Ik kan alleen voor onszelf spreken. Bij ons is het simpelweg dat ik een grote droom heeft en hij niet. Hij heeft nu een baan als postbode en is daar heel gelukkig bij. Hij wil niet per se iets worden of iets zijn. Hij wil gewoon lekker werken, in een fijn team en zelf zijn eer uit zijn werk halen door het goed te doen. Ik daaraantegen loop tijdens elk baantje wat niet met paarden te maken heeft vroeg of laat alleen nog maar te dromen wat ik met die tijd had kunnen doen als ik wél bij paarden was.
Beiden hebben we geen binding met de plaats waar we wonen, beiden willen we graag ergens in een natuurlijkere omgeving wonen (ik bedoel niet midden in de stad, liever iets meer ruimte, groen ed). Dus voor ons is de keuze op die manier duidelijk. En toevallig ben ik het meisje en is hij het jongetje. Als het andersom was, dan had het ook goed geweest. Bovendien maak je hoe dan ook consessies naar elkaar. Ik heb best wel even geduld moeten hebben eer we samen zover waren om dit te gaan doen. Krijg prompt een mail binnen tijdens het schrijven met een afwijzing erin. Ach ja, zij geven tenminste antwoord....Ik ga vrolijk verder en in de tussen tijd ga ik ook nog leuk postbode spelen

Groetjes Karin

Spirithorses schreef op maandag 13 maart 2006, 23:37:

Geweldig Pien. Jullie zijn echt goed bezig. Chapeau!

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 18:47:


Hey Anne,

Ik wou ook eerst een opleiding doen met paarden maar ik vond het te duur het meeste is traditioneel en of je er later wat mee kan verdienen is een tweede vraag!!
Ik wil nu verder met mijn gewone opleiding ondernemer groothandel doorgaan.
Een vriendin van mij Anke (35 jaar) geeft therapie lessen met haar eigen paard en geeft ook presentaties op maneges van Parelli, Monty Roberts enz.
Zij verdient daarnaast ook als medewerker in een winkel en kan alsnog met paarden werken!!
Ik heb veel respect voor haar en ik leer ook met haar mee en als ik iets weet dat zij nog niet weet geef ik dat ook door (ze houdt haar paard nu ook 24/7 buiten :) )
Ik ben van plan haar weg ook te gaan volgen aanstat dat ik mijn hele leven ga riskeren aan een opleiding!!

Greetz Sky/Chantal

Hanne schreef op maandag 13 maart 2006, 12:18:


Hey Hanne,

Ik vind dit een vreselijk verhaal alsik er al aan moet denken begin ik al rood te zien.
Hoe kunnen ze zoiets nou doen!!! Als ze het zoooooo erg vinden om de paarden in de bak te zetten en als ze het zooooooooo erg vinden dat de spiegels kapot gaan dan maar liever de boel sluiten en een andere opleiding geven.
Het beste zou eens zijn als een van de leerlingen alle boxen eens open zou trekken en in de bak laten rennen zouden zich ze zich aan rotergeren :)!!!

Greetz Sky/Chantal

Sky schreef op dinsdag 14 maart 2006, 16:58:


heey,

ja het is ook dat je na de basisschool een middelbare paardenopleiding kunt volgen. heeel chique allemaal ik wou er graag heen. maar je bereikt er weinig mee behalve goed leren meppen met n zweepje en leren rijden..(ken verschillende mensen die die school hebben gevolgd)
ik denk het het me niet zozeer echt om het veel verdienen gaat, maar je moet wel een leuke baan hebben
ik heb nog tijd om een keuze te make, maar toch alvast gaan zoeken.
ik wil niks moois mislopen ik wil echt iets doen waar ik echt voor sta, waar ik mn energie kan insteken en waar ik andere mensen (of paarden ) gelukkig mee kan make.

Groetjes,

Hey Karin, Dan zal ik wat positiever zijn. Ik vind het al een goed begin dat je, ondanks de harde realiteit, het toch wil "maken" in de paardenwereld.

