perdida schreef op woensdag, 27 juli 2005, 12:34:

Ben ik totáál niet met je eens. Wil je naar de top, dan zul je voor een topatleet moeten betalen ja.
Voor hobby en lol,
koop je een paard voor een drol.
Ook een solide en gezond paard. Papieren en afstamming spelen dan immers geen enkele rol en als je toch zelf aan de gang wil zijn jong en onbeleerd juist een pré.
Gisteren zag ik een jonge ruin ingeladen worden die helemaal perféct was voor een hobby-ruiter: helemaal sound, vrije geest, 155, 4 jaar, onbeleerd. Kwam uit een kudde en ging naar een markt. Koop je voor onder de 1000 Euro
een solide paard aan.

e m kraak schreef op woensdag, 27 juli 2005, 21:01:


Egon, je hebt gelijk. Punt.
Mbt een cumulatief en dodelijk gif is een minimumnormering eigenlijk onzin tenzij je van 30 jaar uitgaat.

e m kraak schreef op donderdag, 28 juli 2005, 12:29:


Als je er al van uit wil gaan dat een paard structureel wát JKK mag eten en je persé een maximum wil geven, dan moet je incalculeren dat het cumulatief is en het dier mi-ni-maal 30 jaar hooi moet kunnen overleven.
Dus moet je die 1% lichaamsgewicht over 30 jaar delen, dus 0,033% per jaar. Da's minder dan een half stengeltje per baal of zo?!
Waar het op neerkomt is dat er gewoon GÉÉN JKK in dierenvoer mag zitten Punt.

Piet schreef op maandag, 1 augustus 2005, 10:55:


Naast lichamelijke belasting wordt weinig gesproken over de geestelijke. Die is echter zeker zo belangrijk.
Alles wat je belast wil doen moet je eerst onbelast aanbieden en verankeren.

Verder zit er een enorme adder onder het gras bij het inspannen van een paard dat je eigenlijk als rijpaard wil gebruiken: vanaf de bok heb je ineens alleen stem en teugels tot je beschikking terwijl je in het zadel nauwelijks van de teugels gebruik wil maken. Dit kan twee stappen achteruit zijn in de opvoeding van een jong paard.

Het opbouwen van conditie en trainen ervan kan ook onbelast. Inderdaad naast de fiets. Wij doen het vanuit een aanhanger.

Wie heeft er ervaring met het rijden op een halsring.

Wij rijden al onze paarden op een bitlessbridle en mijn hengst en merrie heb ik met grondwerk superlicht op de halsring. In de picadero gaat het ook gelikt.

Ik ga zo Arabella opzadelen voor een lekkere rit. Met het bb optomen maar proberen te rijden op alleen de halsring.

Wie heeft hier ervaring mee?
Het moet kunnen, de imazighen waren zo de succesvolle cavalerie in de Punisch oorlogen tenslotte, en de onzekerheid zit uitsluitend tussen míjn oren. Die zit er echter wel en da's niet goed dus tips zijn derhalve welkom.

¡¡Wów!!

Ik ben compleet geflípt; dit is de overtreffende trap van licht rijden. In het begin was het vooral voor mij onwennig en de teugels had ik er beter gelijk af kunnen mikken bij Arabella.
We begrepen elkaar per 100 meter beter en ik kreeg er géén genoeg van. Ben uiteindelijk ruim 3 uur weg geweest en héél veel in galop gedaan. Echt ge-wél-dig. Tis niet te geloven hoe fijn Arabella in galop loopt. Ik kan de snelheid volledig regelen en ze stopt ook vanuit voluit in een paar passen.
Onderweg alles tegengekomen, van trekkers tot honden en graafdingen, niets een probleem. Ben ook gewoon overal waar ik heen of door wilde gereden en heb níets gelaten wat ik normaal wel kan. Dus ook steile hellingen, greppels over, over rotspartijen, verzin het. Ook over een stukje provinciale weg met 10-tonners.

Tik-tik naar links, tik-tik naar rechts, tikje hoger voor langzamer, beetje lager voor sneller, los voor
harder, tik-tik stop voor stop. Alles uiteraard met stem, been en gewicht ondersteund en evt. versterkt.
Het was nog het lastigste om superfijn te manouvreren. Ik heb nu door hoe en dat gaan we helemaal leren samen. Arabella wás al zo licht dat je haar haast op gedachtes kan sturen, maar toch is ook die nóg lichter te rijden zo.

Nog duidelijker dan met het bb moet je weerstandsloos overtuigend rijden en een onafhankelijke zit gaat als vanzelf want het werkt anders gewoon niet. Onze lange stijgbeugelvoering is ideaal hierbij.
Een valkuil is dat je de nijging hebt naar voren te hellen. Dat straft zich bij richtingveranderingen in draf en helemáál in galop vanzelf af.

De ring van Tellington-Jones werkt op zich prima, maar is te zwaar en te ruw voor echt lange ritten en zonder handschoenen. Daar ga ik zelf wat op maken.
Het mooie van het TT-ding is dat je het onder het rijden kan verstellen en zo de ideale maat kan bepalen. Tegen de tijd dat ik dat met het leerproces bepaald heb, weet ik ook hoe ik de ring lichter van vriendelijker materiaal ga maken.

Is echt kíkken om zo vrij en volledig betrouwbaar dwars door het ruige terrein hier te crossen.
Ik ben echt helemaal hyper van deze ervaring. Het is dat 3 uur in de hitte voor Arabella wel genoeg is en Richelle niet wist waar ik heen was, maar als het aan míj had gelegen was ik nog een héél eind doorgereden.
¡Volgende keer blijft het halster thuis!

Conclusie
- Wow
- Wow
- Wow
- Wo...

Twee kanttekeningen:
- een andere ring maken: wel stijf maar licht en handvriendelijk
- bij sommige paarden de eerste ritten een aanwijsstok mee

Randvoorwaarde:
- een paard dat wíl luisteren
- vertrouwen in je paard