sannie schreef op dinsdag, 6 april 2004, 21:48:


Oneeee, jeetje ik wist niet dat het zo ernstig was. Het klinkt stom maar ik weet wat je bedoeld. Doon is dus ook niet van mij en er zit iets in me dat ik me dingen enorm aantrek. Net zoals jij gefrustreerd bent zodra je weg bent bij Chip. Ik heb dit bij Donus ook, hij staat maar op stal, volgens mij vind ik het erger dan hij maar ik ben constant chagerijnig en gefrustreerd. Als ik eens iets leuks ga doen en ik hoef maar even te denken aan Donus, dan ben ik de rest van de tijd niet te genieten. Wij kunnen het beide blijkbaar financieel niet opbrengen op de beesies een goed leven te geven. Ik hoef er ook maar aan te denken hoe saai leven hij heeft, hoe slecht die andere eigenaren met hem omgaan etc. Maar is Chip niet slechter af als jij ermee stopt? De eigenares geeft niets om hem zo te horen, ik weet hoe frusterend het is als je constant chagerijnig bent ( echt, ik weet heeeeeeeel goed hoe je je voelt want als ik deze last niet had zou ik een zeer optimistisch mens zijn ). Maar als je ermee stopt zul je je ook constant afvragen, hoe zou het met Chip gaan? Nog slechter? Misschien verwaarloost ze hem wel, heeft hij nog meer last, hij krijgt nooit meer aandacht, hij voelt zich eenzaam. Ik wil je natuurlijk niets aanpraten, maar stel dat je ermee stopt, ik denk niet dat de frustraties en zorgen zullen stoppen. Dan is het de vraag, hoe moet het dan verder? In beide gevallen ben je gefrustreerd ( je wilt niet weten hoe vaak ik mn hersens heb gekraakt op HOE kan ik het voor Doon en mij beter maken? ). Ik weet het ook niet, ik wil oooh zo graag Doon kopen en hem verhuizen naar een plek waar hij altijd op het land kan, ijzers eraf, dat bit eruit totdat wij er aan toe zijn. Maar jah..., dit kan niet al hoop ik op een wonder.

Ik zal als ik jou was nog even goed nadenken over je beslissing,
Sterkte,

Groetjes Sophie

Hoi Sandra,

Ik snap het wel... . Chip heeft blijkbaar geen duidelijkheid en dit kan ik me voorstellen. Vooral nu hij ook ziek is. Maar ( komt die maar weer ), ze schrijft bij iedereen dat het dier ongelooflijk veel van de eigenaar houdt. Ik vind het geweldig wat ze doet hoor, maar ik denk niet dat je dit kunt zeggen. Paarden zijn enorm vergevingsgezind en doen meestal alles om je tevreden te stellen. Maar van je houden, om je geven, dat snap ik wel, maar niet bij de eigenaresse van Chip! Zij geeft blijkbaar niet om hem, ze heeft geen respect voor hem, ze luistert niet naar hem. Ik kan me moeilijk voorstellen dat Chip van dr houdt! Honden, die staan dichtbij de mens en zijn helemaal door het dolle heen wanneer je thuis komt. Maar paarden, die hechten niet zo snel hoor. Ik vind het daarom moeilijk om AL je beslissingen nu af te laten hangen van de woorden van Nanda. Ze schrijft ook, hij loopt het liefst buiten, doet het liefst NH en rijdt buiten op lange teugel. In feite wil elk paard dit volgens mij maar het komt er dus op neer van de eigenaresse niet luistert naar zijn fysieke gesteldheid, gewoon lekker gaat crossen. Waarschijnlijk zal ze ook niet op lange teugel rijden ( dit weet ik natuurlijk niet ) en omdat ze geen enkele vorm van NH doet, weet ze blijkbaar niet dat je ook naar het paard moet luisteren, ze negeert hem compleet, zelfs wanneer hij 'schreeuwt'. Hij krijgt wel duidelijkheid jah..., duidelijkheid in, ik zal niet worden geholpen met mn ziekte, mn mens begrijpt me niet. Hij zal een paard worden die zich alles laat doen, tja..., wat heb je in te brengen he.

Ik snap je dilemma wel en je doet dit voor Chip en voor jezelf. Maar of de situatie beter wordt voor jullie beiden wanneer je stopt, dat betwijfel ik. Ik begrijp dat je erge waarde hecht aan de woorden van Nanda, maar stel dat over een half jaar blijkt, ze is een oplichster ( en daarmee zeg ik niet dat ze dat is hoor! verre van vind ik op dit moment, hoe ze sommige details weet, maar ze kan nu eenmaal een fout maken, een beeld of gevoel verkeerd geinterpreteerd hebben ), dan ben jij dus gestopt met Chip op verkeerde redenen. Waarschijnlijk kun je zelf Chip ook goed aanvoelen en merk je ook dat de woorden van Nanda aansluiten op het gedrag van Chip. Maar wie moet er zijn om hem straks te troosten? Ik duidelijkheid belangrijker dan eenzaamheid?

Pfff..., het is je eigen beslissing en het is erg moeilijk,

Veel sterkte, ik hoop dat wat je besluit het beste is voor zowel Chip als voor jou,

Groetjes Sophie

Oja..., dank je voor de tip van de Bach bloesems, goede tip, misschien kan ik dan zelf eens rust vinden en het een en ander op een rijtje zetten. Pas wanneer ik zelf rust kan vinden kan ik dat overdragen op Doon nietwaar ?

Hoi,


Precies! Ik denk niet dat je alles moet laten afhangen wat Nanda zegt, JIJ bent hier degene die beslist. Luister naar jezelf! Ik denk dat wanneer jij stopt het idd alles behalve goed is voor Chip. Het is dus nu de vraag, hoe kun jij het het beste aan? Ik denk dat Chip maar blij mag zijn dat jij er bent voor hem en dat hij niet opgescheept zit met die eigenaresse.

Groetjes Sophie