Hoi Gregoor,

ik gedacht: "mijn paard krijgt nooit een bit in. Ik doe alles met het
halster" Nu twijfel ik door allerlei info over dit onderwerp. Er zijn mensen
die zeggen dat de gevoelspunten op de neus van het paard, waar de voorkant
van het halster precies overheen loopt, gevoeliger (lees: pijnlijker) zijn
dan het gebruik van een bit. Als ik echter zie hoeveel een paard soms kwijlt
van een bit, dan weet ik het ook niet meer.

Het allerbelangrijkste is niet welk materiaal je gebruikt, maar HOE je het
materiaal gebruikt (iemand anders schreef dit ook al; ik ben het daar
helemaal mee eens).
Veel mensen die lid zijn van dit Forum gebruiken een touwhalster. Ook
daarvoor geldt dat het zo zacht kan zijn als dat je er zelf mee omgaat, maar
mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar een halster met bredere banden
(leer, of neopreen bijvoorbeeld), en geen knopen in het halster die precies
op de zenuwpunten van het paard drukken. Met een bit heb ik ook geen
probleem, mits het goed past en met veel gevoel en zachtheid wordt gebruikt.
Het "kwijlen" van een paard als reactie op een bit hoeft absoluut geen teken
te zijn van pijn of ongemak!

Het lijkt mij voor een paard prettiger om een mens op een goed passend zadel
te dragen, dan zonder. Maar ik wil dat ook niet overdrijven; het is niet zo
dat ik zonder zadel 'zielig' vind! Het hangt ook af van de bouw van het
paard; een brede paardenrug kan meer hebben dan een smalle rug met een
uit-stekende ruggegraat.

En dan de balans van de ruiter; als de ruiter heel goed mee kan gaan met de
bewegingen van het paard, dus goed in balans zit, dan is dat voor het paard
ook (veel) prettiger. Ben je nog niet zo ver dat je een heel goede zit hebt,
dan zou ik vaker mét zadel rijden. Een goed zadel helpt je immers om goed in
balans te blijven, en daarmee help jij je paard weer. Hoe beter en dus hoe
meer ontspannen jij kunt zitten, hoe gemakkelijker het loopt voor het paard.
Eigenlijk vind ik dus dat je als je paardvriendelijk wilt rijden je vooral
moet werken aan je eigen zit en ontspanning, en dat wel of geen zadel
daaraan ondergeschikt is. Ook de singel vind ik belangrijk; de ene singel
zit veel prettiger voor een paard dan de andere! Koordsingels vind ik
ondingen, er komen gemakkelijk haren of een stukje vel tussen (au!).

Hopelijk heb je hier iets aan.
Vriendelijke groet,
Karen

Piet, help me even op weg wat je bedoelt alsjeblieft? Ik kende deze site al
(en wou dat ik de mogelijkheid had om maar eens cursus te volgen!). Wat ik
niet begrijp, is dat het voor mij lijkt alsof je bedoelt dat Het Voetpad een
heel andere (een aparte) mening heeft ten opzichte van wat ik schreef, omdat
je eerst mijn mail aanhaalde en daarna schreef:

mening over bovenstaande zaken.

Ik zie de tegenstelling niet. Help je me even op weg?
Dankjewel!
groet,
Karen

Hoi Piet,

mij. Het had juist een ondersteuning voor jouw betoog moeten zijn.
site ben tegen gekomen.'t was nog vroeg denk ik :)

Okay, dan snap ik 't. Ik ben ook niet op m'n best als ik net wakker ben
groet,
Karen

Hoi,
Ik heb een Parelli pakket level 1 (Harmony) te koop. Het geheel is in prima staat (ziet er allemaal nog heel netjes uit), MAAR pocket guide 1 ontbreekt.
Nou denk ik dat er in pocket guide 1 eigenlijk niets staat dat niet ook al in het begeleidende theorieboek en/of de andere pocket guides staat, want Pocket guide 2 begint namelijk met de uitleg van de allereerste oefening! Misschien wil iemand die dit pakket heeft dat even nakijken en hier even posten of dat klopt? (vast bedankt!).

