Sandra geef het ook tijd, misschien duurt het best nog even voordat ze echt beter gaat lopen. Het is jammer dat je geen ervaren natuurlijk bekapper hebt daar, maar toch denk ik dat je beter af bent bij je nieuwe bekapster, dan bij je oude tradi hoefsmid.
Cushing word vaak alleen aan gedacht bij oudere paarden, maar het kan ook al op jongere leeftijd voorkomen. Is daar niet naar onderzocht door je da?

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 7:05:

Ze krijgt dus zelf ook vrij snel feedback. Goede zaak, dat filmen ook. Het onervarene is een beetje shit, maar ja, beter dan niks of de loopopdehoefwandensmid en weer terug naar af...
Als ik iets langere tijd om een hoef vast wil zetten (bv een animalintex of kool bij een zweer) dan gebruik ik die rektape die zelf vastkleeft, weet ff niet meer hoe dat heet. Daaromheen rol ik een grote hoeveelheid ducttape (niet mijn idee maar op de ehbo-cursus bij Pien geleerd ). Het wordt dus een soort zilveren schoen van tape, in de vorm van de hoef, soms knip ik het eraf en heb je een soort mal van je hoef . Het gaat er meestal vanzelf af omdat het na een paar dagen onder de hoefwand in de toon doorgesleten is en de boel naar achteren/omhoog glijdt.
Dat blijft bij een bewegelijk paard dat over de wei loopt makkelijk een paar dagen zitten, als je de slag met tapen goed te pakken hebt. Maar je moet dus gedeeltelijk óver die voet en ballen heen rollen (niet te strak, je moet de slag ff te pakken krijgen, en iets onder het plakband doen, verband bv). Er echt een soort zak/schoen van maken. Niet te zuinig met die tape dus! Lekker eromheen rollen. Dat blijft bij alle weersomstandigheden echt wel zitten.
Beetje het zelfde idee als Monique maar dan dmv tape. Denk ook niet dat je per se dat zelfklevende verband eronder hoeft te gebruiken. Verbandgaas uit een ehbo-doos of zo zal vast ook wel werken.
Eerst dus een soort verbandje er omheen als onderlaag voor de tape, en dan de tape erop, niet te zuinig, doe je het te los, glijdt het eraf of scheef (als ze veel gaat bewegen, je krijgt vanzelf door wat goed is na een tijdje). Dat kun je dan om de paar dagen verversen. Het materiaal kost niet zo veel en is makkelijk aan te brengen
O ja, en dus iets van een zooltje onder de hoef niet vergeten vast te verbinden/tapen
Of het is gewoon voor haar nu de makkelijkste manier van wenden met die voeten, en de rest van de stijfheden in het hele lijf door langdurig niet normaal op je voeten kunnen staan/lopen. Als ze hier een korte wending moeten maken op het krappe erf gaat dat altijd op de achterhand. Lekker draaien op die achterhoeven en pootje over voor. Scheelt mij vijlen

Monique Meijer schreef op donderdag 6 februari 2014, 8:56:


Ok dat is een mogelijkheid. Zal eens kijken of ik in een tweedehandswinkel iets van leer kan vinden. Heb zelf niets op voorraad

Talitha schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:07:


Oh, maar ik hou ook deze aan hoor. Uiteindelijk zal ze zeker ervaring krijgen, maar dat heeft nu eenmaal tijd nodig.

Ik weet dat cushing ook bij jonge paarden voorkomt. Billy had het ook en die was pas 7. Omdat ze verder geen symptomen van cushing liet zien (bulten boven de ogen niet gezien/waren er niet?) en iedereen erover twijfelde of ze wel bevangen was, is het nog niet gebeurd. Maar het staat wel op het programma als de chiro is geweest (en die kan dan ook even naar de ogen kijken, gezien het ook een d.a. is) Dat is al met de 'gewone' dierenarts afgesproken; al een paar dagen geleden. We willen alleen alles 1 voor 1 doen.

Martina schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:22:


Dat kan ik wel proberen... geloof dat ik nog ducktape heb liggen. Maar die moet eerst even warm liggen, want hij plakt nu voor geen meter.


:)


Ja, kan ook, maar het is vooral pijnlijk, lijkt het. Op een vlak oppervlak, zoals de straat en in de garage, loopt ze rechtdoor redelijk door (eerst wilde ze echt niet lopen, dus er is wel een verbetering.) Nog stijf natuurlijk en kort, maar goed ... Het wenden vindt ze ook dan moeilijk, gebeurt heel stijf, maar het lukt

Op de ongelijke bevroren bodem van de wei (niet overal, maar delen hebben bevroren modder, stenen etc) loopt ze zeer voorzichtig, voetje voor voetje, met steeds weer een lange adempauze tussendoor en wil het wenden soms helemaal niet lukken (of durft ze het niet) Maar ze kan dus ook gewoon enorm vast zitten in d'r lijf of bv d'r rug. Als ik zelf rugpijn heb, loop ik ook voetje voor voetje, juist op ongelijke onderlaag.

