Ik zie wel het fotoalbum hier, maar geen foto's. Je maakt het wel heel spannend

Interessante draad dit. Ik heb 2 paarden die van toepassing zijn op hier genoemde dingen. Zo heb ik met Flame in 2007 voor de operatiekamer gestaan en gedacht hem nooit weer te zien. Hij zou verklevingen aan z'n darm hebben en ik had de keuze gekregen tussen inslapen en de operatie, die een kleine kans van redding zou zijn (mocht het heel erg zijn zouden ze hem niet meer wakker maken). Wel... toen ze hem weer dicht maakten (je kon meekijken door een raampje, heb z'n darmen gezien) wist ik dat ik hem weer zou zien (en kon amper meer op m'n pootjes staan). En dan die afschuwelijke aanblik van een overal rillend en wankelend paard met een kapotte kop door het moeilijke opstaan in die bijkomruimte.
Het is achteraf nooit duidelijk geworden wat hij had (hij is met aanhoudende koliekklachten in de kliniek gekomen). Kreeg een bijna 100 kilo te licht paard en een potje metacam mee naar huis en "kijk maar offie het nog doet"... Ik heb de foto's nog maar wil er niet meer naar kijken. Mega ritssluiting in z'n buik die gelukkig verdomd goed genas.
Vandaag heb ik hem als een bruine streep in volle rengalop over de wei zien scheuren. Happy camper. Zo goed als deze zomer, na 3 jaar in de Eifel heb ik hem nog nooit gezien de afgelopen jaren.
Hang in there... ook al lijkt het op die momenten afschuwelijk...

Het andere geval is onze Jack. Die niet normaal kan bewegen als het om kleine bewegingen en 'opstarten' gaat. Hij kan de prachtigste pirouettes en weet ik veel uithalen als het maar met een vaartje gaat. Maar vraag hem niet een klein stapje opzij te doen met z'n achterhand vanuit stilstand. OK, tegenwoordig kan hij dat wel, maar hij verkrampt daarbij, je moet het dus altijd heel rustig vragen en hem de tijd geven. Hij worstelt en komt boven Z'n evenwicht is ook niet het allerbeste, vanuit stilstand dan. Eenmaal in beweging is het allemaal OK, hij kan elk terrein trotseren zonder ook maar 1 misstap.
Toen hij bij ons kwam in 2007 kon hij niet achteruit lopen. Ik heb hem dat moeten leren. De clue bleek uiteindelijk het aanraken van z'n voorvoet (nadat je hem al achteruit gevraagd hebt) waardoor het hele achteruitloop proces op gang kwam. Prrrrt, en 3 meter achteruit stond hij met een enorm verbaasd hoofd te kijken. Blijkbaar geen idee wat er zojuist precies gebeurd was. Dat gezicht vergeet ik nooit meer Toen hij dit eenmaal een beetje door had begon hij vanzelf z'n achteruitversnelling te gebruiken.
De linker achtervoet geven kon hij ook niet toen, tegenwoordig geeft dat totaal geen probleem meer. Heeft 3/4 jaar oefenen gekost. Bekappen was 1e een ramp, je had max 5 sec om iets te doen eer die voet weer met een noodvaart op de grond knalde. Hij hield het gewoon niet meer maar geleidelijk kreeg hij het fysiek beter voor elkaar. Zo trots als een pauw, en wij ook .
Helemaal snappen wat hij heeft doe ik niet. Het is iets dat de afgelopen jaren enorm verbeterd is, hij wordt tijdens het spelen letterlijk voltes achteruit geduwd door z'n kameraad Tofik. Het ziet er niet helemaal normaal uit, zijn achteruit lopen, maar hij kan het nu wel.
Bewegen op een klein oppervlak vanuit stilstand is niet zijn ding, maar hij komt er wel, met genoeg tijd en hele zachte hand. Dit is dan toch ook een soort ataxie? Die er vooral is bij kleine bewegingen maar niet als hij daarbij snel kan bewegen of al eenmaal op gang is??? Vaak is na 1 stap alles in orde, het evenwicht én de coördinatie. Pfff, vind het maar moeilijk.

OK, het heeft niet veel meer met paarden te maken behalve dat ik die molens vanuit de wei kan zien
Maar misschien wel leuk om te zien... ze zijn hier een 9-tal molens aan het vellen, ze worden vervangen door nieuwere. Deze oude piepten en kraakten en waren constant stuk (regelmatig zag je de hydraulische olie eruit lopen).
Ze trekken de molens om met een kabel, nadat ze ze aan de onderkant ingesneden hebben als een boom die je velt. De 1e die een paar weken geleden viel gaf een enorme donderslag, deze stond het dichtst bij ons (ergens achter een heuvel, onzichtbaar voor ons). Ik had toen nog geen idee wat ze aan het doen waren en vroeg me af wat die 'explosie' in hemelsnaam was geweest.
Direct na het vellen ziet zo'n molen er zo uit:
http://www.mijnalbum.nl/Album=VSEZWIZK#REAIKCJV Om half 10 's avonds hebben ze deze omgetrokken met een stalen kabel. De kinderen in een naburig dorp moeten uit bed gesprongen zijn...

