Gisteren een geslaagde poging gedaan onze ouwe knar, Carlos van 43 te bekappen. Helaas had ik geen handen vrij om daar een foto van te maken, want het gebeurde wel op een aparte manier. Drie benen zijn geen probleem, hij tilt ze nog zonder moeite op. Alleen het linkerachterbeen is een onmogelijkheid. Waarschijnlijk door pijn aan de rug of in het rechterbeen, artrose, of gewoon te stijf.
Na veel beraad hadden we een manier bedacht om het toch nog een keer te proberen zonder hem in een band ofzo op te moeten hangen. De bedoeling was omzo kort mogelijk het been op te hoeven tillen.
Daarom hebben we hem in het zand van de bak gezet en met een beitel en een hamer eerst de hoefwand vanaf de bovenkant schuin naar onderen afgekapt. Zo kregen we weer een redelijke hoefvorm, want ook de hielen kun je zo doen
Daarna met drie man , een bij het hoofd , een aan de voet en een bij zijn rug hem lichtjes schuin omgetrokken zodat de druk op het been weg was en zijn been op te tillen was.
Met een noodgang zoveel als mogelijk de steunsels en andere delen waar je vanaf boven niet bij kunt weggesneden en het leed was geleden.
Hij leek er helemaal blij mee, want hij tilde het been onder het lopen hoger op. Zoals je ziet was hij meteen erna weer de rust zelf en stond hij weer lekker hooi te eten :)
Zijn hoeven zien er trouwens voor een paard van zijn leeftijd heel goed uit.
Hij is nooit beslagen geweest en heeft tot zijn midden dertiger jaren dienstjes gelopen in een manege. De manegehouder wou er geen afstand van doen omdat hij Carlos als klein jongentje gekregen had en het zijn liefste paard was en hem daarom bij ons neergezet.
Officieel is hij nog steeds van de manegehouder, maar ik denk dat hij wel met een kanon mag komen om hem ooit weer mee te nemen :)
Piet
Warboel