Nieuwprijs van dit pakket is Euro 219,00 (zie www.parelli.nl ). Voor 130 Euro plus daadwerkelijke verzendkosten is dit pakket voor degene die het eerst als koper reageert. Inclusief als gratis bonus een 1x gebruikt Arthur Burris Side Pull touwhalster (leid- en rijhalster). De nieuwprijs van dit rijhalster was $30.00, zie voor plaatjes http://www.handcraftedjewls.com/Handcrafted%20Jewels/Side%20Pulls.htm (size: adult, color: green).
Mijn e-mail adres : honden.hos@planet.nl
Vriendelijke groeten
Karen

Hoi,


Maaike schreef op vrijdag, 16 april 2004, 18:29:


Oeps, heel goed Maaike; Partnership heet 't ! Ik verkoop het omdat het volgen van de Parelli-cursus niet past bij mij. Ik vond het leuk om alles door te lezen en de video te bekijken, leuk ook om er nu veel meer over te weten, maar ik gebruik in de praktijk liever andere methodes. Ik doe dus nu niets meer met het pakket, en kan bovendien goed het geld gebruiken momenteel
Bedankt voor je opmerkzaamheid, groet,
Karen

Hoi,
Zowel Cornelie als Petra stelde een tijdje geleden een vraag over Bach Remedies aan mij, en ik relaiseer me nu dat het antwoord dat ik gepoost heb niet is aangekomen op 't Forum. Op dit moment krijg ik overigens, net als een tijdje geleden, ook geen berichten van 't Forum in m'n postvak. Nou ja, ik lees en post voorlopig wel op de web site ipv via m'n mailbox.

Cornelie vroeg, over Pride:
Hoeveel druppels zou hij moeten hebben van die rode kastanje?

Als je het onverdund gebruikt (dus, zoals je Red Chestnut kunt kopen in een flesje dat dan stock-bottle heet), is 2x daags 3 druppels voldoende. Op een stukje appel of brood of zo is het gemakkelijkst (je kunt het ook rechtstreeks op z'n tong druppelen, maar dan wordt je pipetje telkens vies en zou je die telkens moeten ontsmetten om te zorgen dat de inhoud van je voorraadflesje niet overdadig met bacteriën wordt besmet). Schiet je een ker uit en zitten er meer druppels op het stukje brood of appel, geen probleem. Overdoseren is zonde van je geld maar kan voor je paard geen kwaad.

Petra vroeg, over Jovarna:

Star of Bethlehem?


Minimaal een aantal weken. Wat je kunt doen is het 4 tot 6 weken lang de remedie geven en dan stoppen. Merk je een terugval in Jovarna's gedrag, dan geef je het nogmaals minimaal 4 weken. In sommige gevallen gebruiken mensen of hun dier maandenlang (een half jaar lang bijvoorbeeld) een bepaalde remedie, maar dat is meer een uitzondering dan een regel. Tussen de 1 en de 3 maanden lang is "normaal" (gemiddeld).

groeten,
Karen

Hoi,


Het pakket is inmiddels verkocht.
groet,
Karen

Caroline81 schreef op zondag, 2 mei 2004, 14:18:


Misschien kun je door je dierenarts een bloedonderzoek laten uitvoeren, waaruit o.a. blijkt of de nierfunctie al dan niet verstoord is? Als uit het bloedonderzoek afwijkingen blijken, nieren of anderszins, dan kun je gericht gaan zoeken naar medicijnen, hetzij allopathische (chemische/reguliere), hetzij op natuurlijke basis.


