Isabel van der Made schreef op donderdag, 16 juni 2005, 9:55:


Correct Frans, als het paard beweegt, daar kan ik ook geen speld tussenkrijgen, maar laat je paard eens op de weegschaal stilstaan, en weeg eens het gewicht op het linkerbeen en daarna het gewicht op het rechterbeen, dan is dat verschillend. Dat is de uitgaansstelling van Antoine.
En die diagnose 'hoefkatrol' en 'klinisch hoefkatrol' betekent voor mij ook een 'we weten het niet'. Dat heb ik zelf al ondervonden. Drie veeartsen consulteren betekent vaak: drie verschillende diagnoses.
Verder: als Antoine een paard in training krijgt gaat hij niet op eigen houtje aan de hoeven of de ijzers dingen verzanderen. Hij traint ze spiertechnisch, of het paard nu op ijzers of te hoge hielen staat of niet. Hij is van zijn methode overtuigd, net zoals jij overtuigd bent van jouw zienswijze. Ik ben met zijn training begonnen toen mijn paard kreupel was met diagnose 'klinisch hoefkatrol' en mijn paard is daar wel bij gevaren. Pas daarna heb ik over HN en PN gehoord, en nu heb ik ook de ijzers verwijderd. Van die al of niet vermeende hoefkatrol ben ik niet meer bang, ik heb samen met Antoine fouten in mijn manier van rijden ontdekt, die ik heb moeten veranderen en die blijkbaar toch ergens wel effect hebben. Je kan misschien stellen dat ik mijn paard 'hinderde' tijdens het rijden, whatever! Wat ik nu nog ga doen is leren natuurlijk bekappen. Ik wil gewoon het beste voor mijn paard, wil uitgaan van mijn eigen gevoel voor wat betreft het welzijn van mijn paard, op een natuurlijke en ongedwongen manier, en dat houdt in dat ik misschien verschillende zaken ga combineren. Ook Antoine zegt dat spuiten, zenuwsnedes en ... symptoombestrijding zijn en ook hij raadt 'blootvoets' aan, dus jullie hebben wel raakpunten. Ik probeer zelf ook kritisch te blijven, en ik ben ondertussen ook overtuigd van het goede van blootvoetse paarden.
Ik ga bovendien geen welles-nietes dialoog beginnen, want zo fanatiek ben ik niet. Trouwens, mijn paard is ondertussen ongeveer een jaar niet meer kreupel geweest en zit goed in zijn vel, en is veeeeel soepeler geworden (het was een echte stijve hark vroeger), goed toch? Wat wil je nog meer?

Een toch wel overtuigde, gelukkige vrouw
Perdida

Frans Veldman schreef op donderdag, 16 juni 2005, 10:15:


Op punt 2 wil ik nog even reageren. het zijn paarden die geleerd hebben 'netjes aan de teugel' of 'in de krul' te lopen en daarbij de rug niet ontspannen, die problemen geven. Dat ze pijn hebben door het beslag staat voor mij buiten kijf. Dat ze de rug moeten leren ontspannen staat ook buiten kijf (ook dat geeft pijn). Het rechtrichten begint met het ontspannen van de rug onder de ruiter, daar hamert ADB ook steeds op. Een ruiter op de rug van een paard kan je toch ook niet 'natuurlijk' noemen? daar is een paard uiteindelijk ook niet voor gemaakt. Dit is ook een vorm van 'meer' of 'andere' belasting die uiteindelijk resulteert in anders gebruik van spieren en pezen, denk ik zo. En of het als dusdanig 'symptoombestrijding' is of niet, daar heeft hij en heb jij je eigen idee over (tegengestelde mening). Laten we mekaars mening blijven respecteren. Over 10 of 20 jaar zijn er misschien weer andere inzichten.


Wedergroeten
Perdida