Esther schreef op zondag, 3 juli 2005, 16:59:


uuh, Esther?
heb je dat wel goed berekend?
Ik denkdat 100 x 100 een hectare is ofwel 10000 meter. :)
Piet

Lianne Dingemanse schreef op maandag, 4 juli 2005, 9:12:


Met wat beloon je?
Als ik het zo lees, dan lijkt me dat je te grote stappen tegelijk vraagt.
Iets nieuws aanleren doe je door de kleinste poging in de juiste richting te belonen. Het is mogelijk dat je paard niet goed begrijpt wat je bedoelt en daarom ongeinteresseerd wordt.
De pas werkelijk opzij maken is het eind van de oefening. Je geeft wat druk en zegt opzij, in wezen moet ze dus de hele oefening in een keer doen.
Terwijl ze om met de oefening te beginnen eerst al haar gewicht zal moeten verplaatsen. Dat is het moment om Yes te zeggen en te belonen. Volgende yespunt zou kunnen zijn als ze iets overleunt enz. enz. net zoalang tot er werkelijk een stap gezet is. Die ene stap kan tig keer belonen gevraagd hebben. Doet ze het eenmaal dan zie je vanzelf waar en wanneer je dat af kan bouwen en de volgende stap erbij kunt nemen. Het voordeel van dat voerautomaatje spelen is dat ze geconcentreerd blijft, omdat je niet elke keer een wedstrijdje aangaat van " wie heeft er het meeste geduld"
Scherp timen is enorm belangrijk en hak de oefening in heel kleine stukjes.

Vragen over de lesstof in het boek kan je ook stellen op het forum van de site van Inge.
Piet

Wendy-hb schreef op maandag, 4 juli 2005, 8:03:


Zoals ik er vanaf hier tegen aan kijk, maar een foto is altijd een moeilijk ding om dat je niet echt diepte ziet, lijkt het alsof ze op de hoefwanden loopt. Dat idee krijg ik als ik naar de rechterhoefwand kijk.
Daar lijkt hij nogal wat uit te steken, maar het kan ook zijn dat de hoefwand daar zo dik is. Als ze dus echt alleen op de wand loopt en dan met hoge hielen, is het niet zo vreemd dat de toon slijt. Ook komt de zool komt dan niet in contact met de weg en zal maar weinig harder worden.
Maar een lange rit in de week kweekt ook niet echt gewenning. Dus waarom doe je niet gewoon haar schoentjes aan?
Dan ben je toch van het probleem af?
Piet

Havank schreef op maandag, 4 juli 2005, 11:32:


Ik had het even duidelijker kunnen omschrijven, maar vanzelfsprekend ging ik uit van een holle zool Hans. Lijkt me ook zo op de foto.
Piet

Lianne Dingemanse schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 8:46:


Je trekt de zaken nmm uit zijn verband.
De Yes gebruik je om te zeggen : "wat je nu doet, op dit moment , doe je goed en daar ga ik je voor belonen", maar de beloning laat je achterwege.
Ik vond het ook al zo vreemd dat je paard niet geinteresseerd was en afgeleid. Ik heb dat namelijk, zoals ik geloof ik al schreef, nog nooit met een paard wat clickeren kent meegemaakt. Darom vroeg ik ook hoe je beloont.
Stel je voor:
je traint een dolfijn. Die heeft geen touwtje om of halster en toch is het wel aardig als je hem bij de les houdt.
Wanneer weet dat dier nu dat hij iets goeds gedaan heeft? De trainer blaast op een fluitje en zwemt even later naar de kant om zijn beloning een visje op te halen.
Hoe weet het dier dat hij iets niet goed gedaan heeft? Geen fluitje! En aan de kant? Niks te verwachten!
Wat gaat de dolfijn nu proberen? Juist.... het fluitje te horen. Waarom?
omdat hij dan door weer naar de kant te zwemmen zijn beloning kan ophalen.
Ik kan je verzekeren dat wanneer na een goede prestatie alleen een fluitje zou volgen, de lust om zich moe te maken zeer snel zou veranderen in denken: "bekijk het maar, ik doe niet meer mee "

Elk dier is zo, ook een paard.
Het opdringerig worden van je paard is niet de schuld van het paard maar van de trainer.
Als je op deze manier wilt trainen - die juist optimale concentratie van trainer en paard vraagt, maar ook juist brengt - is het handig als je je in de werking ervan verdiept.
Nu zeg je ziets als , ik wil wel auto leren rijden , maar ik geef geen gas, dan gaat hij zo hard en duurt het veel te lang voor hij weer gestopt is. Want je had even nog niet van de rem gehoord.
Het een hoort, zeker in het begin, bij het ander.
Bij clikkeren hoort een bridge (Yes) en een beloning. Als die beloning een klein voertje is, hoort daar beleefdheid bij, vanaf de eerste minuut.
Piet

Wendy-hb schreef op woensdag, 6 juli 2005, 8:19:


Mooi resultaat Ingrid,
Dat zal toch wel een heel klein spiegeltje worden?
Paar vraagjes
Hoeveel tijd is er nu overheen gegaan met Wendy? Hoe vaak is ze in totaal behandeld? En zijn die andere dierenartsen nu om?
Piet

Marie-Christine Vesters schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:53:


Graag geef ik je deze link: http://www.natumed.nl/index.php?url=/ervaring/ervaringen_algemeen/index
Het gaat over het middel glucosamine, tegen de gevolgen van arthrose
Het paard waar dr Crama in de tekst over schrijft is mijn Don.
Hij was de vorige eigenaar. Eigenlijk heeft hij het middel speciaal voor Don samengesteld, het bleek echter ook uitstekend te werken op mensen en honden. Inmiddels is het zo bekend dat het door een aantal ziekenfondsen vergoed wordt.
Sinds ik hem heb zijn zijn ijzers er natuurlijk af en geef ik het middel niet meer.
Ik vind het logisch dat een paard wat met ijzers loopt door de veel grotere klappen bij het wegcontact, die de gewrichten te verduren krijgen veel meer pijn zal hebben. Don loopt prima, zonder pijn of zonder ook maar een dag te kreupelen.
Zeer zeker zou ik de glucosamine gebruiken als hij pijnverschijnselen mocht vertonen.

