Spirit schreef op zaterdag, 21 mei 2005, 21:21:


Hoi Pien

Wat een leuk verslagje zeg!

Je hebt het echt leuk voor elkaar zeg met allerlei ondergronden en goede leefomstandigheden!

Die van mij is dit jaar ook van zijn ijzers ontdaan. Hij zit helaas nog in een overgangsfase. Stenige paadjes en mulzand zijn geen succes.
Gelukkig loopt hij 24 op 24 in het land en hij loopt daar als een kieviet!
En lang leve de hoefschoenen!

Groetjes

spinnetje schreef :

Wat is het probleem met mul zand? Wegzakken van de hielen?

Toch volhouden he, veel wandelen, begin met asfalt, beton, of iets anders wat vlak en wel hard is. Ook al loopt je paard gevoelig, laat hem zelf zijn tempo bepalen, maar hij moet er wel overheen, al gaat ie voetje voor voetje, natuurlijk zonder een rijder op zijn rug, dat komt later wel.

Niet draven, galloperen, gewoon lekker kuieren.

Wat de leefomstandigheden betreft : Iedereen is wel in staat ergens een stuk te verharden of puin te storten, bijvoorbeeld een strook om de loopstal binnen te moeten gaan of rondom de waterbak.
Wij hadden bergen dakpanen (de hele familie spaart ze inmiddels op).
Het hele dak van mijn zus ligt in stukken geslagen in onze wei.
Het hoeft maar een strook te zijn hoor, voordeel is ook nog dat je veel minder last van modder hebt zo.

Wij hebben ook maar alleen weides, buitenbak paddocks en inloopstallen, niks verhard, dat hebben we zelf gedaan.

Ik heb nooit hoefschoenen gebruikt, heb ze wel, die van Smit, maar ze eigenlijk nog niet gebruikt. Is in mijn ogen uitstel van het hardingsproces.
Ik weet wel dat niet iedereen mij dit in dank zal afnemen, toch blijft discipline met het regelmatig wandelen en geduld (dan maar een tijdje niet rijden op het harde) in mijn ogen het allerbeste.

Wat ik wel merk, en daar ben ik zelf een beetje verbaasd over, is dat wanneer we een tijdje geen buitenritten hebben, de paarden voorzichtiger lopen de eerste keer weer dat we buiten zijn.
Valt me vaker weer op.
Dit geldt eigenlijk alleen voor de paarden die nog in het hardingsproces zitten.
Net alsof het knopje weer opnieuw moet worden omgedraaid want het kan niet zo zijn dat hun hoeven ineens zachter worden.

Dan, na een kwartiertje, ontdooien ze en lopen ze als vanouds.
Wie heeft ook deze ervaring?

Groet, Pien

Spirit schreef op zondag, 22 mei 2005, 12:52:


Ikke, merk het ook. Ik heb hier(thuis in de buurt) niet de mogelijkheid om ritten te maken over alleen verharde wegen, dus meestal afwisseld met zachtere aardewegen.Als er dan harde slechte stukken inzitten is het de eerste minuten voor sommige paarden ook moeilijker, en daarna gaat het beter.
Als we dan na een uurtje ofzo terug een moeilijker stuk krijgen herhaalt zich dit.Dus het zit niet alleen in de hoeven maar ook in 'tkopke denk ik.
Hangt er soms ook wel vanaf of je alleen rijd, of in een groter groep.
Als ik ergens ga rijden waar alleen slechte wegen zijn (soms dagen na elkaar)
is dat weer geen probleem.

Spirit schreef op zondag, 22 mei 2005, 12:52:


Hallo Pien,
Dat is mij de laatste maanden ook opgevallen.
Mijn Haflinger heeft sinds december mooie holle hoeven en loopt veel minder gevoelig.
Maar als we een tijdje minder vaak gereden hebben, dan begint ze weer met gevoelig lopen, de bermen opzoeken, niet meer willen draven als er steentjes liggen enzo.
Groet,
Coralie