Ik ben de pony Wendy en ik ben pas erg ziek geweest.
Hoefbevangen in een vrij ernstige mate. Er zit op de foto te zien een braam aan mijn hoefbeen en het hoefbeen is ook nog eens horizontaal gezakt; een zgn. sinker dus.

De DA gaf mij weinig kans op herstel. Een normale hoefsmid zou het ook niet echt aan durven, maar met hoefschoenen aan liep ik iets beter. Dankzij dat ik de hele dag een beetje rond mocht "sloffen" in de wei zodat ik toch beweging had, wat pijnstillers en een hoefbekapper die mijn voeten bijna wekelijks beetje voor beetje bijwerkte (op natuurlijke basis), loop ik nu na een paar maanden toch weer mee onder het zgn. huifbed (wat mijn belangrijkste werk is).

Je ziet alleen nog aan de vergroeiing van mijn hoeven dat er iets niet klopt. Binnenkort zullen opnieuw foto's gemaakt worden zodat de DA kan zien hoe het er nu bij staat, maar zij vinden het nog altijd een wonder dat ik weer zo goed loop op dit moment.

Groeten

Pony Wendy

Voor meer informatie over mij en de bevangenheid kun je mailen naar:
isapaardje@zonnet.nl

Wendy-hb schreef op woensdag, 8 juni 2005, 10:05:


Leuk Inge, om weer eens wat van je te horen. Ik moest deze week toevallig aan je denken. Hoe gaat het met jou en je paardje? En wat een heerlijk verhaal. Het doet me altijd goed te horen dat er geduld is en tijd wordt genomen om een dier te laten herstellen. Ik heb nl. wel eens het idee dat de tijd als helende factor naar de laatste plaats wordt geschoven in het genezingsproces maar ik denk dat juist het nemen van tijd heel belangrijk is. Je kunt sommige dingen niet afdwingen. Daar is tijd voor nodig.

Groet,

Ineke

Ineke Klootwijk schreef op woensdag, 8 juni 2005, 12:58:

Inderdaad is tijd heel belangrijk. Ook wat deze pony Wendy betreft zijn "we" er nog lang niet hoor. Maar voor het huifbedwerk (licht stapwerk) is ze al weer helemaal geschikt. De rest van de tijd staat ze lekker aan huis op wei

Maar het zal nog heel lang duren eer haar hoeven weer een normale vorm hebben. Een braam en een sinker zijn niet binnen 2 maanden weg, als het al ooit weg zal gaan uiteraard. Daarom is juist nu het vele malen bekappen en de hoef begeleiden zeg maar voor een juist model zo belangrijk.

Bevangenheid heeft mijn interesse omdat ik er zelf jaren geleden met Isabella ook mee te maken heb gehad. Daardoor heb ik ervaren dat vele mensen met een bevangen paard terugschrikken van de komende kosten (DA/hoefsmid of bekapper) en vooral de tijd die de genezing kost (minimaal een jaar).

Heel jammer, maar inmiddels weet ik wel, mede ook weer door deze Wendy die met 41 graden koorts ook echt heel ziek was (en rondom bevangen is geweest), dat bevangen te genezen is. Maar met geduld en vooral veel beweging !!

Groeten

Ingrid (en Wendy en Isabella)