Sandra van Bommel schreef op dinsdag 4 februari 2014, 9:26:


hoe gaat het nu bij jou?

joop schreef op woensdag 5 februari 2014, 11:03:


Tja....
Bekapster is gisteren geweest, maar heeft niet zoveel weggehaald. Merk dat ze echt ervaring mist, om het aan te durven en te kunnen.
Ze heeft lang werk -wat begrijpelijk is als beginner- en mijn pony heeft veel moeite om op drie benen te staan. Ze heeft immers pijn. Ze gaat zich dus echt verzetten.
Dat maakt het dus niet gemakkelijk, voor allebei niet.
Een ervaren bekapper is hier echter nergens. Zij is de eerste die natuurlijk bekapt in de wijde omtrek. Het is dus haar of de hoefsmid
Ze heeft overigens wel de pony gefilmd en heeft dit weekend les, waarop het weer wordt besproken.
(en ja... ik ga mij er zelf ook in verdiepen en de rasp opgraven)

De schoenen bleken niet te passen... net te klein. Moet dus op nieuwe wachten en dat kan 2 a 3 weken duren, want ze waren niet op voorraad. We hebben geprobeerd om zooltjes onder de voeten te plakken met tape, maar dat houdt niet vanwege de kou en sneeuw.

Morgenavond komt de chiropraktor (tevens paardenarts) om door shakira's lijf te gaan, om te kijken of zij nog iets kan ontdekken.
Het is natuurlijk nog steeds mogelijk dat de oorzaak elders in het lijf ligt (bv door krampachtig lopen op de hoefwanden of door uitglijden).

Als ze rechtdoor loopt, gaat het redelijk. Maar dat waar ze veel moeite mee heeft, zijn de wendingen.Het rechtervoorbeen lijkt het meest aangedaan. Laatst zat ze savonds vast. Ze was een klein stukje de wei ingelopen en stond voor een bevroren plas. Links van haar ook een bevroren pas. Ze wist niet meer hoe terug. Ben haar gaan helpen (controleer de paarden gelukkig altijd voor het slapen gaan) en ze was heel opgelucht toen ze weer richting schuilstal kon (ligt nu ook zand in opdat het zacht is)
Als ze moet wenden, swingt ze haar gewicht naar achteren. Het lijkt op bevangenheid; toch geen warmte en pols of andere duidelijke signalen aan de voeten
(vandaar de twijfel van d.a., hoefsmid en bekapster)
Het lijkt ook erg onlogisch. Ze heeft de hele zomer zonder probleem op de wei gelopen, en nu, in de winter, terwijl ze alleen 'arm' hooi krijgt en water (wei is immers besneeuwd en bevroren, dus er valt absoluut niets te grazen) lijkt ze bevangen

Vanwege de gevulde holtes boven haar ogen ben ik zelf heel bang voor cushing. Dat zou veel verklaren, maar ze is nog jong. Helaas schijnt cushing ook te kunnen ontstaan doordat de hormonen een eigen leven gaan leiden (dus kip/ei verhaal... ) en dat kun je dan in verband brengen met een leven als fokmerrietje, lang veulen aan de zijde en het feit dat ze ook hier nog heel erg lang melk in de uier had.
Maar ik hoop eigenlijk dat dat te ver gezocht is.

Het kan toch onmogelijk zo zijn dat ik weer een cushingpaardje heb, terwijl ik er nauwelijks een jaar geleden daar eentje aan heb verloren?

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 7:05:


Sandra, probeer dit eens:

Tape zooltjes onder de voeten, knip een rond stuk leer uit, ruim groter dan de voeten, rondom gaatjes aan de rand erin prikken, touwtje erdoor en net als een knikkerzakje aantrekken zodat de randen naar elkaar toe komen. Let op dat je het stuk leer zo groot/klein maakt dat je, als je de randen naar elkaar toetrekt, nog net op de hoef zit met die randen, dus dat je niet op de kroonrand of er boven zit.

Als de zooltjes onder voeten niet houden, kun je ze ook op het stuk leer zelf vastzetten.

Dit heb ik vaak voor Indy geknutselt. Hiermee kon ze zich gewoon wat verplaatsen.

Sandra geef het ook tijd, misschien duurt het best nog even voordat ze echt beter gaat lopen. Het is jammer dat je geen ervaren natuurlijk bekapper hebt daar, maar toch denk ik dat je beter af bent bij je nieuwe bekapster, dan bij je oude tradi hoefsmid.
Cushing word vaak alleen aan gedacht bij oudere paarden, maar het kan ook al op jongere leeftijd voorkomen. Is daar niet naar onderzocht door je da?

