Hoi,
Vandaag weer erg gelachen om mijn superpaard
!
Ik ben sinds een paar dagen bezig om Fálki het commando 'touch it' (raak
aan) te leren. Ik gebruik dit onder andere onderweg, bij dingen die hij met
argwaan of angst bekijkt maar ongevaarlijk zijn. Een electriciteitskastje in
de berm, een wip-wap in een kinderspeeltuin, een geparkeerd
landbouwvoertuig, dat soort dingen. Ik wijs het voorwerp aan en zeg daarbij
'touch it'. De enige reden om een Engelse term te gebruiken is omdat deze
term qua klank niet lijkt op andere woorden die ik veel gebruik.
Het werkt hartstikke goed voor hem (en mij); Fálki associeert iets wat hij
een beetje eng vindt nu ook met de uitdaging om erheen te gaan en het enge
ding te onderzoeken. Als het voorwerp "errug eng" is dan duurt het soms wel
even voordat we dichtbij genoeg zijn om het aan te raken. Dat vind ik geen
probleem, ik laat Fálki zijn eigen tempo kiezen en merk nu - binnen een paar
dagen - al dat hij steeds sneller durft.
Het aanraken markeer ik met de clicker, en de beloning voor het op commando
aanraken is een hap gras mogen nemen (als het voorwerp in het gras staat
waardoor gras voor handen is), mijn prijzende stem, of een stukkie wortel.
Het is grappig om te zien dat Fálki gespannen blijft, precies tot het moment
dat hij het voorwerp aanraakt. Ik denk dat Fálki's angst verdwijnt zodra hij
constateert, door te voelen, dat het voorwerp van metaal of hout of plastic
is?
Ik heb hem dit eerst aan de hand geleerd, maar het gaat nu ook prima terwijl
ik erop zit. Euhm, een beetje TE prima?
Vandaag ging Fálki op eigen initiatief op zoek naar voorwerpen waar 'touch
it' misschien op van toepassing zou kunnen zijn. Als eerste vond hij een
skelter (kinder trapfiets) heel geschikt. Die stond op een tuinpad, ongeveer
een meter van de berm. We zagen hem pas toen we er vlakbij waren, want
daarvoor reden we langs een heg, die de bijbehorende tuin afschermde.
Voordat ik me realiseerde wat er gebeurde, stapte Fálki resoluut rechtsaf
het tuinpad op en duwde met zijn neus tegen de skelter. Het ding kwam
onmiddellijk in beweging en rolde verder het tuinpad op. Fálki stapte er
meteen achteraan en gaf nog's een duw. Ik moest erg lachen en reageerde mede
daardoor niet zo snel. Toen ik Fálki uiteindelijk gekeerd had (nee, GEEN
click voor deze actie) zag ik pas dat er een mevrouw in de tuin stond; ze
keek ERG verbaasd naar ons
. Ik heb nog even "sorry!" geroepen en me toen
snel met Fálki uit de voeten gemaakt.
Ben met Fálki naar de bebouwde kom van een dorp verderop gereden, daar staan
lekker veel dingen om mee te oefenen. Het ging al snel hartstikke goed,
Fálki had na nog een paar "missers" door, dat spontane acties om iets aan te
raken geen beloning opleveren. Het signaal "touch it" herkent hij nog niet
goed genoeg, wijzen des te beter. Dat bleek, toen een wat oudere mevrouw aan
mij de weg vroeg. De mevrouw had een heel bijzondere hoed op, zo'n enorm
geval dat me aan Prinsjesdag doet denken. Afijn, je voelt 'm al komen, ik
WEES die mevrouw dus letterlijk de weg. Ik wees in de richting over haar
schouder bij het uitleggen welke kant ze op moest, en PLOJNK ... met een
mooie zwier wipt Fálk met z'n neus die hoed van haar hoofd. Ahum. Sorry hoor
mevrouw, dat doet-ie anders nooooit
!
groeten,
Karen
Warboel