Frans adviseerde in zijn reacties om de ijzers eraf te halen. Misschien is dat verstandig, misschien (op dit moment) niet. Juist bij zieke hoeven kan goed beslag soms helpen bij het genezingsproces; of dat hier ook het geval is of niet kan ik niet beoordelen. Uit je verhaal krijg ik wel de indruk dat je hoefsmid heel serieus het probleem bekeken heeft en een zo goed mogelijke oplossing heeft geprobeerd aan te bieden.
Moeiljke beslissing hoor, ik voel met je mee en kan me heel goed voorstellen dat je heel bezorgd bent! Misschien kun je aan meerdere hoefsmids, in wie je vertoruwen hebt door bijv. de informatie hun web site, of op aanbeveling van iemand anders, het probleem voorleggen? Wellicht kun je foto's maken van de hoeven, die je dan naar die hoefsmid(s) kunt mailen zodat zij een zo goed mogelijk beeld krijgen?

Verder heeft je paard denk ik baat bij Duivelsklauw (te koop onder de merknaam Devil's Relief, bij o.a. de Paardendrogist). Ik heb heel goede ervaringen met dit middel. Het is een zeer sterke ontstekingsremmer en pijnstiller, op natuurlijke basis. Het kent geen schadelijke bijwerkingen, ook niet als je het voor langere termijn gebruikt.
http://www.paardendrogist.nl/index.php?language=0&page=prd0000259.php
Bij de prductinformatie staat 'niet gebruiken bij wedstrijden". Dit is om te voorkomen dat je pijn/kreupelheden kunt maskeren door medicatie, dat is (terecht!) verboden bij wedstrijden.

Ook kun je de onderzijde van de hoeven intensief - 2 of 3x daags - behandelen met "blauwsel" (te koop onder de merknaam Hoef en Zool, doodt schimmels en bacteriën, bevat zinksulfaat), of met Betadine (spray). Dit omdat je evt. ook denkt aan white line disease, waarbij een schimmel een belangrijke rol speelt. Als de witte lijn is aangetast, lijkt het me sowieso goed om te zorgen dat de hoeven regelmatig gedesinfecteerd worden, zodat schimmels en bacteriën weinig kans krijgen de toestand te verergeren, óók als er geen sprake is van White Line Disease.
Over Hoef en Zool (tekst vd Paardendogist): Hoef & Zool is zeer geschikt voor paarden met gevoelig straalhoorn, een zachte, droge/poederachtige of juist een stinkende/rottende zool- en straalhoorn. Geeft rotstraal en hoefzweren minder kans.


Dat sorry is nergens voor nodig hoor! Een lang verhaal is helemaal geen punt, en ik kan me levendig voorstellen hoe ongerust je bent. Ik hoop dat je er snel achter komt wat er aan de hand is, en dat het goed te behandelen is. Sterkte!
groet,
Karen

Caroline schreef:

Ik reageerde:

en Frans schreef:

Inderdaad Frans, een bloedonderzoek zegt niet ALLES. Maar om het nu op deze manier af te kraken vind ik onnadenkend en zelfs onverantwoord (!), omdat dit paard ernstig ziek is geweest en duidelijk nog niet helemaal - of misschien nog helemaal niet? - gezond is. De uitslag van een bloedonderzoek kan in het geval van Caroline's paard wel degelijk eventuele aanknopingspunten bieden in de zoektocht naar diagnose en behandeling. Niet geschoten is altijd mis, en daarom vind ik het onverantwoord om de eigenaar van een wellicht ernstig ziek paard te demotiveren een bloedonderzoek uit te laten voeren. Als je niet weet wat een paard mankeert, maar wel dat het misschien ernstig is, laat je toch geen kans liggen om een stap verder te komen in je zoektocht?!

Ik schreef aan Caroline:

En Frans reageerde hierop:

Uit Caroline's verhaal maak ik op dat haar paard al lange tijd op ijzers staat. Daarom heb ik mijn twijfels of het *op dit moment* een goede keuze is het paard van de ijzers af te halen. De overgang naar blootvoets vraagt een aanpassingsproces van de hoef. Ik wil heel bewust niet met zoveel stelligheid als jij beweren dat het geen kwaad kan om een al zieke hoef, van een paard dat wij niet kennen, oorzaak ziekte onbekend, NU van zijn ijzers af te halen. Misschien doet de extra stress van het overgangsproces op dit moment meer kwaad dan goed.

