en vervolgens in stap belast en het wordt opgebouwd naar draf en zelfs galop. Ieder paard 'neemt' daarbij de gewenningstijd die hij/zij nodig heeft.

Ik kan in ons geval niet beweren dat de paarden die langer op ijzers hebben gestaan meer last hebben, zo heeft er een 15 jaar ijzers gehad en die loopt nu, na 8 maanden als een kievit over alle soorten ondergrond.
Aan het eind van lange ritten gaat hij soms nog wat voorzichtig lopen, en dat is voor ons reden om hem daarna een dag of 2 a 3 dagen rust te geven en dan is het probleem altijd opgelost.
Het is ook niet altijd zo dat een paard dat nooit of kort ijzers had geen last heeft. De kans is wel kleiner dattie last heeft maar het blijft toch per paard verschillend, dat merken we hier.

Nu is het wel zo dat de ondergrond bij ons zeer hoge eisen stelt aan de hoeven.

We merken nu dat de hoeven steeds minder onderhoud nodig hebben.
Het veelvuldig lopen over het harde houdt de hielen bij alle paarden laag, en we hoeven zelfs steeds minder te snijden aan de steunsels, want het is echt zo dat die op stenige ondergrond afslijten tot op zoolnivo.
Het enige wat we eigenlijk nog moeten doen is her en der wat bijvijlen, scheve randen recht vijlen en mustangrolls bijhouden.

In de doorgangen van de paddocks hebben we puin en oude dakpannen gestort, daar moeten de paarden overheen om naar de bak en naar het drinkwater te gaan en het helpt echt.
Er is echter ook een nadeel aan al dat puin verbonden:
In de nog niet zo sterke witte lijn van de nieuwere paarden gaan veel steentjes zitten, dus een hoop gepeuter.

Wel is het zo dat het minimale onderhoud alleen geldt voor de paarden die mee op de buitenritten gaan.
Holly gaat nu niet mee omdat ze hoogdrachtig is (nee, nog steeds geen veulen) en Bay is nog in de onbelaste wandelfase, in de (zand)bak loopt ze als een kievit.
Bij hun moeten we wel regelmatig aan de steunsels (en bij Bay de hielen) snijden.

Zo zie je maar weer dat de leefomstandighden van het paard aan de hoeven af te lezen is.

Groet, Pien

Spirit schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 21:21:


Hoi Pien

Wat een leuk verslagje zeg!

Je hebt het echt leuk voor elkaar zeg met allerlei ondergronden en goede leefomstandigheden!

Die van mij is dit jaar ook van zijn ijzers ontdaan. Hij zit helaas nog in een overgangsfase. Stenige paadjes en mulzand zijn geen succes.
Gelukkig loopt hij 24 op 24 in het land en hij loopt daar als een kieviet!
En lang leve de hoefschoenen!

Groetjes

spinnetje schreef :

Wat is het probleem met mul zand? Wegzakken van de hielen?

Toch volhouden he, veel wandelen, begin met asfalt, beton, of iets anders wat vlak en wel hard is. Ook al loopt je paard gevoelig, laat hem zelf zijn tempo bepalen, maar hij moet er wel overheen, al gaat ie voetje voor voetje, natuurlijk zonder een rijder op zijn rug, dat komt later wel.

Niet draven, galloperen, gewoon lekker kuieren.

Wat de leefomstandigheden betreft : Iedereen is wel in staat ergens een stuk te verharden of puin te storten, bijvoorbeeld een strook om de loopstal binnen te moeten gaan of rondom de waterbak.
Wij hadden bergen dakpanen (de hele familie spaart ze inmiddels op).
Het hele dak van mijn zus ligt in stukken geslagen in onze wei.
Het hoeft maar een strook te zijn hoor, voordeel is ook nog dat je veel minder last van modder hebt zo.

Wij hebben ook maar alleen weides, buitenbak paddocks en inloopstallen, niks verhard, dat hebben we zelf gedaan.

Ik heb nooit hoefschoenen gebruikt, heb ze wel, die van Smit, maar ze eigenlijk nog niet gebruikt. Is in mijn ogen uitstel van het hardingsproces.
Ik weet wel dat niet iedereen mij dit in dank zal afnemen, toch blijft discipline met het regelmatig wandelen en geduld (dan maar een tijdje niet rijden op het harde) in mijn ogen het allerbeste.

Wat ik wel merk, en daar ben ik zelf een beetje verbaasd over, is dat wanneer we een tijdje geen buitenritten hebben, de paarden voorzichtiger lopen de eerste keer weer dat we buiten zijn.
Valt me vaker weer op.
Dit geldt eigenlijk alleen voor de paarden die nog in het hardingsproces zitten.
Net alsof het knopje weer opnieuw moet worden omgedraaid want het kan niet zo zijn dat hun hoeven ineens zachter worden.

Dan, na een kwartiertje, ontdooien ze en lopen ze als vanouds.
Wie heeft ook deze ervaring?

Groet, Pien

Spirit schreef op zondag, 22 mei 2005, 12:52:


Ikke, merk het ook. Ik heb hier(thuis in de buurt) niet de mogelijkheid om ritten te maken over alleen verharde wegen, dus meestal afwisseld met zachtere aardewegen.Als er dan harde slechte stukken inzitten is het de eerste minuten voor sommige paarden ook moeilijker, en daarna gaat het beter.
Als we dan na een uurtje ofzo terug een moeilijker stuk krijgen herhaalt zich dit.Dus het zit niet alleen in de hoeven maar ook in 'tkopke denk ik.
Hangt er soms ook wel vanaf of je alleen rijd, of in een groter groep.
Als ik ergens ga rijden waar alleen slechte wegen zijn (soms dagen na elkaar)
is dat weer geen probleem.

Spirit schreef op zondag, 22 mei 2005, 12:52:


Hallo Pien,
Dat is mij de laatste maanden ook opgevallen.
Mijn Haflinger heeft sinds december mooie holle hoeven en loopt veel minder gevoelig.
Maar als we een tijdje minder vaak gereden hebben, dan begint ze weer met gevoelig lopen, de bermen opzoeken, niet meer willen draven als er steentjes liggen enzo.
Groet,
Coralie