Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 10:24:


Ik heb hier vannacht nog over na liggen denken, omdat ik met een aantal mensen in de avond hierover aan het praten was.
Mij wordt wel eens verweten dat ik me niet meer bemoei met Skinner, omdat ik dan een veel beter trainer zou zijn met meer inzicht en geduld. Dat ik bepaalde zaken sneller aan kan leren....
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het onwijs vervelende stof vind.
Dat (met respect) ge-emmer over p en r min en plus (sorry iedereen) boeit me niet en kan ik daarom ook niet onthouden. Sterker: ik word er vervelend en tegendraads van.
Ik heb in het verleden een beetje te veel verkooptechnieken moeten leren, allemaal op psychologische wijze, die zo ver gingen dat je uiteindelijk mensen voor je kon laten kruipen. Ik wil me in de omgang met wie dan ook en zeker met mijn paard daar niet bewust meer mee bezig houden.
(Een van de redenen dat de verkooptechnieken van Parelli mijn deur voorbij mogen gaan)
Ik doe het anders.
Ik praat met mensen die dat allemaal wel weten en ga naar clinics om te zien hoe ze een en ander in praktijk brengen.
Daar zie ik hoe het moet en doe ideeën op. Uiteindelijk zal ik de beste ooit gezien hebben en zo zal ik groeien.
Misschien dat ik het waarom erachter dan niet goed begrijp en dat ik teveel op mijn "gevoel" werk.
Maar het werkt. Pure passie!
Ik bestrijd dus dat ik zomaar wat doe, ik heb wat ik doe geleerd en gevoeld of het bij me past of niet en wat ik niet eerder gezien heb, gewoon omdat geen paard het kan, vogelen we samen wel uit. :)

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Cindy Denkers schreef op donderdag 16 februari 2006, 10:56:


Ik denk dat dat dezelfde veearts is die bijna omviel van verbazing toen hij na 3 maanden de voeten van onze bevangen Carlos zag
en nu helemaal, nu hij weet dat die ouwe weer over straat draaft als een jonge heer. :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Cindy Denkers schreef op donderdag 16 februari 2006, 11:56:


Die bedoel ik :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk