Hoi,
Ik lees op de verpakking van een wormkuur altijd dat deze op kamertemperatuur bewaard moet blijven. Hij ligt bij mij op voorraad in de kelder. Maar omdat ik maar de helft nodig heb, leg ik hem na openen in de koelkast.
Nu hoorde ik laatst dat het helemaal niet zo goed is om die superkoude vloeistof toe te dienen.
Ik heb hem dus ooit buiten de koelkast bewaard, maar toen werd Isabella ziek na toediening. Zou er volgens DA niets mee te maken hebben; toeval.

Ik twijfel dus nog altijd hoe ik het spul het beste kan bewaren.
Dus mijn vraag is; hoe bewaren jullie een aangebroken wormkuur?

Groeten,
Ingrid

viola schreef op woensdag, 7 april 2004, 9:17:

Ook na opening??

Wel jammer ja dat je de rest moet weggooien. Jij hebt ook shetlanders he? Voor hoeveel geef jij?

Ik geef altijd voor 300 kg (ze weegt er 220 kg). Maar ik had nu Equest en dan mocht ik niet meer geven als ze weegt, dus zeker niet voor 300 kg. Ik heb nu voor 250 gegeven, maar vindt het een onhandige spuit. Ik verdeel het over meerdere dagen en dat ding is dus weer naar de 0 gegaan. Daar had ik geen erg in. Dus heeft ze nu toch weer wat meer op denk ik zo.
In deze spuit zit ook maar voor 545 kg. Raar gewicht eigenlijk.

Ik ga straks maar weer Eqvalan kopen. Vindt ze het lekkerst en ik vind het het makkelijkst toe te dienen.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op woensdag, 7 april 2004, 10:06:

Oh, dat wist ik niet. Maar mij is wel verteld dat Eqvalan en andere merken met ivermectine geen resistentie in de hand werken, maar wel middelen als Strongid-P en zo (niet geschikt tegen horzellarven).

Maar omdat Isabella zo vaak diarree had werd mij aangeraden om eens met Equest te ontwormen (dat is morvectine of zoiets, geen idee hoe het eigenlijk heet, maar wat anders dan ivermectine). Vandaar dat ik nu dat middel nam.

Maar tot op heden zie ik geen wormpjes in de mest zitten. Dat is al jaren zo overigens.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op woensdag, 7 april 2004, 13:19:

Ja, ik wel. Maar omdat Isabella dus 3x op rij ziek werd na toediening van een wormkuur, werd bij mij gedacht dat ik teveel gaf (voor 300 kg dus).

Vandaar dat ik eens met Isabella naar een bedrijf ben gegaan die handelt in papier en metaal en heb haar daar op de weegbrug gezet.
Ze woog 220 kg. En ze was toen 7 jaar, dus volgroeid en zag er op dat moment ook lekker stevig uit (niet te dik, maar zeker niet te dun).
Vandaar dat ik precies weet wat ze weegt.

Voor 300 kg kon geen kwaad volgens de DA, maar met Equest mocht ik absoluut niet meer geven dan 225 kg, maar ik heb dus voor 250 kg gegeven.

Alleen het schema van ontwormen wisselt een beetje en daar moet ik beter op gaan letten. Ik ontworm tussen de 5 en 6x per jaar, maar daar zit niet altijd een evenredig aantal weken tussen.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik ben bezig om al onze verzekeringen bij een en dezelfde maatschappij onder te brengen en het leek me handig om onze wagen nu ook maar eens te gaan verzekeren.

Echter dat kan niet. Het ding moet in een geheel afgesloten ruimte staan. Omdat er bij ons een slagboom als deur zit kan ik nu de wagen niet verzekeren. Jeetje zeg, als ik dus deuren erin zou hangen, dan kan het wel? De wagen zelf staat ook nog eens dubbel op slot, maar volgens de verzekering niet veilig genoeg.
Dit is bij Interpolis. Maar Amev deed nog veel moeilijker destijds bij onze andere wagen.

