Nils Vellinga schreef op donderdag 6 april 2006, 21:20:


en waarom denken ze een groot paard te moeten willen?? Is niet hun eigen idee hoor.
Idem het type paard. Wat heeft de doorsnee ruiter aan een paard met potentie terwijl hij/zij die zelf niet heeft?!


Zal je toch regelmatig een stuk moeten lopen en het is zelden een inherent veilige situatie en veiligheid gaat toch echt voor alles.
Verder, nogmaals; vind ik dat een onfit persoon niet op een paard hoort; die kan ook niet soepel rijden en belast het paard onnodig.
Zie het als een basisselectie: kom je er van rechts niet soepel, vlot en inherent veilig op, dan ga je niet uit rijden
Net zoals je in Japan niet op een motorfiets mag rijden die je niet zelf vlot overeind kan zetten....
Helaas wordt in NL (en ook hier) tot overmaat van ramp een onveilige manier van opstappen aangeleerd. Het voorbeeld dat Parelli laat zien is al een wereld veiliger.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Els Kleverlaan schreef op donderdag 6 april 2006, 14:33:


Voor mij is dat een reden om dus nergens aan mee te doen.


Dat zijn twéé entingen Els.... geen trent te noemen toch?! Als jouw paard de ene keer meer bewoog dan de andere door een nattere/drogere bodem of een andere maat/buur of simpele hengstigheid is er al geen vergelijk meer mogelijk.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op vrijdag 7 april 2006, 9:16:

Goed voorbeeld Pien: dat was bewuste ongehoorzaamheid en geen rem tegen te vinden/bedenken.
Dat voorval heb ik hier op PN geplaatste onder de titel: de illusie van de ORS
De 'noodrem' als hulpmiddel is een illusie. Het paard zelf is die rem en jíj, de ruiter, bent degene die bepaald of dat paard bereid is. Wanneer, waar, hoe ook.

Ik had eergister een vergelijkbaar geintje met Sancha. Ik ben met haar voeten aan het 'experimenteren' en ook met de halsring bezig. Na een paar km. ging ik weer op huis aan en draaide voor haar lol door een versgerulde olijfboomgaard en liet haar in galop. Welnu dáár had ze wel zin in Vóluit tussen de bomen door en NIET TE HÓUDEN!!!!!
Dat probeer ik danook niet want dat roept alleen maar weerstand op. Ontspannen blijven zitten, níet klemmen of voorover, en 'kontakt' met het paard houden. In geval van Sancha praat en aai ik. Verder continue met been en op de hals sturen. Ook als ik niet links of rechts hoef, toch laveren en zo aandacht houden. Ondertussen tegen de helling óp rijden en als ze wat moe wordt draf vragen en belónen

@Paniek: bíjna Pien. Wanneer een paard eenmaal in paniek gáát is het enige wat je kan doen niet méér vluchtprikkels geven. Remmen is dan een illusie. Paniekvlucht moet je voorkomen en dát is simpel: zorg dat het paard jou vetrouwt en wees de leider écht. Mankeert daar wat aan of aan jouw eigen vertrouwen, dan moet je niet naar buiten.

Bewuste ongehoorzaamheid is zoals ik aangeef veel listiger. Juist Caprocho is daarbij trouwens de makkelijkste omdat hij consistent voorspelbaar is; niet alleen regeren is vooruitzien, paardrijden ook
De meiden zijn een knap stuk mutsiger en daar moet je gewoon op bedacht zijn.
In al deze gevallen heb je de gereedschapskist aan creatieve oplossingen

Bij de les blijven is voor zowel paniek als ongehoorzaamheid het devies. Exact zoals Frans mbt Nanouk schreef: híj bleef bepalen.
Onderweg willen eten is een goed voorbeeld: zodra het paard bukt om een hap te nemen, dan kan je daar met een halsring geen biet meer aan doen. Die kop gaat echter ziet zomaar binair ploep naar beneden; dat kun je aan zien komen. Als je dán een signaal geeft voor wat anders zoals een gangwisseling is het probleem opgelost.