. Dan zorgt mijn lover maar

Ik ben 37, heb een groot gezin, vele jobs gehad en nu gelukkig hier in Andalusia. Mijn droom was ook "iets" met paarden te doen. heb geen opleiding gevolgd in dien aard. Nu, na al die jaren komen we stilaan bij mijn doel. Ik ga er niet rijk van worden maar hoop door de paarden een beetje te laten werken (verhuur) de kosten te kunnen dekken. Mijn echtgenoot zorgt ook voor het beleg en zelf de boterham.

Ik denk dat het heel moeilijk is voor de meeste mensen om personeel te nemen omdat de kosten al zo hoog oplopen. Niet opgeven, blijven zoeken. gr
Belinda

Huertecilla schreef :

Eh Pien en Jack hebben vier kinderen! (11, 13, 15 en 17 jaar).

Ze kunnen allemaal paardrijden, maar alleen de jongste 2 rijden regelmatig en helpen mee in ons bedrijf.
Toevallig had ik het er gisteren met mijn 13 jarige dochter over hoe ze haar toekomst ziet : Ze denkt erover om met paarden 'verder te gaan' en ik gaf aan dat ik wel een werkervaringsplek voor haar wil regelen, want tot nu toe kent ze alleen 'onze wereld', maar ze geeft nu al aan dat ze er helemaal geen zin in heeft om stage te moeten lopen op maneges met stalpaarden, bitten e.d. Ze vertelde me dat ze er nu al helemaal niet meer tegen kan als ze een paard in een stal ziet staan.

Goed van haar he.... 13 jaar. (Heb ik dát al bereikt).
Tja, ik kan haar geen ongelijk geven, meestal gaat het andersom en kennen traditioneel opgevoede paardekinderen ónze wereld niet.
Ik ben geen spelletjesmoeder, HC, ik ga niet aan de tafel zitten knutselen, maar ik heb mijn kinderen altijd verteld dat ik ze wel iets anders te bieden heb, nl vrijheid, de natuur, dit leven. Ze beginnen het verschil te zien en wel te waarderen.

Maar ze hebben allemaal hun mobieltje, een pc, heupbroeken, naveltruitjes, make-up, sms-sen, msn-nen, gel, bling bling oorbellen (of hoe heet die zooi) want je houdt het niet tegen.
Op een gegeven moment krijgen ze die behoefte en je kunt het ze niet onthouden, ook al hebben wij dat zo lang mogelijk geprobeerd.
Bij ons jaren geen koelkast (we hadden een koude kelder) geen snoep, geen TV en dat gaat een hele tijd goed, totdat ze naar school gaan en vrienden krijgen, dan ontdekken ze dat er ook een andere wereld is.

Er komt een moment dat je ze moet loslaten.
Er is ook nog een andere wereld.
Groet, Pien

belinda defraene schreef op dinsdag 14 maart 2006, 19:43:


Ik ken handenvol mensen die structureel op een "normale" manier (dus niet met gouden lepel in de bek geboren) van en met de paarden leven, van Duitsland tot Canada en Australië. Niet één in NL echter, waar alles van liefdewerk en oud papier aan elkaar hangt en maneges de touwtjes aan mekaar moeten knopen door ruimte te verhuren voor "evenementen" (sorry mensen, maar er kan ff niet gereden worden... volgende week hebben we indoor motocross! - of rommelmarkt, etc.).
Heel veel van wat in NL paardenbedrijven lijken, blijken bij nader onderzoek meer uit de krachten gegroeide hobby dan wat anders te zijn.
NL is gewoonweg te duur geworden voor agra (en ja, "paarden" is agra). Iets serieus op professioneel nivo "in de paarden doen", variërend van op een stoeterij werken tot weet ik wat betekent stomweg emigreren. Een evt. opleiding kun je, als al, beter daar ter plaatse doen. Wat in NL wel goed kan is 1 of ander dienstverlenende betutteling aan de vrouw praten; wie weet kun je wel in de leer bij Leen Taal, al zijn er ook wel serieuzere aanbieders

Groeten, Egon

belinda defraene schreef:

....En wat ik zag in jouw advertentie hier op het forum waarbij je je diensten aanbiedt aan mensen die een Andalusier willen importeren :
Leuk !!!! Ja, je zit bij het vuur, waarom zou je het niet doen?
Als ik ooit een Andalusier wil kom ik bij jou
Want ik vind het prachtige paarden.
Tis dat we al voor de Quarter gevallen zijn....

btw : Heeft iemand van jullie een QH-Anda mix? Of een Anda-Arabmix?
Vertel eens....