Over het bekappen
Ik zie alleen maar voordelen om het bekappen zelf te doen.
De betere doorbloeding door een beter hoefmechanisme die je krijgt door je paard natuurlijk te bekappen is alleen maar gunstig voor welk gewrichtsprobleem dan ook.
Bovendien kun je dit veel vaker doen dan wanneer je moet wachten op de hoefsmid.
Elke week een klein beetje onderhoud dat aan een hoef in een minuutje gebeurd kan zijn, lijkt me gemakkelijker uit te houden voor je paard dan een grote lange renovatie eens in de twee maanden.
.
Piet

Sabrina Adams schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 12:52:


Alle mensen die zo lief waren me een klein beetje te troosten met het getal 56, wat als je het omdraait meteen een (aaaarggghh) aower van me maakt, dank ik hartelijk.
Maar je hebt gelijk Sabriana, we voelen het niet :) maar weten het wel !

Zij die hun verdriet gaan verdrinken groeten u!
Zou het morgen weg zijn?
Ook iedereen bedankt voor de gekke leuke kaarten!

Piet

perdida schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 23:41:


de link heb ik speciaal gegeven omdat er tientallen merken glucosamine in de handel zijn.
.Ik weet dat hierin praktisch geen vulmiddelen zitten en dat het bestanddeel chondroitine niet van koeien komt.
Evenals je bij bv het kruidvat bepaalde medicijnen goedkoper kunt kopen, is dit ook in allerlei prijzen te verkrijgen. Het is meestal het gehalte aan werkzame stof wat de prijs maakt

Chondroïtine als voedingssupplement wordt onder andere bereid uit runderschildklierkraakbeen. Een gedroogd extract hiervan bevat 15-20% chondroïtinesulfaat. Doordat het gemengd is met collageen is de absorptie vanuit de darm zeer moeizaam. Echter een gezuiverd extract van chondroïtine wordt voor meer dan 90% vanuit de darm opgenomen.

Het lijkt me verstandig om, als je toch geld uitgeeft, te proberen het beste te pakken te krijgen.

Bij mijn weten heeft Marie-Christine niet geschreven dat haar paard op ijzers staat?
Piet

Aangezien ik wel wat revanche wil, vind ik het een voorrecht het volgende even bekend te kunnen maken:
Esther, (van Falka en Bjork), is jarig vandaag.
Dus Esther, van harte gefeliciteerd en een hele fijne dag en nog vele jaren Hiep hiep hiep hoeraaaaaaa
Piet :)

Morrie schreef op zaterdag, 9 juli 2005, 13:29:


de bergschoenen begrijp ik :)
maar de hengstenketting en zweep?
Piet

Gisteren bij Pien en Jack in Kanne op bezoek geweest, om als collega cursusleider de natuurlijk bekappen cursus mee te maken. Kanne ligt net onder Maastricht op Vlaams grondgebied.
Na een wat langere rit dan nodig was geweest als ik niet had staan snurken bij de benzinepomp ( ik vond eventjes dat er wel benzine in mijn dieselbus kon...anwb...leegpompen en dan nog een keer tanken ) was ik er ruim op tijd geweest.
Hoewel de cursus op precies dezelfde manier wordt gegeven als bij Frans en Ilona zijn er altijd dingetjes die je dan weer opvallen. Al was het maar dat een ieder zijn eigen persoonlijkheid altijd meebrengt.
Pien en jack zijn een goede gastheer en vrouw. Het eten en drinken zijn tot in de puntjes verzorgd. Maar je hoort dan wel dat de voorbereidingen op de cursus een dag kosten, boodschappen doen, administratie, de antwoorden van de toets..... er gaat veel tijd in zitten.
Maar de beloning is altijd dat de cursisten enthousiast over het geleerde naar huis gaan, terwijl ze in het begin van de dag toch vol vragen en twijfels zitten. De mogelijkheid om s'middags in de praktijk, de behandelde theorie te oefenen laat je beseffen dat je dit werk zelf kunt doen.
Pien en Jack wonen in een schitterend oud mergel huis uit 1830. Met mooie hoge bewerkte plafonds, de vloeren belegd met antieke tegels en een joekel van een kelder eronder. Daar kun je nogal een flesje opbergen en volgens mij ook je eigen champignons kweken :) Voor een zeeuws-Vlaming wonen ze midden in de bergen, met als het ware een paar km verder "per ongeluk" een redelijk stuk "vals plat" waar de paarden lopen en waar hun bedrijf Spirithorses zich ontwikkeld. Het was ook leuk de paarden te zien, het veulentje "Spirit" met zijn aparte kleur en hier en daar een been op te tillen, om natuurlijk bekappen en slijtage door de harde ondergrond in de praktijk te zien brengen.
Ondanks de dure reis , toch een hele fijne dag gehad, met aan het eind alleen maar lachende gezichten van cursisten, het maakt dat ik nog veel meer zin krijg in mijn eerste zelfstandige cursusdag op 27 augustus.
Pien, Jack, bedankt voor het kijkje in de keuken, letterlijk en figuurlijk.
Piet