Marleen den Arend schreef op zaterdag 29 oktober 2005, 20:31:


In het gewone leven houd ik gewoon mijn mond. Iedereen is hier een beetje anders in, ik heb ook waardering voor iemand die de discussie aan gaat. In een forum praat ik vrij uit zonder rekening te houden met mensen die er misschien moeite mee hebben. Ik houd er wel van vriendelijk te zijn en begrijpelijk te schrijven.

Ik ga er van uit dat iedereen het beste met zijn paard voor heeft. Ook al doet die ander zijn paard op stal met hoefijzers onder en een deken op zijn rug, etc etc. Het veranderen naar méér natuurlijk, daar kun je niemand toe dwingen, de een zal het sneller oppakken dan een ander. Als ik merk dat ik die ander toch daarom veroordeel, dat zoek ik de oorzaak van die veroordeling in mezelf en los het daar op. Het punt is dat veroordelen van anderen mezelf plaagt, het is een klap die ik zelf voel. Het voelt veel beter die ander te begrijpen en er een gewoon goed contact mee te hebben.

En dat laatste geld ook voor iemand die mij veroordeeld of zelfs begint te schelden. Wel wat lastiger om ook die te begrijpen en er een goed, weliswaar van één kant komend, goed contact mee te hebben. Punt is wederom ... mag die ander van mij een pesthumeur hebben of niet? Veroordeel ik die ander daarin, dan voel ik weer mijn eigen veroordeling, het is weer mijn eigen klap die ik zelf voel. Veel mensen begrijpen dit nog niet, hoe dit werkt. Als je zelf helemaal zonder veroordeling bent, over hoe een ander is ... stel je hebt net iets meegemaakt waar je heel enthousiast over bent en niets kan je humeur naar beneden halen ... hoe je dan reageert op iemand die een ordinaire scheldpartij schrijft, is buitengewoon mild en wijs.

En niet vanuit een aangemeten houding, nee echt gemeend.
En ik werk hier nog steeds aan.

Michiel
http://health.groups.yahoo.com/group/Liefde-voor-dat-wat-is
www.thework.org

Michiel schreef op zondag 30 oktober 2005, 10:23:


Dat is waar, het zegt zoveel over jezelf. De opmerkingen die je maakt en de woorden van een ander die je raken. Als je het niet eens bent met elkaar wil het nog niet zeggen dat je een hekel aan elkaar moet hebben. Anders krijg je een slagveld. Zelf zit ik op dit forum om gewoon heel veel te willen leren. Ik wil van mijn natte apen virus af. Tegelijkertijd leer ik te communiceren met vallen en opstaan. Ik heb aan niemand een hekel op dit forum. Er zijn er wel een paar bij die flink lastig zijn Én dat zegt weer heel veel over mij niet waar?

Oeh Michiel, nog een forum, dat overleef ik niet denk ik
Mocht ik het hier niet meer redden, misschien dat ik daar dan op mijn knieën aan kom schuiven.
Bedankt voor je schrijven, ik ben het helemaal met je eens.

Groetjes,
Anna-Martine

ilonka schreef op zondag 30 oktober 2005, 11:43:


Dan schuif ik mee, Ok?
Ina

Nick Altena schreef op zaterdag 29 oktober 2005, 20:35:


Ja dat heb ik inderdaad al een paar keer met je meegemaakt (knipoog!) Ik heb dat idd ook gedaan, maar dom, dom, dom; toen een meisje al voor de tweede keer vroeg om tips die ze dus niet kreeg, voelde ik me weer eens geroepen haar in elk geval een reactie te geven.... Had ik dat nou maar niet gedaan!

Bedankt in elk geval, ik ga die leesvakantie toch nog eens proberen.

Groeten, Marleen

epona schreef op zaterdag 29 oktober 2005, 22:08:


Daar heb ik zeker wat aan Ina en herkennen doe ik het ook, zeker van die emoties die eruit willen beuken als je persoonlijk wordt aangevallen. Dat vind ik echt supermoeilijk. Dat vragen naar hun redenering is wellicht een goede tip voor mij, tevens verleg je zo even het zwaartepunt in de discussie van jou naar een ander waardoor je niet zo'n 'doelwit' blijft.

Bedankt hoor! Groetjes,Marleen

Marleen den Arend schreef op zondag 30 oktober 2005, 19:18:


thanx

ik denk er zo over: een persoonlijke aanval krijg je als de aanvaller niet meer met argumenten kan komen die hout snijden, uit onmacht wordt er dan maar op de persoon gespeeld, zodat je uit emotie mischien toch nog over te halen bent om naar de mening van de aanvaller te switchen. Ik zie het dus als een zwaktebod van de aanvaller. Liever wil ik weten hoe de aanvaller aan zijn/haar idee komt, ik hoef het niet eens te zijn dan ,met het idee, maar weet dan wel waarom iemand er aan komt. Er zijn ook sommige ideeen waar ik het zo niet eens mee kan zijn dat ik niet eens de argumenten hoef te weten, die negeer ik. Het is ook zo als ik goede argumenten hoor/lees dat ik kan zeggen hé misschien heb je gelijk ik ga het proberen. Maar met welles nietes doe ik liever niet mee. Soms lukt dat niet altijd hoor, ik ben een echte ram met vissen aanleg dus blind er in en met emotie door(d)rammen.
Ina