marielle schreef op woensdag 19 april 2006, 15:57:


Ik weet niet zo gek veel van mok, gelukkig zelf nooit een paard gehad wat er last van had. Meestal hoor ik dat 24 uur buiten , veel beweging, geen ijzers en natuurlijk voer, de zaken oplossen. Maar nu zeg je dat het in bepaalde bloedlijnen meer voorkomt dan in andere. Betekent dit dan dat het erfelijk is of dat de ene lijn er gevoeliger voor is en waardoor zou dat dan komen. Andere stand van de voet of nog meer beharing?

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Pasterza schreef op donderdag 20 april 2006, 2:17:


Dit is een berichtje waarbij ik eigenlijk alleen maar uit mijn herinnering kan putten, dus als het niet waar is, heb ik het destijds als klein jongetje verkeerd gezien of begrepen.
Ik weet niet of het zo is, dat de paarden vroeger veel ouder werden. Mijn opa had altijd "Belzen" en de oudste is ooit 14 jaar geworden.
Er werd begonnen met een paard te beleren met 18 maanden en eenmaal 24 maanden geworden werd hij geschikt geacht om te werken. Uren achtereen ploegen , eggen, zware lasten trekken, betekende voor een paard wat verhoudings gewijs minder kan dan een shetlander, wat met zijn beendergestel zo'n 1000 kilo moet dragen terwijl dat nauwelijks zwaarder is dan een "normaal" paard, aanslag op aanslag voor het gestel.
Na de laatste olymische spelen raaakte ik aan de praat met een oud boertje, die ook nog met paarden gewerkt had en hij verbaasde zich erover dat Ankie en al die andere dressuurders op zulke oude paarden reden. Hij was van verbazing bijna van zijn stoel gevallen dat 15, 16 jarigen nog gebruikt werden en dat er twijfel was om dat het paard van Ankie nog zo jong was. Hij vond het allemaal stokoude dieren.
Mijn opa heeft altijd zeer getwijfeld aan het gebruik van ijzers (50 jaar geleden!) en me toen al voorgehouden dat de klappen op straat nooit goed konden zijn ( bv.afstanden van een "dag gaans" met een volle bietenwagen achter zich) Terneuzen - Breskens v.v. een dikke dertig kilometer enkele reis Maar ja, 't was zijn vak niet.......dus hij zou het wel niet weten.

Mogelijk dat een vrijer leven, op blote voeten, dus al een slok op een borrel zou schelen en dat punt 2 en 3 op die manier opgelost kunnen worden.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

reddertje schreef op woensdag 19 april 2006, 22:43:


:)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Het hoeft je niet te verbazen Wil. Gisteren een gesprek gehad met een veearts die ruiterlijk toe gaf dat hij over hoeven maar zo'n ( 1 cm tussen duim en wijsvinger :) klein beetje les gehad had.
Verder dan weten welk ijzer voor welke ziekte "verlichting" geeft is hij niet gekomen. Eenmaal geconstateerd om welk probleem het gaat wordt de smid gebeld en de opdracht gegeven er een bepaald type ijzer onder te slaan.
Ik verwacht dat er weinig smeden zijn die dan aan de veearts vragen mag ik de foto's even zien.
Waarom he? Voor elke ziekte een ander ijzer, dus wat moet je dan moeilijk gaan zitten doen, kost allemaal tijd en tja, tijd is geld.
Dan zou je met die natuurlijk bekappers mee moeten denken en er niet eens een ijzer onder mogen slaan, dan wordt het helemaal lekker.
Eerst naar die veearts om die foto's te bekijken, dan naar die knol om alleen te bekappen.... Dus ipv meer geld voor mijn extra tijd vang ik minder!! Ja Doei! Waar gaat het nou om, om die knol die uiteindelijk toch bij de slager terecht komt, of om mij en mijn bloedjes van kinderen?

Zo wordt het niet alleen voor smeden hoog tijd om zich te bezinnen, ook veeartsen van "de oude stempel" zullen gaan merken dat natuurlijk bekappers bij hen geen klant worden als ze vinden dat hij verouderde inzichten heeft. Moet jij een veearts die zegt laat er maar een hartbarr ijzer onderslaan?