Frans is ook van mening dat hoefbeslag in GEEN ENKEL GEVAL goed kan zijn voor een paard. Daar ben ik het niet mee eens. Maar kennelijk is mijn mening dan ongewenst hier, want, zo schrijft Frans:

Paard Natuurlijk is opgezet en bedoeld voor mensen die dit begrijpen en deze visie ondersteunen.

Okay, dan houdt het op, tot zover mijn bijdragen. Want : de visie begrijpen, ja zeker! Maar, de visie ondersteunen - voor een gedeelte, maar zeker niet op alle punten.

Wij (Frans en ik) zijn het op wel meer punten oneens, ondanks dat we beiden van ons zelf zeggen op een natuurlijke en paardvriendelijke manier met paarden om te gaan. Kennelijk wil Frans alleen reacties op vragen, die zeer nauw of in z'n geheel aansluiten op de visie zoals die op paardnatuurlijk.nl staat.
Als ik graag zou willen blijven posten op dit forum, dan zou ik in discussie gaan met Frans over dit standpunt. Ik doe dat niet, omdat mijn belangrijkste reden om hier weg te gaan is, dat ik niet langer energie wil steken in een forum waarvan de webmaster (Frans), zeer regelmatig op een m.i. zeer disrespectvolle manier reageert op berichten. Dit is het zoveelste "incident" in een paar maanden tijd; ik doe niet meer mee.
Karen

Hoi,

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 14 mei 2004, 0:45:


Klopt helemaal Ilona (en Frans)! Ook ik heb bijgeleerd over hoe misvattingen kunnen ontstaan en verergeren. Vooral via mail gebeurt dat gemakkelijk, omdat je dan iemand's lichaamstaal die een belangrijk onderdeel uitmaakt van de boodschap, niet ziet. En ook iets bijgeleerd hoe je zo goed mogelijk kunt voorkomen dat dergelijke misvattingen ontstaan, en eenmaal ontstaan, hoe te voorkomen dat het van kwaad tot erger wordt.
Ik wil met veel plezier af en toe hier weer eens van gedachten wisselen. 'Af en toe', dat schrijf ik erbij omdat ik me momenteel aan het bezinnen ben hoe ik alle dingen die ik zou willen doen, meer in overeenstemming kan krijgen met de beperkte tijd en energie die ik heb op een dag. Herindelen en prioriteiten stellen dus, en wat ik daarin zal beslissen daar ben ik nog niet uit.
Dankjullie wel voor onze laatste (privé verzonden) e-mail wisseling!
Karen

Hoi,

Egon, ik heb met veel belangstelling en respect je berichten gelezen en je web site bekeken. Je schreef:

Vertel, vertel ! Dit onderwerp heeft in hoge mate mijn interesse.
Alles wat te maken heeft met hoe paarden onderling communiceren, en mensen met paarden en omgekeerd, heeft mijn interesse. Dus wat je daarover aan kennis en ervaring delen wilt, heel graag! Ik begrijp het als je niet van plan bent een heel 'boek' daarover te schrijven op dit forum, maar als je een beginnetje zou willen maken alsjeblieft?

Daarnaast heb ik een specifieke vraag : wat is jouw mening en/of ervaring ten aanzien van telepathie, tussen paarden onderling en tussen mensen en paarden? Kunnen gedachten zonder gebruik te maken van lichaamstaal en/of geluid, worden uitgezonden, opgevangen en begrepen?

Voor mijzelf weet ik, dat het voor mij mogelijk is om gedachten/beelden/vragen/boodschappen over te brengen op een paard, zelfs als ik niet in zijn of haar fysieke nabijheid bent. En andersom ook, sommige paarden (en andere dieren) kunnen aan mij een boodschap doorgeven. Het maakt daarbij niets uit of ik naast ze sta, of kilometers verderop ben. Ik kan dat niet met elk paard (dier); met sommige heel erg goed en met andere helemaal niet.

