Het gaat nog steeds over de paarden van Jeanette:
>>> Als dat ene paard met die "daar moeten ijzers onder"
>>> voeten zo snel mogelijk goed natuurlijk bekapt wordt (
>>> waar blijft de natuurlijk bekapper die dat wil doen?)
Groesbeek is ook voor mij wat ver, zeker zo'n 160 km (?)
>>> en vanaf morgen elke dag gaat bewegen, dan kun je
>>> verwachten dat het eind maart geen problemen meer zal
>>> geven.
Eind maart over het asfalt ; oké, maar niet over de keien en grind, niet in díé mate. Khani had 2 maanden nodig (eens per week, oké) om zijn hoeven alleen maar hard genoeg te laten zijn, dat is ook de ervaring die wij met onze paarden hebben.
Heb ik het over gewoon asfalt en hooguit wat klinkers.
> Wat wel erg prettig is: de paarden staan in Groesbeek. De
> omgeving kent allerleid ondergrond: zand, asfalt, keien, etc.
> en bovendien zijn wij in het bezit van een aantal 'heuveltjes',
> wat prettig is voor de spierontwikkeling.
Het is een verschil tussen harde ondergrond en harde ondergrond, in die zin dat je in Groesbeek de harde ondergrond waarschijnlijk kunt vermijden (omzeilen) maar op weg naar Compostella móét je daar overheen en dat kilometers lang, mét bepakking, heuvel op - heuvel af.
Bij een paard dat lang op ijzers heeft gestaan kun je ervan uitgaan dat de hoefwand dun is, de zool redelijk plat en de straal niet aangepast. Da's geen lolletje zonder hoefschoenen op de keien, een steentje op het asfalt geeft in die tijd al gevoeligehid.
Daar kom je allemaal doorheen hoor, en het gaat allemaal over, maar ik heb mijn twijfels of je dat
tijdens deze tocht gaat lukken.
Wel als je een langere voorbereidingstijd had gehad.
Vergeet daarbij niet dat het een behoorlijke spierspanning vergt wanneer een paard gevoelig loopt. Hij gaat 'anders' lopen, korter, ingehoudener, en daar wordt het paard fysiek heel moe van.
Tel daarbij de lengte van de tocht en de bagage en dat maakt de inspanning van je paard veel zwaarder dan je zou denken.
Ik denk nu evenaan je 20 jarige (of gaat die niet mee? -sorry-).
Onze Haflinger Diesel (die van die één uur buitenrit waar ik gister over schreef) heeft inmiddels mooie voeten, maar zijn spieren zijn nog te snel moe, hij is nog steeds net niet helemaal aangepast aan het werk omdat hij in zijn hoofd nog niet helemaal ontspannen loopt,(waarschijnlijk 'denkt' hij nog in ijzers) . Het zijn dus niet alleen de voeten waar je naar moet kijken, ook de spieren , met name de schouderspieren en de spieren in de achterhand.
Dies is 13 en heeft 11 jaar ijzers gehad, is een goed voorwaarts paard dat lol heeft in buitenritten.. én 11 jaar voor de kar gelopen heeft en dus in topconditie is.
Ik wil je niet ontmoedigen Jeanette, maar we moeten wel in de realiteit blijven. Omdat wij veel lange, verharde tochten rijden zie ik de paarden door hun processen gaan.
Een heel jaar van voorbereiding was reëler geweest.
En elke maand dat de hoeven sneller genezen is mooi meegenomen.
Ga voor hoefschoenen, je hebt nu 2 maanden de tijd om uit te zoeken welke je gaat meenemen.
Maar laat je zeker niet verleiden je paarden de tocht op ijzers te laten maken, want dat sloopt de hoeven van de paarden.
Groet, Pien