Karen Koomans schreef op Tue, 16 Mar 2004 21:35:04:
> Het werkt hartstikke goed voor hem (en mij); Fálki associeert
> iets wat hij
> een beetje eng vindt nu ook met de uitdaging om erheen te gaan
> en het enge
> ding te onderzoeken. Als het voorwerp "errug eng" is dan duurt
> het soms wel
> even voordat we dichtbij genoeg zijn om het aan te raken. Dat
> vind ik geen
> probleem, ik laat Fálki zijn eigen tempo kiezen en merk nu -
> binnen een paar
> dagen - al dat hij steeds sneller durft.
---Heeeee, dat doe ik ook met Tamara! Ik zeg dan wel geen 'touch it', maar als we iets engs zien ga ik er altijd naar toe en dan blijf ik net zo lang staan totdat dat snoetje naar voren gaat om te snuffelen. Vaak raak ik het eerst aan met mijn hand en dan raak ik Tamara gelijk aan...dat werkt bij haar ook heel goed. Wel grappig, want als we nu iets engs zien, weet Tamara het al en wordt ze veel sneller nieuwsgierig. Das bij Fálki dus ook zo
> Ik denk dat Fálki's angst
> verdwijnt zodra hij
> constateert, door te voelen, dat het voorwerp van metaal of hout
> of plastic
> is?
---Ja, ik denk dat dat bij veel paarden zo is...
> Ik heb hem dit eerst aan de hand geleerd, maar het gaat nu ook
> prima terwijl
> ik erop zit. Euhm, een beetje TE prima?
---Hahaha, leuk verhaal!!!
Groetjes,
Linda
Warboel