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 7:05:

Ze krijgt dus zelf ook vrij snel feedback. Goede zaak, dat filmen ook. Het onervarene is een beetje shit, maar ja, beter dan niks of de loopopdehoefwandensmid en weer terug naar af...
Als ik iets langere tijd om een hoef vast wil zetten (bv een animalintex of kool bij een zweer) dan gebruik ik die rektape die zelf vastkleeft, weet ff niet meer hoe dat heet. Daaromheen rol ik een grote hoeveelheid ducttape (niet mijn idee maar op de ehbo-cursus bij Pien geleerd ). Het wordt dus een soort zilveren schoen van tape, in de vorm van de hoef, soms knip ik het eraf en heb je een soort mal van je hoef . Het gaat er meestal vanzelf af omdat het na een paar dagen onder de hoefwand in de toon doorgesleten is en de boel naar achteren/omhoog glijdt.
Dat blijft bij een bewegelijk paard dat over de wei loopt makkelijk een paar dagen zitten, als je de slag met tapen goed te pakken hebt. Maar je moet dus gedeeltelijk óver die voet en ballen heen rollen (niet te strak, je moet de slag ff te pakken krijgen, en iets onder het plakband doen, verband bv). Er echt een soort zak/schoen van maken. Niet te zuinig met die tape dus! Lekker eromheen rollen. Dat blijft bij alle weersomstandigheden echt wel zitten.
Beetje het zelfde idee als Monique maar dan dmv tape. Denk ook niet dat je per se dat zelfklevende verband eronder hoeft te gebruiken. Verbandgaas uit een ehbo-doos of zo zal vast ook wel werken.
Eerst dus een soort verbandje er omheen als onderlaag voor de tape, en dan de tape erop, niet te zuinig, doe je het te los, glijdt het eraf of scheef (als ze veel gaat bewegen, je krijgt vanzelf door wat goed is na een tijdje). Dat kun je dan om de paar dagen verversen. Het materiaal kost niet zo veel en is makkelijk aan te brengen
O ja, en dus iets van een zooltje onder de hoef niet vergeten vast te verbinden/tapen
Of het is gewoon voor haar nu de makkelijkste manier van wenden met die voeten, en de rest van de stijfheden in het hele lijf door langdurig niet normaal op je voeten kunnen staan/lopen. Als ze hier een korte wending moeten maken op het krappe erf gaat dat altijd op de achterhand. Lekker draaien op die achterhoeven en pootje over voor. Scheelt mij vijlen

Monique Meijer schreef op donderdag 6 februari 2014, 8:56:


Ok dat is een mogelijkheid. Zal eens kijken of ik in een tweedehandswinkel iets van leer kan vinden. Heb zelf niets op voorraad

Talitha schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:07:


Oh, maar ik hou ook deze aan hoor. Uiteindelijk zal ze zeker ervaring krijgen, maar dat heeft nu eenmaal tijd nodig.

Ik weet dat cushing ook bij jonge paarden voorkomt. Billy had het ook en die was pas 7. Omdat ze verder geen symptomen van cushing liet zien (bulten boven de ogen niet gezien/waren er niet?) en iedereen erover twijfelde of ze wel bevangen was, is het nog niet gebeurd. Maar het staat wel op het programma als de chiro is geweest (en die kan dan ook even naar de ogen kijken, gezien het ook een d.a. is) Dat is al met de 'gewone' dierenarts afgesproken; al een paar dagen geleden. We willen alleen alles 1 voor 1 doen.

Martina schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:22:


Dat kan ik wel proberen... geloof dat ik nog ducktape heb liggen. Maar die moet eerst even warm liggen, want hij plakt nu voor geen meter.


:)


Ja, kan ook, maar het is vooral pijnlijk, lijkt het. Op een vlak oppervlak, zoals de straat en in de garage, loopt ze rechtdoor redelijk door (eerst wilde ze echt niet lopen, dus er is wel een verbetering.) Nog stijf natuurlijk en kort, maar goed ... Het wenden vindt ze ook dan moeilijk, gebeurt heel stijf, maar het lukt

Op de ongelijke bevroren bodem van de wei (niet overal, maar delen hebben bevroren modder, stenen etc) loopt ze zeer voorzichtig, voetje voor voetje, met steeds weer een lange adempauze tussendoor en wil het wenden soms helemaal niet lukken (of durft ze het niet) Maar ze kan dus ook gewoon enorm vast zitten in d'r lijf of bv d'r rug. Als ik zelf rugpijn heb, loop ik ook voetje voor voetje, juist op ongelijke onderlaag.