Ik kan me heel goed voorstellen dat veel mensen dit niet kunnen geloven. Alle respect daarvoor, het IS ook moeilijk te bevatten zelfs als je er, zoals in mijn geval, aardig wat ervaring in hebt.

Dit onderwerp is nog niet lang geleden ook uitgebreid aan de orde geweest op dit forum, naar aanleiding van contacten met Nanda van Gestel ( http://www.paardenfluisteraar.com/ ). Toch hoop ik dat het okay is dit onderwerp weer naar voren teschuiven, al was het maar omdat er sindsdien heel wat nieuwe deelnemers aan het forum zijn bijgekomen.

Vriendelijke groet,
Karen
(die samenleeft met onder andere Fálki, een 'gouden' IJslander die mijn wereld(je) in korte tijd heel positief heeft veranderd!)

Hoi,


Egon reageerde:

Ik stelde inderdaad een erg open vraag en je schrijft - begrijpelijk - een erg algemeen antwoord. Euhm tsja, ik heb hier niet iets aan toe te voegen op dit moment, ben het eens met je woorden.
Terwijl ik dit typ schiet me een toevoeging te binnen, naast eerlijkheid en consequent zijn vind ik 'je (zo goed mogelijk) kunnen verplaatsen in de beleefwereld van je paard' ook een primaire voorwaarde om goed met een paard te kunnen communiceren en een goede relatie op te bouwen. Geen 'terechtwijzing' op wat jij schrijft, maar een aanvulling waarin jij je denk ik ook wel kunt vinden (?).

(Karen)


(Egon :)

Dankjewel voor dat aanbod, maar eigenlijk heb ik geen behoefte om het te bewijzen. Voor mijzelf heb ik geen bewijs meer nodig; ik heb jarenlang aan mijn eigen kunnen in dat opzicht getwijfeld maar inmiddels ben ik door tal van ervaringen ervan overtuigd dát ik dat kan. Het bewijzen in het belang van anderen? Voor wie dan, en vooral : met welk doel en met welk te verwachten resultaat?

Los van dat ik geen behoefte voel bewjzen te leveren, betwijfel ik ook of me dat überhaupt zou lukken, in een wetenschappelijk te verantwoorden setting. Ik heb alleen met dieren die ik ken, en dan ook niet met allemaal, zo'n soort contact. Ik heb een heel klein beetje ervaring met het telepathisch communiceren met dieren die ik NIET ken, maar ben op dat punt nog lang niet overtuigd van mijn eigen kunnen.

Als één van mijn eigen dieren iets doorgeeft aan mij, dan zijn dat meestal 'praktische' dingen, er is iets aan de hand en het dier 'roept' mij (zonder geluid, zijn 'roep' komt in mijn gedachten). Bijvoorbeeld vandaag nog, ik zat buiten het zicht van de paarden; Fálki vroeg (in mijn gedachten) om aandacht en toen ik vroeg (in gedachten) wat er was, zei hij "ik heb dorst / ik wil water". Dat verbaasde mij, want ik wist dat Gert (mijn partner) een uurtje daarvoor juist de grote waterteil gevuld had.
Toch ga ik dan kijken, want inmiddels weet ik uit ervaring dat Fálk mij niet voor niets roept, en toen zag ik dus dat de waterteil omver was gevallen (zal onze jongste ezel waarschijnlijk op haar geweten hebben, die wil nog wel eens een voorbeen in de teil zetten en met het water gaan spelen. Zo'n spelletje resulteert soms in een omgegooide teil). Zo kan ik tientallen voorbeelden geven, maar ja, hoe ensceneer je zoiets in het kader van onderzoek?
Ik heb hier vorig jaar voor 2 weken een paard te logeren gehad, met wie ik direct een bijzondere band voelde. Dat paard heeft mij heel emotionele dingen laten zien uit zijn verleden, ondermeer een ongeluk met de trailer. Via via ben ik er later achter gekomen dat dit ongeluk inderdaad gebeurd is met dit paard, precies zo als hij het mij liet zien. Maar zet een willekeurig paard hier neer en het is maar de vraag of ik telepathisch contact kan krijgen met dat dier. En áls dat lukt, dan is het de vraag wat dit dier wel en niet aan mij wil vertellen. Fálki bijvoorbeeld, vertelt mij tot nu toe niets over zijn verleden. Als ik daar naar vraag, dan is zijn antwoord "het gaat om het NU". Wijs paard! -- maar in het kader van onderzoek heeft niemand daar wat aan

