sannie schreef op vrijdag, 2 april 2004, 11:58:
>>
> Jullie boodschap was wel duidelijk hoor. Ik bedoelde ook
> eigenlijk niet dat ik hem een aansteller vond, maar dat ik me
> afvroeg of je hoesten aan kunt leren. Misschien kan een paard
> dit dus wel is mijn conclusie. maar dat dit bij Chip het geval
> is, is niet erg waarschijnlijk. dat is dus wat ik aanvankelijk
> ook al dacht.
> Sorry als ik soms verkeerd over kom... Volgens mij denken jullie
> allemaal dat ik een heel egoïstisch mens ben dat alleen maar aan
> zichzelf denkt en gelijk vind dat het paard zich aanstelt.
Hoi Sandra,
Ik heb misschien wel het hardst geroepen dat je verkeerd bezig was, laat ik dan nu het hardst roepen dat je een goede beslissing genomen hebt . Goed gedaan meid, ik hoop dat er iets uit voortkomt.
We zijn inderdaad wel eens geneigd te vergeten dat het niet je eigen paard is en als er een eigenaar is die blijkbaar zo eigenwijs is dat er niet geluisterd wordt, dan is dat ook wel erg moeilijk! Ik moet er niet aan denken – dat zou bij mij hoog lopende bonje worden. Als ik zo je verhaal overdenk, dan kun je alleen maar zeggen dat jij het tegendeel van egoïstisch bent – je hebt het ondanks alle tegenwerking vanuit je zorg en liefde voor Chip toch maar volgehouden. Je hebt een schouderklop verdiend!
Hoe ga je dit nu aanpakken met de eigenaar? Weet die dat de veearts komt?
Groetjes, Marianne
Warboel