Maar de voeten waren wel gevoelig, al ontbraken echte duidelijke tekenen van bevangenheid.

Ik hoop eerlijk gezegd nog steeds dat ze vooral in haar lijf enorm op slot zit door het krampachtig lopen (de problemen zijn immers begonnen toen de modder opvroor), want dat is nog goed op te lossen.
Bevangenheid hangt meestal samen met EMS of Cushing (iig volgens de laatste bevindingen) en dat is een groter probleem.
Ze heeft helaas wel een harde nek, hoewel ze verder dus niet te dik is,. noch last heeft van vetophopingen.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:40:


dikke nek + kussentjes boven de ogen: toch EMS (IR) en hoeft echt geen cushing te zijn.
Het zou zomaar kunnen dat je arme hooi niet arm is in die zin die je graag wil: weinig suiker. Hoe weet je dat je hooi arm is: zit er een analyze bij?

Krijgt je pony al magnesium? Ik zou geven: Mg, curcuma, psyllium (5 dagen) + paracetamol zolang nodig. En kijken of er ander hooi is.

Het weer is helaas onveranderbaar

sterkte maar weer!

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:40:


Als de bak ongelijk bevroren was, maarke ik voor Indy ik paden van een laag stro. Dan kon ze tenminste over die paden lopen en zo beweging krijgen. Anders stond ze de hele dag stil in de stal.

Zit gewoon even mee te denken.

Sandra van Bommel schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:40:


Heb je bij jou geen therapeut in de buurt die daar naar kan kijken?

Letje, EMS en kussens boven de ogen heb ik nog niet kunnen vinden (heb al heel wat afgezocht) Tot dusver alleen de combi cushing/gevulde holtes en slechte circulatie en dus vochtophoping. Ik sluit niets uit, maar het hooi wordt regelmatig geanalyseerd en de boer neemt altijd hooguit tweede snede op afspraak (heb altijd dezelfde leverancier) Heeft ze ook al de hele winter gehad. Ik zou eerder symptomen verwachten in het voorjaar/zomer, maar toen was er niets aan de hand.
Pijnstiller krijgt ze al en ze kreeg magnesium (al een hele tijd) maar dat krijg ik er momenteel nauwelijks in.

Monique, ze hebben goed gangbare paden, maar ze wil zo graag ,met de rest mee... lukt alleen niet zo.
En ja... heb al een paar keer geschreven dat vrijdagavond de chiropraktor komt

Lijkt me een goed teken dat ze wil bewegen, met de anderen mee. En tja... volgens mij is alle revalidatie pijnlijk. Maar is wel iets waar je doorheen moet. Des te meer beweging des te beter, lijkt me. Logisch dat een vlak oppervlak goed gaat, dat vraag het minste van haar lijf. Is een goed begin, grenzen moeten verlegd gaan worden. Voordat dat allemaal weer goed en recht zit gaat er wel ff wat tijd en pijnlijkheid overheen denk ik. Zelfs zonder alle enge dingen als cushing etc. Zeker ook als het een type paard is dat vanzelf niet zo 'door alles heen ramt'. Ons valkje hier heeft overal poep aan, die speelt bv stug door op 3,5 voeten met een dikke hoefzweer vlak voor doorbreken, maar die geneest dan ook wel weer verdomd snel.

joop schreef op donderdag 6 februari 2014, 10:51:


Hier ook een pony die snel een harde nek en kussentjes boven de ogen krijgt (+ verdikking/vocht tussen de kaken). Begin december heeft de veearts bij haar HB vastgesteld.

Ik heb toen gelijk de wei afgesloten, magnesiumchelaat besteld en graszaadhooi laten komen (voor het eerste jaar was ik 'normaal' weidehooi aan het voeren in plaats van graszaadhooi).

Inmiddels zijn de holtes boven de oogkassen weer echte holtes en is de manenkam soepeler. Doordat alles tegelijk veranderd is, weet ik natuurlijk niet of dat te danken is aan het afsluiten van de wei, de overstap op graszaadhooi of het magnesiumpoeder. De eerste paar weken heeft Dibble overigens ook pijnstiller/ontstekingsremmer (meloxicam) en Ascal gekregen.

Ze heeft weken heel moeilijk gelopen, vergelijkbaar met wat Sandra beschrijft. Kort en stijf, en natuurlijk vooral bij het draaien. Tijdens het staan ontlastte ze geregeld om beurten haar voorvoeten. Ook was ze heel erg in zichzelf gekeerd. Nu, twee maanden later, loopt ze nog niet als vanouds, maar wel al veel beter (en meer) dan voorheen. Ook is ze gelukkig weer veel enthousiaster/levendiger.