Ingrid schreef: Haha. Had ik opgelet, maar dat gebeurde dus niet. Maar let wel, het gaat hier ook om een pony die naar wij dachten geen eens wist dat hij pony was. Zo eentje dat als Isabella en Blacky gingen spelen (dmv rennen) hij altijd een veilig heenkomen zocht in een hoekje of de stal omdat hij het maar eng vond wat die twee wildebrassen deden

Ha, ha.. dat doet mij denken aan het verhaal wat we hier meemaakten: een goede geest gaf mij een aantal jaren geleden als verjaarskado een toompje échte Barnevelder-kippen! Nu zat daar zo’n schraai haantje bij die overduidelijk jonger was dan de ‘dames’ en hij werd goed op z’n kop gezeten! Maar ja, de natuur gaat z’n gang en op een bepaald moment zag je de sfeer veranderen: ’t haantje werd groot en ontpopte zich tot een complete terrorist! Aangezien wij ervan houden de dieren hun vrijheid te geven, loopt hier alles ( binnen bepaalde grenzen natuurlijk) vrij rond.. nou dat hebben we met dit haantje geweten. Hij werd een complete waak-haan: het was zijn tuin en het werd zelfs zo erg dat je op een gegeven moment niet eens meer argeloos de deur uit kon stappen want dan kwam-ie aanrennen en viel je aan! En gemeen hoor! Een mep met de bezem hielp echt niet!
Hij had ook de misvatting dat hij de paarden wel hun plaats kon wijzen en als ik in de bak aan het rijden was stond meneer aan de kant om felle uithalen te doen en , als het paard dan weer voorbij gelopen was, victorie te kraaien omdat-ie dacht dat het paard voor hem weggelopen was!
Dus pas maar op, kleintjes worden groot!

Groet, Marianne