Laten die mensen erkennen dat ze eigenlijk weinig weten van de paardenvoet. Het is niet voor niks dat Hans Arendse het advies geeft iemand die specialist te bellen.

piet
nah' tuurlijk Natuurli

Margy schreef op donderdag 20 april 2006, 11:54:


Je vertelt niet hoe oud je paard is en hoelang hij al bereden is.
Ik neem aan nog jong en nog niet lang bereden.
Goed mogelijk dat hij bang is zijn balans kwijt te raken.

Persoonlijk zou ik clikkeren met hem en dus wat ie goed doet belonen volgens de clickermethode, maar dat gaat te ver om hier allemaal uit te leggen. Wat je ook kunt doen is hem op de wei zetten, erop gaan zitten en helemaal niets doen. Geen enkele beweging maken, behalve om de bladzij om te slaan van het boekje wat ondertussen zit te lezen :). Laat hem zelf bepalen wat hij doet, is dat grazen? ok!, is dat stilstaan ? ok! wandelen? ook goed. Laat hem wekenlang wennen aan het labiele evenwicht door dat extra gewicht op zijn rug. Als hij daar alle tijd voor krijgt , zal hij minder bang worden om te lopen.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Marjolein Mepschen schreef op donderdag 20 april 2006, 14:29:


Klikken is ook niet netjes
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

mairim schreef op donderdag 20 april 2006, 16:50:


Omdat het gras laat is gaan groeien kon ik Shiny .(3,5) nog alleen hooi geven en vond hem wat magerder worden. Die heb ik vorige week op een weitje gezet.
Don is in november 2004 bij ons gekomen, met een redelijke wintervacht. Zijn rantsoen veranderde van een boel muesli en brokken in 24 uur goed hooi en 24 uur buiten. 5 maanden later was hij echt te mager.
Door daarna op de wei te staan was zijn gewicht echter zo weer op peil.
Deze winter is Don bijna niet afgevallen en bleef hij zelfs beter op gewicht dan Shiny. Don (14) is een kruising arabier x connemara. Het lijkt erop dat het lichaam zuiniger met de voeding omgaat en dat hij het wat robustere van zijn moeder heeft geerfd.
Ouwe Welsh Carlos hebben we schitterend door deze winter gekregen (44 jaar en ook 24 uur buiten) met dag en nacht hooi en als bijvoeder verse bietenpulp.
Vandaag hebben ook die mannen een uurtje jong gras mogen eten.
Was groot feest :)

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

jacqueline postmes schreef op donderdag 20 april 2006, 22:50:


Poging tot diefstal Jacqueline?
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Nick Altena schreef op vrijdag 21 april 2006, 1:10:


Mijn naam staat al zolang boven dit topic dat ik er zo langzamerhand beroerd van word. Ik wil nog eens benadrukken dat ik geweld t.o.v. dieren, in principe, in welke vorm dan ook afkeur.
Geweld tegen paarden in het bijzonder omdat het zo ongelooflijk veel gebruikt wordt. Ook een join up, om het minste geringste toegepast, reken ik hiertoe. Dat zie ik als onnodig geestelijk geweld. Onnodig omdat er andere manieren zijn om een paard zaken aan of af te leren.

Betekent dit dan: nooit geweld?
Nee, hoezeer ik ook van dieren houd, er kunnen situaties ontstaan dat het gaat om "jij of ik". (daar reken ik niet een keer bijten of een wat los been onder) In zulke gevallen zal "ik" winnen en geweld gebruiken zo hard als ik vind dat nodig is en in mijn macht ligt.

Ik denk dat alle standpunten nu wel duidelijk zijn en alles wat we toevoegen wordt herhaling van zetten.
Laten we ook proberen in het algemeen, dus voor iedereen te blijven schrijven en mensen die via dit forum vragen stellen, ook hier te beantwoorden. De bedoeling is dat we allemaal groeien.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk