Tijdens het abäppeln (mestruimen) vroeg ik mij vanavond ineens iets af.
Onze paarden staan in het bos en maken gebruik van een bospad tussen de grote weide en de inloopstal.
Er worden op dat pad vele mesthopen gedrapeerd die 's avonds echter zo plat als een pannekoek en vol blauwe mestkevers op de bodem liggen.
Het zijn er zoveel dat, wanneer ik een kruiwagen vol mest heb, het net lijkt of er een frituurpan frietjes wordt gebakken Zelfs Quiberon vond het een heel interessant geluid en kwam vanavond nieuwschierig even luisteren wat daar nu toch aan de hand was

Ik vroeg mij ineens af in hoeverre die mestkevers ook de wormeieren te lijf gaan. Of laten ze die geheel met rust.
__________________________________________
___
Zolang mensen denken dat dieren niet voelen,
moeten dieren voelen dat mensen niet denken.

Ilma Meijer schreef op dinsdag 16 september 2014, 21:17:


Ik heb eens ergens gelezen dat door het uit elkaar vallen van de mest door vogels, mestkevers of andere dieren, de wormeieren eerder uit drogen, waardoor minder kans op overleven. Maar geen idee of dat ook werkelijk zo is.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)