De 1e in de reeks hebben ze gewoon in een weiland laten ploffen. Vleugels versplintert, overal scherpe rotzooi in het weiland. Bij de 2e en 3e hebben ze dan maar bedacht een grote hoeveelheid witte doeken eronder te leggen.... Er komt dus een enorme hoeveelheid grote en kleine rotzooi vanaf. In zo'n vleugel zit fiberglas en nog meer scherp spul, en aangezien al die molens in hooiland staan waren de boeren nogal pissig toen die rotzooi in hun wei versplinterd was. Of dat doek zoveel helpt... mwoa, ik weet niet... Met een golfveldmaaier die kan zuigen (of zoiets) hebben ze geprobeerd de rotzooi op te ruimen bij die 1e die zonder doek eronder geveld is. Je vraagt je af waarom ze niet 1e de wieken eraf gehaald hebben, die maken de meeste rotzooi. Achteraf blijkt het opruimen ervan misschien nog duurder dan die kraan regelen... En dan die viezigheid in je hooi... moet er niet aan denken.

Els Kleverlaan schreef op maandag 7 juli 2014, 15:00:

Zoiets, wiebelt, verkrampt ff, zoekt het 'juiste spoor' en loopt verder. Holletje hoef niet, kan ook heel langzaam, als het proces maar ff opgestart is.
Het beste zie je het nu als ze van de wei komen en het is nat geweest. Er zit dan een dikke laag glibberleem onder die hoeven vast. Daar moet je ff op anticiperen anders ga je enorm glijden zodra je op de klinkers aangekomen bent (zelf moet je dat ook doen, kan zo 'lekker' in je rug schieten anders). Dat gaat bij Jack het moeilijkste, als je hem niet kent en je ziet 'm van de wei af komen, vanuit stilstand de harde klinkers op, met leem in z'n zolen... dank denk je dat hij doodziek is. Hij anticipeert erop, maar krijgt het niet soepel voor elkaar, z'n achterhand verkrampt dan en hij tilt de voeten ff heel hoog op (lijkt op hanentred dan). Komt hij in draf van de wei af, zie je er niks aan. Heel maf eigenlijk. Het lijkt alsof er soms geen signaal doorkomt naar de achterhand, en soms juist een teveel aan signaal, wat een belemmerende kramp oplevert. Of zoiets.
Melding 404 : Pagina niet gevonden.....

e m kraak schreef op maandag 7 juli 2014, 21:01:

Het zijn een stel Polen die hier die molens omtrekken. Bedrijf uit de omgeving van Berlijn. De verdere details moet ik nog uitzoeken, hoe dit allemaal geregeld is met de boeren en zo. Heb nog gehoord over de boer in wiens land de 1e molen zonder doek eronder geveld is, die was zwaar pissig... Erg goed geïnformeerd over alles lijkt die man me dan niet.
Deze molen op de fotos heeft ook nog een flink gat in de grond geslagen. Deze hebben ze 'zijwaarts' omgetrokken. De wieken stonden dusdanig dat die de grond in boorden tijdens de val. In een weiland 50m verderop hebben ze een grote stalen 'rem' moeten zoeken die uit de molen gevlogen is.

Ik dacht het gisteren ff te filmen. Maar ja, dan zit je klaar met je camera, gebeurt het gewoon niet hahaha. Hij begaf zich overal volledig ontspannen, zo'n warme dag waarop er sowieso niet veel gebeurt. Dan is het dus zo goed als onzichtbaar. Zeker als je hem niet kent. Stress/spanning is DE trigger van z'n gekke bewegingen.

e m kraak schreef op dinsdag 8 juli 2014, 11:01:

Ik kan alleen vertellen wat ik wel weet, 1 lokale bewoner en die Polen heb ik gesproken, deze donderdag gaat er weer één om. Verder zal het allemaal vast wel zo gaan zoals je zegt, maar daar heb ik weinig zin in dat uit te zoeken. Waarom zou ik. Dat weten de mensen hier zelf het beste hoe ze dat aan moeten pakken, als het hun wei is. Wat de deal van tevoren was weet ik al helemaal niet. Waar ik me mee bemoei? Ik heb plaatjes van een omgevallen molen laten zien, voor degenen die dat leuk vinden te zien hoe zoiets eruit ziet, en verteld wat ik erover weet. Meer niet.

