janna schreef op woensdag, 3 augustus 2005, 15:41:


Wat is het verschil met een merrie die drachtig is en 24 uur per dag(!) een veulen+placenta+vruchtwater meeneemt? Gaat dit niet vanzelf?


Nee, de voorbenen zouden een betere schokdemping moeten krijgen. Ik ga er van uit dat een paard in miljoenen jaren evolutie wel geleerd heeft hoe hij moet lopen, ook met wat extra gewicht (wintervet, drachtigheid), zeker als dat extra gewicht er maar 1 uur per dag bijkomt. Als een paard dat niet kan dan moet je verder kijken dan alleen maar training.


Nee, gewoon een simple natuurkundig-biologisch feit. Er is geen twijfel over het aantal buigpezen in één hoef, er is evenmin twijfel over de natuurkundige principes dat gewicht uiteindelijk door die ene buigpees wordt gedragen. Wat zou dan precies een "mening" moeten zijn en geen aantoonbaar feit?


Het gaat hier niet om de plek van het gewicht maar het feit dat als je twee emmers tilt aan één touw, dat de verdeling niets uitmaakt.


Aangezien we al weten dat hoefkatrol praktisch altijd aan beide voorbenen tegelijk optreedt zit er dus geen verschil tussen die twee benen. Die "scheefheid" waar AdB het over heeft moet dus in één hoef zitten, maar die heeft maar één buigpees dus er is weinig dat scheef kan gaan, althans voor wat betreft die diepe buigpees.


Twee emmers representeren één hoef. De linker- en rechterzijde van de hoef. DAT was toch waar die scheefheid over ging? Op de rest hoef ik dan ook niet te reageren want dat is een totaal ander experiment.


Dat is dan jammer. We hebben ons best gedaan om duidelijk te maken wat Hoefkatrolonsteking]">HKO is, en hoe het dus logischerwijs ontstaat.


Als dat zo is, dan zou het toch ook ingroeien in paarden die in het wild leven? Maar dat gebeurt niet. Het heeft dus kennelijk iets te maken met onze verzorging, en het rijden op die paarden.


Het zou wat wrang zijn als blijkt dat mensen nooit scheef naar links overhellen als je ze met rust laat, en dat dit alleen gebeurt wanneer ze een bepaalde training volgen. En dat diezelfde training er dan toe zou moeten leiden dat ze er weer vanaf komen... Zou dat een pleidoor voor die training zijn?


Vertel me nu eens hoe dat precies gaat. De hoef is nog steeds dezelfde, de hefboomkrachten op het hoefkatrol zijn door de onjuiste bekapping nog steeds veel te hoog, de doorbloeding van de hoef is nog steed belabberd door de hoefijzers, er zijn botwoekeringen, maar door "recht te rijden" zouden die botwoekeringen ineens, ondanks de belabberde doorbloeding, plotsklaps verdwijnen? Het klinkt als AIDS dat je door goed te trainen ineens wegkrijgt.

Nogmaals: Wat heeft Hoefkatrolonsteking]">HKO in fysiologische zin met scheefheid te maken (het is overbelasting, geen scheefheid) en wat is de onderliggende theorie dat je die scheefheid kan wegtrainen? WAT zou er dan overigens eigenlijk scheef moeten zijn? (Dat laatste is me ook niet duidelijk: als het de twee voorbenen zouden moeten zijn dan zou je Hoefkatrolonsteking]">HKO aan slechts één hoef terugvinden, als het scheefheid IN de hoef zou zijn dan zou het gaan over iets waarvan je er minstens TWEE hebt in één hoef. Beide veronderstellingen deugen aantoonbaar niet)


Speelt zeker een rol. Aangezien Hoefkatrolonsteking]">HKO bij paarden in het wild niet voorkomt pleit dit alleen maar voor een terughoudendheid voor wat voor training dan ook. Geen training blijkt gezonder dan wel een training, want bij ongetrainde paarden komt Hoefkatrolonsteking]">HKO niet voor.

Inmiddels aardig wat Hoefkatrolonsteking]">HKO-paarden gezien. Inderdaad: hoe meer training, hoe meer Hoefkatrolonsteking]">HKO. Toppers zijn springen en dressuur (in die volgorde). Bij endurance paarden zie ik het nauwelijks...


Bij ongetrainde paarden (in t wild) komt Hoefkatrolonsteking]">HKO niet voor, dus hier ga ik in mee. Hoe minder gebruik, hoe minder training, hoe beter het lijkt te zijn voor wat betreft Hoefkatrolonsteking]">HKO.


Dat geloof ik best. Het gaat mij niet om het verwerven van een bepaalde populariteit, maar om weer te geven van wat ik zie als de beste oplossing, gebaseerd op gedegen onderzoek en logische natuurkunde. Doe ermee wat je wilt.
Ik zie jou als iemand die voor een of andere theorie "gevallen" is, maar niet gehinderd door een grote mate van natuurkundige kennis de onzin er niet van inziet en blijft prediken over scheefheid terwijl niet eens duidelijk is wat er precies scheef zou zijn. Zo, nou jij weer...

Groeten,
Frans

Hans Arendse schreef op vrijdag, 5 augustus 2005, 10:33:


Ik weet niet wie dit soort adviezen geeft maar wij zeker niet. We raden kiezels en dergelijke af als het paard daar gevoelig op loopt. Dat betekent namelijk dat de witte lijn nog zwak is, en het hoefbeen van bovenaf op de zool drukt. De zoollederhuid wordt dan geplet tussen een steentje aan de onderkant en het hoefbeen aan de bovenkant. Bloeduitstortingen en/of hoefzweren kunnen dan het resultaat zijn.
Het is geen kwestie van "wennen", het is een kwestie van genezen. Een goede bekapping dus, en veel beweging over een harde ondergrond (wat iets anders is dan steentjes, grind, e.d.). De meeste paarden lopen niet gevoelig over een vlakke harde ondergrond, als de bekapping juist is uitgevoerd.


Zo lang ben je toch nog niet bezig met natuurlijk bekappen? Bedenk ook dat een witte lijn niet geneest maar dat er van bovenaf een nieuwe moet groeien; je bent daar een jaar mee kwijt. Tot die tijd zal het paard over grind e.d. gevoelig blijven lopen, en er is niets dat je daar met training e.d. aan kan doen.


Hoefschoenen zijn zeker een goed alternatief tijdens die overgangsperiode, in het bijzonder wanneer je veel grind-achtige paden in je omgeving hebt.


Overdrijf je dit nu niet een beetje? Ik heb nog nooit naar aanleiding van een bekapping een DA nodig gehad, en voor zover ik weet onze cursisten ook niet. Tenzij het natuurlijk gaat om hoefproblemen die vooraf al speelden, maar die zijn dan ook niet het gevolg van natuurlijk bekappen.


Reden ook dat wij heel "defensief" bekappen, waarbij prioriteit 1 het voorkomen van gevoeligheid is.

Groeten,
Frans