Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:27:


Hallo, Karin,
Dat is inderdaad niet bij elk veulen gemakkelijk! Met mijn veulen heb ik ontzettend geluk gehad, ze liep van begin af aan erg netjes mee. Later heeft ze nog een fase gehad dat ze mij steeds in wilde halen, maar de laatste jaren loopt ze keurig mee, ze haalt niet in, stopt wanneer ik stop, draaft keurig aan de hand.
Mijn collega heeft daarentegen een veulen gehad (is helaas overleden wegens aangeboren leverafwijking) dat vreselijk overmoedig en tegendraads was. Hij vond zichzelf een hele bink, probeerde toen hij een paar maanden oud was al te dekken en wilde absoluut niet meelopen. Hij ging dan heel raar doen, beet in je rug en ging tegen je aan steigeren of bleef als een blok staan. Erg fijn dus. Mijn collega had hem al een paar tikken gegeven omdat hij haar regelrecht aanviel; daar was ze niet zo gelukkig mee, ze is niet iemand die snel een mep uitdeelt, dan moet de nood al erg hoog zijn. Een goede vriend van mij die ook mijn paard getraind heeft, heeft haar veulen toen dmv een touw achter de kont langs aan een touw leren lopen. Het veulen bleek het touw achter de kont erg goed te accepteren en kon na een uur zelfs op commando stoppen en achteruitlopen. Wat een verandering! Mijn collega nam het toen over en dat ging prima. Ze oefende elke dag even en na een paar dagen kon ze het touw achter de kont zelfs achterwege laten.
Helaas is het veulen dus een tijdje daarna overleden, ik had graag gezien wat van die dondersteen geworden zou zijn. De vader was namelijk onbekend. Enkele weken voor de bevalling kwam mijn collega er pas achter dat haar merrie drachtig was en waarschijnlijk nachtelijk bezoek door een van de paarden van de buurman had gehad.
Wat jij noemt, het met twee man leiden van een veulen, waarbij een achter aanspoort: zo werkt een touw achter de kont langs eigenlijk ook, alleen kun je dat zelf doen. Bedankt voor je uitleg, het is altijd interessant te lezen hoe anderen bepaalde dingen doen!
Zo, en nu snel naar huis, Indy heeft gisteren een flinke zwieper gemaakt in een overmoedige bui in het weiland. De therapeut komt zo om haar even te bekijken. Is mijn eigen rug net weet goed, heeft zij weer wat, tis ook altijd wat.....
Groeten,
Monique

Spirithorses schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:39:


Maar snap je ook wat ik bedoelde te zeggen met een 5 jarige van 1.75?


Karin

jose schreef op vrijdag 21 april 2006, 16:47:

Mijn probleem is het opsluiten in touwen.


Karin

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 17:06:


Ja, en?
Wat is er anders aan dan een paard waarop je gaat rijden opsluiten tussen zadel en singel?
Of voor de kar het opsluiten tussen de stokken? Of in de lange lijnen tussen de lijnen?

Karin Haneveer schreef op vrijdag 21 april 2006, 17:06:


Het keyword is dus "touw(en)"?
Allereerst, wat is er voor technisch communicatief verschil in met zijn 2en zijn, waarbij de "helper" voor "touw" speelt? Denk eens alle praktische invullingen weg zodat er alleen soorten van stimuli overblijven (jawel, daar komen mijn p's en r's ).
Ik heb vrijwel altijd alles alleen moeten zien te klaren; het helpertouw achterom is daarbij uitermate handig juist zonder dat het in sleuren uitmondt....

De weg die Esther aangaf is wél een heel andere, nml het belonen van gewenst gedrag. Je kunt ervoor kiezen dat alléén te willen.
Vervolgens is dan de vraag als je tóch het "touw van Jose" achterom doet of je modificeert (dwz de gewenste beweging in het begin mechanisch meehelpt te vormen) of aan "wijken voor druk" doet. Ik denk, in eerste instantie, dat het modificeren is omdat het wijken voor druk nog niet geleerd is, laat staan het concept gevormd is.

Nog een mogelijk goede vraag, lijkt mij, of het helpertouw in deze niet juist nuttig is om een (zeer jong) veulen de beginselen van het concept wijken voor druk aan te leren; dit concept zal hoe dan ook geleerd moeten worden dus is er alles voor te zeggen dit in op een manier en tijdstip te doen wat waarschijnlijk de minste weerstand genereert. Dus via een logische modificatie een logisch en consequent stapje maken naar wat een conceptueel begrip wordt.