Maar de voeten waren wel gevoelig, al ontbraken echte duidelijke tekenen van bevangenheid.

Ik hoop eerlijk gezegd nog steeds dat ze vooral in haar lijf enorm op slot zit door het krampachtig lopen (de problemen zijn immers begonnen toen de modder opvroor), want dat is nog goed op te lossen.
Bevangenheid hangt meestal samen met EMS of Cushing (iig volgens de laatste bevindingen) en dat is een groter probleem.
Ze heeft helaas wel een harde nek, hoewel ze verder dus niet te dik is,. noch last heeft van vetophopingen.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:40:


dikke nek + kussentjes boven de ogen: toch EMS (IR) en hoeft echt geen cushing te zijn.
Het zou zomaar kunnen dat je arme hooi niet arm is in die zin die je graag wil: weinig suiker. Hoe weet je dat je hooi arm is: zit er een analyze bij?

Krijgt je pony al magnesium? Ik zou geven: Mg, curcuma, psyllium (5 dagen) + paracetamol zolang nodig. En kijken of er ander hooi is.

Het weer is helaas onveranderbaar

sterkte maar weer!

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:40:


Als de bak ongelijk bevroren was, maarke ik voor Indy ik paden van een laag stro. Dan kon ze tenminste over die paden lopen en zo beweging krijgen. Anders stond ze de hele dag stil in de stal.

Zit gewoon even mee te denken.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:40:


Heb je bij jou geen therapeut in de buurt die daar naar kan kijken?

Letje, EMS en kussens boven de ogen heb ik nog niet kunnen vinden (heb al heel wat afgezocht) Tot dusver alleen de combi cushing/gevulde holtes en slechte circulatie en dus vochtophoping. Ik sluit niets uit, maar het hooi wordt regelmatig geanalyseerd en de boer neemt altijd hooguit tweede snede op afspraak (heb altijd dezelfde leverancier) Heeft ze ook al de hele winter gehad. Ik zou eerder symptomen verwachten in het voorjaar/zomer, maar toen was er niets aan de hand.
Pijnstiller krijgt ze al en ze kreeg magnesium (al een hele tijd) maar dat krijg ik er momenteel nauwelijks in.

Monique, ze hebben goed gangbare paden, maar ze wil zo graag ,met de rest mee... lukt alleen niet zo.
En ja... heb al een paar keer geschreven dat vrijdagavond de chiropraktor komt

Lijkt me een goed teken dat ze wil bewegen, met de anderen mee. En tja... volgens mij is alle revalidatie pijnlijk. Maar is wel iets waar je doorheen moet. Des te meer beweging des te beter, lijkt me. Logisch dat een vlak oppervlak goed gaat, dat vraag het minste van haar lijf. Is een goed begin, grenzen moeten verlegd gaan worden. Voordat dat allemaal weer goed en recht zit gaat er wel ff wat tijd en pijnlijkheid overheen denk ik. Zelfs zonder alle enge dingen als cushing etc. Zeker ook als het een type paard is dat vanzelf niet zo 'door alles heen ramt'. Ons valkje hier heeft overal poep aan, die speelt bv stug door op 3,5 voeten met een dikke hoefzweer vlak voor doorbreken, maar die geneest dan ook wel weer verdomd snel.

joop schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:51:


Hier ook een pony die snel een harde nek en kussentjes boven de ogen krijgt (+ verdikking/vocht tussen de kaken). Begin december heeft de veearts bij haar HB vastgesteld.

Ik heb toen gelijk de wei afgesloten, magnesiumchelaat besteld en graszaadhooi laten komen (voor het eerste jaar was ik 'normaal' weidehooi aan het voeren in plaats van graszaadhooi).

Inmiddels zijn de holtes boven de oogkassen weer echte holtes en is de manenkam soepeler. Doordat alles tegelijk veranderd is, weet ik natuurlijk niet of dat te danken is aan het afsluiten van de wei, de overstap op graszaadhooi of het magnesiumpoeder. De eerste paar weken heeft Dibble overigens ook pijnstiller/ontstekingsremmer (meloxicam) en Ascal gekregen.

Ze heeft weken heel moeilijk gelopen, vergelijkbaar met wat Sandra beschrijft. Kort en stijf, en natuurlijk vooral bij het draaien. Tijdens het staan ontlastte ze geregeld om beurten haar voorvoeten. Ook was ze heel erg in zichzelf gekeerd. Nu, twee maanden later, loopt ze nog niet als vanouds, maar wel al veel beter (en meer) dan voorheen. Ook is ze gelukkig weer veel enthousiaster/levendiger.