CooLLady schreef op donderdag, 16 juni 2005, 14:13:


Niet meer huilen, arme paard krijgt nog een schuldcomplex.

Ik was ongenuanceerd gisteren, moet ook niet schrijven als ik geergerd ben, komt het veel te hard aan. Zal proberen mijn leven te beteren.

Heb ondertussen je profiel bekeken, waarbij ik een glimlach niet kon onderdrukken, ben je nu 2 of 21?

Maar zag ook dat CoolLady pas net 5 is, en als ik je goed lees, rij je haar al geruime tijd, ze zou o.a. het springen nu niet meer willen, vroeger wel.
Mijn conclusie is dan dat je teveel gevraagd hebt van haar, op te jonge leeftijd en dat je van voren af aan moet beginnen, en over het hoe je dat zou kunnen doen heb je inmiddels al veel goede raad gekregen.
Voor de zoveelste keer van mijn kant de waarschuwing niet te jong met je paard beginnen, brengt alleen maar ellende. Dat is niet persoonlijk aan jou gericht, Milena.


OK, tegelijkertijd hoop ik ook dat Frans (of is het Hans?) en Ilona dan niet meer beschuldigd worden van allerlei onzin, want dat leek gisteren een trend.


Ach, wegjagen... Nogmaals, ik was wel te hard, maar ben desondanks nog steeds van mening dat de fout bij jou ligt, zoals altijd wanneer mensen met hun paard overhoop liggen. Ervan uitgaande dat je het beste voor hebt met je paard, hoop ik dat je alle goede adviezen ter harte zult nemen; en als ik jou was zeker bij Piet langsgaan overmorgen, zodat je wat over klikkeren te weten komt. Zou de verstandhouding tussen jou en je paard enorm kunnen verbeteren, en niet zeggen dat het te ver is, of dat je oma jarig is, want dat is geen excuus.

Ik ben hier al wat langer dan jij.


Point taken.
Isabel

ebby schreef op donderdag, 16 juni 2005, 22:52:

knip

wat bedoel je hiermee? wat is het weggaan? erg nieuwsgierig!
Isabel

Casandra schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 17:48:


Laat ik ermee beginnen dat ik ook vind dat een paard niet in een isoleercel thuishoort. Opal wordt, liever gezegd was geworden tot, verzenuwd wrak door alleen in een stal te moeten staan. Nu ze weet dat ik haar niet meer opsluit, loopt ze vrolijk overal naar binnen, een jaar geleden maakte ze al stennis als ze maar enigszins het vermoeden had dat ze in een overdekte ruimte moest.

Dan het voer: Opal is een paard dat niet dik te krijgen is, vroeger altijd op
het randje van te mager. Ik neem aan ook door de stress. Maar ook toen
ze niet meer op stal hoefde, en ik haar nog muesli voerde, bleef ze altijd
iets te mager.
Pas toen ik ben begonnen met voornamelijk hooi en/of gras te voeren, is
ze op een zeer constant, goed gewicht.
Voor het lekker en de gezelligheid, voer ik haar een handje geweekte suikerbietenpulp en wat alfalfa (=lucerne). Ik heb haar ook wel haver gegeven, maar op het moment niet, eigenlijk alleen omdat ik geen geschikte haver kan vinden.
Verder altijd mineralenliksteen, en voor de hoeven brandnetel en ook een
hoefsupplement. Of dat hoefsupplement echt nut heeft, weet ik niet, maar
het lijkt erop dat als ik het niet geef, ze gevoeliger wordt. (Ze heeft enigszins mismaakte hoefjes door te vroeg en teveel jaar ijzers.)

Dus het niet willen aankomen, heb ik opgelost door haar niet meer op te sluiten en vooral geen muesli meer te geven. (Was overigens Dodson & Horrel wat ik voerde.)

Isabel

Nick Altena schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 20:35:


Ik ook, en er meteen weer afgeflikkerd, volgens mijn virusprogramma zaten er onbetrouwbare sujetten in.
Isabel

HannahFroukje schreef op vrijdag, 17 juni 2005, 23:24:


En is dat niet de kern van de zaak, Frouk? Waar zou het paard voor kiezen, en in hoeverre kunnen we die keuze verwezenlijken?
We zullen sowieso compromissen moeten sluiten, want we wonen niet op de prairie, maar hoeveel laat je het paard inleveren? Jij zegt, als ik maar het idee heb dat ie gelukkig is. (Verwoord ik dat goed?) En je kent je paard goed genoeg om te weten wanneer hij gelukkig is. Prima. Jouw beslissing. Aan de andere kant, zou hij niet nog veel gelukkiger zijn als ... en als ...
Mijn mening over stallen baseer ik voornamelijk op Opal, ok, dat is waar, maar ik denk dat haar zeer sterke reactie bij elk paard sluimerend aanwezig is. Ik ken ook werkelijk geen een paard dat, als je na een nacht op stal de deur openzet, zegt, ach, la me nog maar ff, ik sta hier wel lekker.
Maar goed, als waar Torop nu staat, hem rustiger en gelukkiger maakt, dan is dat een verbetering, en dat is voorlopig het belangrijkste.
En ik val je niet aan, ben het niet met je oneens, maar ik hoop toch dat op gegeven dag je de mogelijkheid zal hebben hem meer keuzemogelijkheden te geven.
Isabel