Monique Meijer schreef op dinsdag 8 juli 2014, 13:27:

Ja, dat dacht ik ook. Ze snijden het nu liggend in stukken die in een container passen om het allemaal af te voeren. Daar doen ze per molen 1 week over met een man of 4.
Het hele ding ziet er liggend soms uit als een hele grote joint, met een gecrasht vliegtuigje aan 1 punt .

Tja, bij Jack lijkt alles maar half te gelden. Zo kan hij die kleine cirkels wel heel normaal lopen (mits hij éénmaal op gang is). Achteruit lukte dus in het begin helemaal niet en ziet er tegenwoordig nog steeds raar uit. Maar hij kan het best goed nu.
Zou Tytse zich bezeerd hebben bij het opstaan na de narcose? Omdat hij nu zulke klachten erbij heeft gekregen... Een nare val bij het proberen opstaan op wiebelbenen...? Dat gaat er ruw aan toe. Mijn paard zat toen onder de wonden aan z'n hoofd toen. En die is altijd verdomd handig op z'n 4 benen.
Grappig, Jack heeft zelf een soort voorpootje-over-techniek ontwikkeld bij het maken van een hele korte wending (op het erf of zo, waar het smal is). Vond dat ook altijd al een afwijkend iets. Het ziet er echt niet uit als hij vanuit stilstand op het erf langzaam een hele krappe bocht moet maken (hij is ook nog es 1,76m... helpt op zo'n moment ook niet). Ik probeerde zoiets al vaker op film te zetten maar is nog niet gelukt.
Verkrampt Tytse ook op zulke momenten van raar lopen? Dat lijkt bij Jack meer het geval. Dát, plus het verliezen van z'n evenwicht dat er vaak aan vooraf gaat.
Als ik hem heel zachtjes achteruit vraag, en echt contact met z'n hoofd heb in alle rust doet hij mooie ontspannen stapjes achteruit. Moet hij opeens vanwege een ranghoger paard achteruit lopen bijvoorbeeld gaat dat eerder in een soort verkrampte voorbenen naar voren gestrekte achteruit-schuifmethode.
Het lijkt dus wel te kunnen, maar onder stress of als als het langzaam moet gebeuren niet.
Ga je het laten doen, dat diagnosticeren? Het lijkt me doodeng. En wat eraan te doen áls het al wobbler is... Ik heb er nooit echt iets aan laten onderzoeken, wel es met wat DA's over gehad. Maar ja, Jack is verder gezond en een erg happy, altijd speels paard.

Foto's....? Zou helpen om te zien waar we het over hebben, dan kan er gerichter advies gegeven worden

Peter Donck schreef op vrijdag 11 juli 2014, 15:10:

Jep, en zo krijg je noooooooooit problemen met beslaan pfff. Handig, zulke redeneringen.

Lenneke keijzer schreef op zondag 13 juli 2014, 14:41:

Nou, wat Wil zegt... Flame stond ook op in zo'n rubberen kamer (vloer en wanden), maar toch zat z'n kop volledig onder de wonden. Het is echt afschuwelijk dat wakker worden. Inderdaad gaat er daar ook vaak van alles mis...
De vraag is natuurlijk ook of je een subtiele nekwervelbeschadiging meteen door hebt...
Och arm Dit is inderdaad een totaal ander beeld dan Jack. Die is nog nooit gevallen en is verder gewoon erg goed te been. Die lijkt van een aantal aandoeningen soms voor de helft ergens last van te hebben. Ik vind het jammer dat ik niet weet hoe hij vroeger was, en als veulen. Zou dit er altijd al geweest zijn of...
Nee, inderdaad, het is in mijn geval volledig onnodig. Paardje gaat steeds beter en is happy (en onderweg nog verdomd handig ook, hij is m'n pionierpaard, ik neem hem altijd mee op nieuwe trajecten).
Ik denk wel dat ik 'm de volgende keer als ik osteo laat doen bij Flame Jack ook ff laat bekijjken. M'n DA doet dat, ze is een hele kleine licht vrouw, heeft altijd een krukje nodig naast m'n paarden
Nee, inderdaad, maar in jouw geval zijn de problemen te groot. Maar het gaat hem nu wel langzaam steeds beter?

Jep, heb ik hier ook gezien, die connectie tussen het SI gewricht/vast zittende heupen en darmproblemen. Ik heb ook zo'n aantekening in m'n geheugen gemaakt. Het begon met de darm.
Jep, ook hier rechtsachter problemen (gehad). M'n DA hier doet ook osteo dus, de laatste keer dat ze hier was een paar weken geleden zat voor het 1e het darmbein (Duits voor SI) niet meer vast en z'n hals was super soepel. Ik had al zo'n vermoeden vanwege de manier waarop ik 'm achter zag lopen. Wat heb jij voor oefeningen gekregen?