Probleem is echter dat ik wel via de WA verzekering verzekerd ben voor schade aan derden op de weg, maar stel iemand rijdt mij aan en die iemand is onverzekerd of deze rijdt door. Dan moet ik dus mooi zelf voor de kosten opdraaien.

Wie weet een verzekering die minder moeilijk doet? Of een andere constructie voor verzekeren van wagen (en evt. tuig)?

Een auto hoeft toch ook niet in een garage te staan om verzekerd te kunnen worden?

Groeten,
Ingrid

lisa vandenbroucke schreef op woensdag, 7 april 2004, 14:01:


Hoi Lisa,
Is dit een Belgische vorm van schrijven?

Maar goed. Hier een antwoord.
Dat je geen deken op moet leggen is niet helemaal waar. Het hoeft niet perse, maar het ligt er maar net aan hoe hard ze zweten.
De manegepaarden bij ons staan in het winterhaar zonder deken (op stal met open deuren) en die worden na een rit niet drooggewreven, hooguit gaat de deur op slot als ze echt nat zijn.

Mijn eigen pony staat dik in het winterhaar en ik ben toch een voorstander van even droogwrijven voorzover dat gaat en als het echt winderig koud winterweer is een deken op. Maar dat doe ik alleen als ze echt kletsnat is, dat het water er met straaltjes vanaf loopt zeg maar. Bij alleen wat vochtige vacht, gaat ze zo de wei in en moet ze zich maar zelf droogrollen.

Groeten,
Ingrid

viola schreef op woensdag, 7 april 2004, 13:38:

Hoi Viola,
Sorry maar heb ik wat gemist?
Dat je zo snel nog maar 1 pony over hebt. Dat houdt dus in dat er met de andere 2 wat (ergs??) gebeurd is?
Ik hoop dat dit niet het geval is natuurlijk, maar ben wel even nieuwsgierig.

Groeten,
Ingrid

viola schreef op woensdag, 7 april 2004, 16:42:

Hoi Viola,

Goh wat vreselijk naar zeg. Maar weet je ook waaraan hij nu is overleden? Dat kan inderdaad niet alleen een allergie zijn geweest. Vooral een shetlander is nogal gevoelig voor vet in het bloed en daar lijkt dit wel op, maar ook dat heeft meestal een oorzaak (te snel afvallen of net na de drachtigheid).

Groeten,
Ingrid

sannie schreef op woensdag, 7 april 2004, 19:29:
Hoi Sandra,

Haha het gekke is; dat valt reuze mee. Ze ziet eruit als een varken na een eerst rolbeurt (liefst nog net met de lange manen in het stro en de dennentakjes), maar dat is ze 's avonds allemaal weer kwijt. Lijkt altijd wel of haar hele vacht vuilafstotend is.
Er zijn zelfs al eens mensen geweest die dachten dat ik die pony opsloot en de hele dag aan het kammen was. Nou niets is minder waar, ze staat buiten, in het zand en ik poets in de winter totaal niet. Hooguit een sprietje hooi of zo uit haar staart, maar meer ook niet. Ze is af en toe vreselijk vies (want ze houdt van rollen), maar ze is ook net zo snel weer schoon. Even flink schudden en klaar. Al het zand zit dan lekker verscholen in de wintervacht.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Haha die plastic zak werkt nog altijd aan mijn zweep.
Vandaag wat aan het mennen aan de hand met wat "hindernissen" in de vorm van cavalleti. Maar ze was wat aan het klieren (had er wel zin in hoor) en schoot in volle galop weg en trok zo mooi de leidsels uit handen. Toen ik bij haar kwam stond ze te grazen en vertikte het om verder te lopen, ondanks wat tikken van de (men) zweep. Dus toen maar even de veel kortere rijzweep met plastic zak genomen (zie voorheen bij anders longeren).

