belinda defraene schreef op dinsdag 14 maart 2006, 19:43:


Ik ken handenvol mensen die structureel op een "normale" manier (dus niet met gouden lepel in de bek geboren) van en met de paarden leven, van Duitsland tot Canada en Australië. Niet één in NL echter, waar alles van liefdewerk en oud papier aan elkaar hangt en maneges de touwtjes aan mekaar moeten knopen door ruimte te verhuren voor "evenementen" (sorry mensen, maar er kan ff niet gereden worden... volgende week hebben we indoor motocross! - of rommelmarkt, etc.).
Heel veel van wat in NL paardenbedrijven lijken, blijken bij nader onderzoek meer uit de krachten gegroeide hobby dan wat anders te zijn.
NL is gewoonweg te duur geworden voor agra (en ja, "paarden" is agra). Iets serieus op professioneel nivo "in de paarden doen", variërend van op een stoeterij werken tot weet ik wat betekent stomweg emigreren. Een evt. opleiding kun je, als al, beter daar ter plaatse doen. Wat in NL wel goed kan is 1 of ander dienstverlenende betutteling aan de vrouw praten; wie weet kun je wel in de leer bij Leen Taal, al zijn er ook wel serieuzere aanbieders

Groeten, Egon

belinda defraene schreef:

....En wat ik zag in jouw advertentie hier op het forum waarbij je je diensten aanbiedt aan mensen die een Andalusier willen importeren :
Leuk !!!! Ja, je zit bij het vuur, waarom zou je het niet doen?
Als ik ooit een Andalusier wil kom ik bij jou
Want ik vind het prachtige paarden.
Tis dat we al voor de Quarter gevallen zijn....

btw : Heeft iemand van jullie een QH-Anda mix? Of een Anda-Arabmix?
Vertel eens....

Groet, Pien

Snoopy schreef op zondag 12 maart 2006, 18:47:


In de BIT van vorige maand stond een mooi overzicht van de beschikbare opleidingen mbt paarden. Wat het niveau van deze opleidingen betreft vrees ik het ergste. Ik heb zelf de HAS gedaan in Den Bosch, een relatief traditionele opleiding maar je moet er zelf wat van maken want anders zit je 4 jaar lang opgescheept met koeien/varkens/kippen etc en achteraf bezien was dat ook helemaal zo slecht niet. Daar is op zijn minst onderzoek naar gedaan en valt nog iets over te zeggen/leren. Het is redelijk toepasbaar in de paardenbranche, maar er is gewoon geen kennis over. Zoals Egon al zei zijn de meeste manegebedrijven een uit de hand gelopen hobby waar eerder geld bij moet dan geld mee verdiend wordt. Om uit de kosten te komen zou een gem. manegebedrijf bijna 30 euro moeten vragen per les...

Nu ben ik zelf wat meer verdieping aan het zoeken door een Matser achteraan te plakken aan de Uni van Wageningen, heel leerzaam maar ook nog wat dierhouderij betreft een bolwerk van bio-industrie (waar helaas ook het meest geld zit).

Als je echt iets concreets met paarden wil doen; les geven bijvoorbeeld dan denk ik dat je nog de meeste kans maakt door in 'de leer' te gaan bij een ruiter (of meerdere natuurlijk) die je erg aanspreekt en daar vol voor te gaan. ISPH en aanverwante opleidingen leren je gewoon een beetje van allerlei dingen waardoor je na de opleiding vooral hele kleine beetjes weet van een hoop dingen..naja veel van niks gewoon eigenlijk. Het aanbod van voormalig ISPHers is zo langzamerhand schrikbarend hoog aan het worden dus daarmee onderscheidt je jezelf niet meer.

Paardenopleiding, zeker op HBO-niveau zou ik je ten sterkste afraden om eerlijk te zijn.

Groetjes Maaike

Spirithorses schreef op dinsdag 14 maart 2006, 19:56:


JIj wekt nu de indruk dat je die vier kinderen samen met Jack op en uit alleen een ideëel paardenbedrijf uit de wieg hebt grootgebracht Pien. Ís dat zo of hoort hier een lang verhaal bíj.

@Belinda: jouw paardenhobby wordt dus door manlief betaald en wees eerlijk: wie gaat er straks hoe op rijden bij de verhuur? Paardgerichte ruiters op een bitless bridle?

Ideëel lijkt zo ideaal maar nee hoor dat is een illusie. Ook Pien moet haar paarden voor een deel gewoon als manegepaard inzetten.
Pien zit op het vraagteken waar je dierentuinen zoals Emmen op moet zetten: is het belang van het indiviuele dier ondergeschikt aan dat van dieren in het algemeen?
Ik heb geen antwoord.
Ik heb bewonderende uitroeptekens bij wat bijvoorbeeld Pien doet én vraagtekens.

Wijzelf hebben voor ónze situatie die vraagtekens met een 'nee' beantwoord. Wij kennen de klanten die Belinda straks aan de poort krijgt en 'niet met ónze paarden' geconcludeerd.
Ik probeer die 'paardgerichte boodschap' wel uit te dragen door die te laten zíen, de website en wellicht in de toekomst een boek.
Het brood halen we uit andere bronnen en hópelijk ooit een paar sneëen uit mijn kennis. Níet uit de exploitatie van onze paarden echter: ónze keus.

Mijn opmerkingen aan Pien, Belinda, een ander of over onszelf zijn geen kritiek op wie ook.
Wat ik probeer te verduidelijken is dat het willen leven van het paardgericht exploiteren van een paardenbedrijf een mooie dróóm is; dat het verstandiger is om een goed vak te leren waar je óók wat aan hebt bij een dergelijk bedrijf of kan combineren. Leer zadelmaken, lassen, fysiotherapie, bouwvakken, iets wat je er altijd naast kan doen én op je bedrijf wat aan hebt.

HC