Als ik aan een dier iets vraag wat direct met gedrag te maken heeft, dan zie je daarvan soms meteen resultaat en soms niet. Een voorbeeld, één van de honden van mijn buurvrouw (ik ken haar honden goed) ontwikkelde de gewoonte om 's nachts langdurig 'als een wolf' te 'huilen'. Ik wist dat niet, totdat de buurvrouw me dat vertelde. Haar hond deed dat, op moment van het aan mij vertellen door zijn eigenaar, al zo'n maand of 4 - 5, en iedere nacht. Nog diezelfde avond heb ik (telepathisch) contact gezocht met deze hond, en dat lukte heel gemakkelijk. Op mijn vraag waarom hij zo huilde, vertelde de hond dat hij het zo mooi vond klinken. [teveel tekst, zie mail 2]

[vervolg op bericht # 6334 )
Op mijn vraag waarom hij zo huilde, vertelde de hond dat hij het zo mooi vond klinken. Helemaal enthousiast was hij, over zijn geweldige 'zangkunst'. Ik heb zo tactisch mogelijk uitgelegd dat wij (zijn eigenaar en ik) dat ook heel knap vinden, maar dat zijn eigenaar er niet van kon slapen en daarom liever zou willen dat hij dat dan op een ander tijdstip oefent. De hond schrok hiervan, hij wilde zijn 'vrouwtje' zeker geen last bezorgen. Vanaf die avond van dat 'gesprek' tot en met heden, een paar maanden lang inmiddels, heeft deze hond nooit meer gehuild 's nachts. Een enkele keer doet hij dat nu overdag.

Dezelfde hond heb ik op verzoek van m'n buurvrouw uitgelegd dat het gevaarlijk is als hij van het erf af de weg oploopt (en waarom). Ook hier heeft dit probleem zich op deze manier perfect opgelost; voorheen liep de hond meermalen per dag het erf af, na ons "gesprek" heeft hij het nooit meer gedaan. MAAR, deze hond gaat tijdens wandelingen er nog al eens vandoor, achter een konijn of vogel aan. En toen ik dat in een volgend "gesprek" ter sprake bracht maakte de hond mij meteen duidelijk dat hij niet van plan was om dat gedrag op te geven. Dat kan dus óók; ik kan een dier wel vragen om iets te doen of te laten, maar als het dier denkt "bekijk 't maar" dan verandert er dus niets aan zijn gedrag! (en gelijk heeft zo'n dier, soms lastig voor de eigenaar maar het dier heeft heel terecht ook zijn eigen mening, behoeftes en wensen!)

Als ik aan een dier iets vraag waar hij/zij het nut niet van inziet, dan krijg ik meestal geen antwoord. Bijvoorbeeld, als ik nu aan Fálki vraag of hij in zijn stal staat of buiten (beide is een mogelijkheid), dan krijg ik een vraagteken/"hoezo?!"/onbegrip als reactie. En ook in zo'n geval denk ik, gelijk heeft-ie! Want waarom antwoord geven op een vraag als je die vraag als niet relevant beschouwt?

Zijn er andere mensen hier die dit soort ervaringen hebben, dus die soms of vaak op deze manier met dieren kunnen communiceren? Ik zou het heel leuk en interssant vinden om te lezen of die ervaringen dan vergelijkbaar zijn met wat ik hier heb beschreven, of misschien juist heel anders?

Egon, bedankt voor je reactie op mijn (vorige) mail, en je aanbod!
groet,
Karen