Bij paniek of ongehoorzaamheid is het simpel en confronterend: de ruíter is de zwakke schakel.
'Ja maar...' = de ruíter

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op vrijdag 7 april 2006, 9:23:


Dat is maar ten dele waar Pien. 'Vluchtdier' is niet het correcte begrip en onjuist. Lees mijn site en de bronnen eventueel nog een keer.
Ook is deze gedachte geen vertrouwenwekkende en daardoor contra-productief.
'Vluchtdier' is ten eerste incorrect en tweede niet goed tussen de oren van de ruiter.

Aan mij vraagt men dagelijks 'wat als...?' "Dat zie ik dan wel!" Ik heb een gereedschapskist vol en we hebben vertrouwen in elkaar, dus we komen er altijd uit. Elke nieuwe situatie is dan een leerervaring en geen stresservaring.

Voor de goed orde: ik ben niet tégen de ORS. Het aanleren is een goede zaak omdat het een extra hulp is het paard bij de les te houden. Nog nét een stapje verder om te vookomen dat het gáát. Voorkomen is de sleutel. Paniek of ongehoorzaam: áls een paard gaat ben je simpelweg te laat.
Het is echte allemaal voorbereiding en ruitervaardigheid.

Zo, ik ga weer metselen.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

belinda defraene schreef op donderdag 6 april 2006, 19:33:

Die heb je al; hier op PN gekregen als antwoord op jouw vraag en staat bij 'links' op mijn site

HC
http://users.telenet.ne/huertecilla

willekaaah schreef op zaterdag 1 april 2006, 12:16:

Nancy Nicholson (van Biomech-faam) rijdt boomloos doch op harde polymere (Delrin) panelen = gewichtsverdelende dragers. Ben je weer bij de vraag hoe je 'boomloos' wil definieëren.
Nancy stelt verder dat een paard geen stoel is en rijdt met dit zadel niet langer dan voor gymnastiserende oefiningen nodig is. Voor langere ritten en werk met koeien.... inderdaad; andere zadels met meer structuur.
Idem Sabine Kells (Strasser en Chiron).
De eerste heeft een respectable wetenschappelijk basis met praktijkervaring de tweede andersom. Heel bevredigend en bevestigend dat beiden op hetzelfde uitkomen als ik vanuit natuurkundige constuctie-technische benadering.

Ook mijn eigen ontwerp heeft geen traditonele 'boom' doch wel een spaceframe voor singel-/stijgbeugelophanging en gewichtverdelende (ook Delrin) panelen.
Ik heb de zit, draagstructuur en gewichtverdelen losgekoppeld. Beetje het idee van het Orthoflex-systeem, maar dan anders en zonder scharnierpunten

Verder stellen 'dressuur', springen, boemelen, trekking, bergklimmen etc. allemaal eigen specifieke eisen die je niet op een hoop mag gooien. Endurance is een heel typische waarbij het doel op zich al een tegenstrijdigheid voor het gangwerk inhoudt en dat maakt als resultaat hoog op het prioriteitenlijstje staat een écht paardvriendelijk zadel een illusie.
Idem springen: voor hóóg springen moet je inherent de paardgerichte eisen overboord gooien omdat het zadel per difinitie op de verkeerde plek moet liggen.
Een 'veelzijdigheids'zadel is een drama; dat beoogt tegenstrijdige gebruikscriteria te verenigen en het resultaat is hom noch kuit.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

jan seykens schreef op vrijdag 7 april 2006, 11:58:


Dat begrijp je verkeerd.
Ik heb daar geen waardeoordeel over; alleen over het geclaimde 'paardvriendelijke' van sommige aspecten.
Prestatie-sport is niet in het welzijnsbelang van het paard. Mijn persoonlijke prioriteiten daarbij zijn persoonlijk en verder niet absoluut maatgevend.
Ik relaiseer me helder dat ook mijn keuze om door de natuur te crossen een egoïstische is; dat heb je luid en duidelijk op mijn site kunnen lezen.