Groet, Pien

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 18:47:


In de BIT van vorige maand stond een mooi overzicht van de beschikbare opleidingen mbt paarden. Wat het niveau van deze opleidingen betreft vrees ik het ergste. Ik heb zelf de HAS gedaan in Den Bosch, een relatief traditionele opleiding maar je moet er zelf wat van maken want anders zit je 4 jaar lang opgescheept met koeien/varkens/kippen etc en achteraf bezien was dat ook helemaal zo slecht niet. Daar is op zijn minst onderzoek naar gedaan en valt nog iets over te zeggen/leren. Het is redelijk toepasbaar in de paardenbranche, maar er is gewoon geen kennis over. Zoals Egon al zei zijn de meeste manegebedrijven een uit de hand gelopen hobby waar eerder geld bij moet dan geld mee verdiend wordt. Om uit de kosten te komen zou een gem. manegebedrijf bijna 30 euro moeten vragen per les...

Nu ben ik zelf wat meer verdieping aan het zoeken door een Matser achteraan te plakken aan de Uni van Wageningen, heel leerzaam maar ook nog wat dierhouderij betreft een bolwerk van bio-industrie (waar helaas ook het meest geld zit).

Als je echt iets concreets met paarden wil doen; les geven bijvoorbeeld dan denk ik dat je nog de meeste kans maakt door in 'de leer' te gaan bij een ruiter (of meerdere natuurlijk) die je erg aanspreekt en daar vol voor te gaan. ISPH en aanverwante opleidingen leren je gewoon een beetje van allerlei dingen waardoor je na de opleiding vooral hele kleine beetjes weet van een hoop dingen..naja veel van niks gewoon eigenlijk. Het aanbod van voormalig ISPHers is zo langzamerhand schrikbarend hoog aan het worden dus daarmee onderscheidt je jezelf niet meer.

Paardenopleiding, zeker op HBO-niveau zou ik je ten sterkste afraden om eerlijk te zijn.

Groetjes Maaike

Spirithorses schreef op dinsdag 14 maart 2006, 19:56:


JIj wekt nu de indruk dat je die vier kinderen samen met Jack op en uit alleen een ideëel paardenbedrijf uit de wieg hebt grootgebracht Pien. Ís dat zo of hoort hier een lang verhaal bíj.

@Belinda: jouw paardenhobby wordt dus door manlief betaald en wees eerlijk: wie gaat er straks hoe op rijden bij de verhuur? Paardgerichte ruiters op een bitless bridle?

Ideëel lijkt zo ideaal maar nee hoor dat is een illusie. Ook Pien moet haar paarden voor een deel gewoon als manegepaard inzetten.
Pien zit op het vraagteken waar je dierentuinen zoals Emmen op moet zetten: is het belang van het indiviuele dier ondergeschikt aan dat van dieren in het algemeen?
Ik heb geen antwoord.
Ik heb bewonderende uitroeptekens bij wat bijvoorbeeld Pien doet én vraagtekens.

Wijzelf hebben voor ónze situatie die vraagtekens met een 'nee' beantwoord. Wij kennen de klanten die Belinda straks aan de poort krijgt en 'niet met ónze paarden' geconcludeerd.
Ik probeer die 'paardgerichte boodschap' wel uit te dragen door die te laten zíen, de website en wellicht in de toekomst een boek.
Het brood halen we uit andere bronnen en hópelijk ooit een paar sneëen uit mijn kennis. Níet uit de exploitatie van onze paarden echter: ónze keus.

Mijn opmerkingen aan Pien, Belinda, een ander of over onszelf zijn geen kritiek op wie ook.
Wat ik probeer te verduidelijken is dat het willen leven van het paardgericht exploiteren van een paardenbedrijf een mooie dróóm is; dat het verstandiger is om een goed vak te leren waar je óók wat aan hebt bij een dergelijk bedrijf of kan combineren. Leer zadelmaken, lassen, fysiotherapie, bouwvakken, iets wat je er altijd naast kan doen én op je bedrijf wat aan hebt.

HC