Vanmiddag iemand bij mij op stal geholpen met, leren bekappen. Waarbij we elkaar afwisselen. Zo breid het ook uit. Ze heeft mijn cursusboek thuis en we hebben nu 2 keren samen bekapt. Met een shetlandertje met hele slechte hoeven.
Hieronder een reactie van mij:

Hoi

Nog even over vanmiddag.
Sonja haar eendenbek-teen verdwijnt straks door het verder rechter uitgroeien van haar hoef. Doordat we nu haar hielen ook telkens laag houden, ontstaat er een nieuw loopvlak, waarbij die eendenbek-teen iets boven de grond komt te liggen. En daar mits goed in de afronding mee gepakt, wordt die teen steeds minder een last bij het lopen.

Ik schoot twee keren uit met dat mesje. Dat kwam denk ik, doordat de hoef zo klein is, dat ik mijn vuist er niet op kan laten rusten bij het weg kerven. Snap je? Dat was wat ik uitlegde, met die kleine kerfbewegingen, waarmee je het snijden moet doen. Bij uitschieten komt de kracht niet vanuit de pols, maar vanuit mijn arm, en dat hoort dus niet.
Proefje: Dat verschil kun je goed voelen als je, je arm op de tafel stil houd en alleen de pols beweegt (pink onderop). En daarna een beweging waarbij je arm meegaat.

Je fries Wikke heeft die afronding nodig aan haar hoeven, niet alleen voor de flares (brokkelingen) maar vooral om de witte lijn (klitterband tussen hoefwand en zool) te ontlasten. Bij elke stap/afwikkeling krijgt ze nu een sterke opentrekkende kracht daarop. Met een mooie afronding gebeurd het tegenovergestelde, elke stap drukt het klitterband vaster aan.

Sonja's hoeven zijn veel ingewikkelder te doen, dan Wikke. Je boft maar met je paard. Een volgende keer kunnen we Wikke wel laten wennen aan de hoefstandaard, en dan zet ik hem wel ergens buiten mijn kast neer.

Groetjes, Michiel