Dat is een schijnargument Jan.
Ten eerste is endurance doorgaans niet van echt lange tíjdsduur (stuwkracht) omdat het tenslotte om snelheid gaat: het is onvergelijkbaar met een meerdaagse trektocht of zoals bij ons een dagelijks routine van pittige ritten.
Verder maakt ook de dynamiek van de snellere endurance-gangen de situatie compleet anders dan een vrijetijdsrit.
Net als bij springen en rennen op de renbaan vraagt endurance om specifieke gangen waarbij optimale gewichtsverdeling in belang van het organisme niet zwaar meeweegt.

Tot slot is er wanneer er sprake is van een constateerbaar probleem zoals een drukking al een hele rééks fases voorbij. Lees b.v. de info m.b.t. druk op zacht weefsel die ik al meermalen vermeld heb.
De discussie gaat verder niet over endurance doch met een béétje gezond verstand is het evident dat endurancesport niet verenigbaar is met het belang van het paard noch vergelijkbaar met gebruiksdoelen waarbij de paslengte niet belangrijk is. Het is een specilialistisch gebruik van het paard waarbij oplossingen toepasbaar zijn die verder onbruikbaar zijn. Zo is het bij endurance gebruikelijk onvoorstelbaar veel (dempend) vulspul te gebruiken om constateerbare plekken te vermijden terwijl dat voor ander gebruik een doodzonde is.
De essentie is dat de zadelervaringen die men opdoet bij endurance zijn NIET zonder meer toepasbaar bij andere gebruiksdoelen.

HC
http://user.telenet.be/huertecilla

marjolijn schreef op vrijdag 7 april 2006, 12:00:

en daar heb je de gereedschapskist voor. Onvoorziene omstandigheden zijn niet te voorzien en wel een zekerheid


Dat antwoord is inmiddels verschillende keren en uitgebreid gegeven dacht ik.
Blijft dat het een nuttig stuk gereedschap is. Zie het als stijgbeugels; nódig heb je ze niet doch ze zijn wel érg handig dus je bent niet erg slim als je ze niet zou gebruiken.
Blijft ook dat zelfs een vals gevoel van veiligheid beter is dan angst/onzekerheid.

Voeg het bovenstaande samen en je krijgt:
als je alles onder controle wil hebben, moet je geen paard gaan rijden doch met een gereedschapskit waaruit je met zelfvertrouwen kunt putten kom je er wel uit.

Overigens is het woord 'onbeteugeld' in dit verband erg aansprekend. Ik rij onbeteugeld, ongebreideld

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

Spirithorses schreef op vrijdag 7 april 2006, 10:15:


Bedankt en jij veel lol met een knol.
Heerlijk groeizaam weer vanmorgen dus tussen de regendruppels door twee ladingen weggeplakt en (letterlijk) wat lijnen getrokken
Als het een beetje meezit komt vanmiddag de smid de stalen dakbalken lassen en kan morgen het dak op de 'garage'.
Ik zit nu te treuzelen want ik moet 18 gaten in de betonnen fundering van het appartement boren
Kan ik meer uitkijken naar een wandeling met Capricho vanavond
Maar goed; nu eerst groen in de voerkratten rijden. Manolo 'jardinero' heeft nóg een aanhangerlading gebracht dus dat scheelt veel snijtijd. Luxe hoor.

HC
http://users.telenet.be/huertecilla

e m kraak schreef op vrijdag 7 april 2006, 16:35:

Voorbeeld:
403 paarden onderzocht in de klinische onderzoeksafdeling van het Equine Research Station:

- Soft tissue injury was diagnosed in 203 cases (38.8 per cent), the most frequent sites being the longissimus dorsi muscles and/or the supraspinous ligament in the caudal withers and cranial lumber regions.

- Vertebral lesions accounted for 202 (38.6 per cent) of the diagnoses. The most common condition was associated with crowding and overriding of the dorsal spinous processes in the caudal thoracic and cranial lumbar regions. This was most often diagnosed in competitive jumping horses (173 cases) and caused a loss of suppleness and spinal flexibility resulting in lowered performance and bouts of back pain.

De eerste categorie wordt veroorzaakt door te hoge druk, de tweede door te hoge belasting last op te weinig en dan nog de verkeerde wervels.

Je bent intelligent genoeg om deze twee op te tellen....

HC
http://users.telenet.be/huertecilla