Nou dat was ook nu een succes. Ze trok haar achterhand onder haar buik en hoofd schoot direct omhoog. Woowww het was het vrouwtje menens. En het leuke is die zak doet haar geen pijn.
Maar nu aan de dubbele longe op een volte gezet en ze bleef keurig op de volte, die nu veel groter was dan wat ik aan het touw deed. In uitgestrekte draf, met een boze kop dat wel, neusgaten open en oren op alert (net als haar ogen overigens). Maar ze liep zo mooi ... wauw ze kan het dus wel. En dat met een plastic zak.

Het grappige was dat zodra ik het ding op de grond legde, dan kuierde ze er overheen, knabbelde er eens aan, enz., maar als ik hem opnam, dan bokbok en weg was ze weer.

Hihi zal dit eens voor de wagen gaan gebruiken (wel goed opletten dan denk ik zo).

Groeten,
Ingrid

Elsbeth Flipsen schreef op vrijdag, 9 april 2004, 1:10:
Hoi,
Tuurlijk, twee paardjes bij elkaar (of nog meer) is het mooiste. Maar alleen als ze goed met elkaar kunnen opschieten, anders zou het van mij geen eens hoeven. Ik vind het mooi om twee paardjes te zien die alles delen, tegen elkaar liggen/staan, samen eten, samen spelen, samen kroelen.

Maar als ik kijk naar de buren met die hengst en die ruin, dan is het nog altijd bonje. Ze staan nooit bij elkaar, en als ze bij elkaar staan omdat iemand met wat lekkers aankomt is het bijten en knokken. En die ruin kijkt alles behalve gelukkig sinds dat hengstje erbij staat (en de ruin is nog altijd de baas heb ik het idee).

Dus ja wat is dan wijsheid. Overigens Isabella vond de geit die we er ooit bij gezet hadden helemaal niets.
En geiten eten ook de manen en staart op hoorde ik later, dus ik was blij dat die geit weer weg was. De vorige buren hadden geiten en die stonden inderdaad wel eens aan Isabella's manentop te knabbelen als deze toevallig te dicht bij hun afrastering stond te grazen.
Vond ik niet leuk overigens.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op vrijdag, 9 april 2004, 8:01:

Hoi Piet,
Ik denk dat laatste.
Ik moet eerlijk zijn dat ik er ook niet over nadacht toen ik Isabella kocht. We gingen het gewoon proberen, maar wel met de optie van een geitje erbij voor gezelschap.
Isabella stond in de kudde toen we haar kochten. Een week voordat ze arriveerde, heeft de vorige eigenaar haar al apart gezet, dus alleen, afgezonderd van de rest. Na een middag volop rennen, werd ze rustiger en eenmaal bij ons heb ik eigenlijk nooit wat gemerkt aan het "eenzaam" zijn. En die geit, dat vond ze dus niets. Wel heeft ze wat kippen en konijnen in de nabijheid, kan ze de pony's van de buren zien en heel af en toe staan ze bij elkaar (maar nu wordt de hengst echt hengst (is nu 2,5 bijna) en dat kan dus niet meer).

Maar nogmaals, ik denk dat heel veel mensen er niet bij stil staan bij 1 paard houden.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Kwam zojuist op kantoor stond er een schaal beschuit met muisje in de kantine. Blauwe muisjes, met een foto van een haflinger met veulentje. Gisterenmorgen geboren met de naam Aviko (haha).

Leuk gebaar, niet dan. En vooral omdat hier weinig paarden mensen zijn. Mijn collega vond het leuk dat ik als eerste eindelijk eens opmerkte dat het een haflinger betrof en dat het om een hengstje ging (en er waren op de werkvloer al heel wat mensen binnen). Tja paardenmensen he; die zien dat gelijk.

Straks dus lekker smullen.

In mijn kennissenkring is dit overigens het eerste veulen.

Groeten,
Ingrid