Om iedere onduidelijkheid te voorkomen, is deze post strikt technisch bedoeld zonder ook maar enige link naar ethiek.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

Liesbet schreef op vrijdag 21 april 2006, 12:38:


en het werkt.
zo hebben wij het ook gedaan , dit gaat zonder al te veel stress.

jacqueline

jose schreef op vrijdag 21 april 2006, 18:12:


We hadden het over een veulen, dus wat dacht je van 1000 stappen, 1000 mogelijkheden, 1000 situaties, 1000 ervaringen verder zijn? Afgezien van lichamelijke en geestelijke ontwikkeling.

Karin

e m kraak schreef op vrijdag 21 april 2006, 18:38:


Het keyword voor mij is eerder "opsluiten".


De uitdrukking technisch communicatief is geen begrip wat ik snel zal hanteren en ik denk niet in stimuli, plussen en minnen.
Dus als je wil dat ik verschillen aangeef, zal ik dat in mijn denk en belevingswereld moeten aangeven.
Al zal ik wel proberen me in jouw denkwereld te verplaatsen, dan moet je maar zien wat je er van kunt bakken

Wat ik kan aangeven dat met "techniek" te maken kan hebben, is het verschil in timing.Waarbij ik denk aan de moeite die mensen hebben met de juiste timing met 1 hand, laat staan met 2 handen met een veulen ertussen.

In stimuli zit een verschil in ruimte, afstand, positie en flexibiliteit.
De mogelijkheden om hiermee te "spelen" en te ontdekken en in te spelen op "hoe de ontvanger" bepaalt is groter. De keus is groter, zowel voor mens als paard. Ik noem maar wat: een signaal geven vanaf 1 meter kan door de ontvanger anders beleefd worden dan een signaal vanaf 2 of 3 meter.
Een signaal met of zonder aanraking kan ook anders beleefd worden, met een touw is er geen keus.
Een touw blijft een touw, de mate van druk kan verschillen, maar dat signaal is er. Zonder touw meer flexibiliteit in de stimulus die je kunt geven.
Kortom, dingen die de ontvanger beter kunnen aangeven en dus in communicatief opzicht meer tweerichtingsverkeer ipv eenrichtingsverkeer kunnen zijn.


Handig is een mensending. Dat iets handig is wil nog niet zeggen dat je daarvoor moet kiezen.



Yep, ook pima.


Ik denk dat ik het daar wel mee eens kan zijn.


De minste weerstand zal mijn uitgangspunt niet zijn.
De vraag is of je in het beginsel wijken voor druk wil leren met een touw.
Het is voor mij logischer dat in stappen op te delen. Ik probeer bijna alles wat ik mijn paarden leer in eerste instantie te leren zonder touw of halster. Dat dat niet altijd lukt en ik toch halster en touw nodig heb is eerder mijn onvermogen dan dat van mijn paarden.


Ik heb geprobeert het me zo technisch mogelijk voor te stellen

Karin

Karin Haneveer schreef op zaterdag 22 april 2006, 8:10:


Opsluiten is een ruimtelijke interpretatie. Je bent pas opgesloten als je ervaart, als je vindt dat je opgesloten bent.


Je zou ook de basiskennis van communicatiewetenschappen kunnen oppakken. Om iets over hoeven te kunnen zeggen helpt het immers ook iets over anatomie te leren!
Om 1 of andere reden lijkt de drempel hiertoe vanuit de hippische wereld bijzonder hoog; zoals HC niet zo lang geleden hier opmerkte "het hippische is alles behalve een leercultuur".


Ruimte/afstand/positie zijn variabelen van flexibiliteit toch; wat ik van "flexibiliteit" moet maken kan ik zo gauw niet bedenken... flexibel in wat?
Met ruimtelijk flexibeler zitten we in een klassieke cirkelredenering dus da's alvast een onzinantwoord. Ruimtelijk flexibel dan als component in magnitude van stimuli?


Dan is het keyword dus "aanraken" i.p.v. "opsluiten"?


Waar.


Als er geen helpers zijn is er ook geen keuze, maar afgezien daarvan heb je gelijk.


Willen is iets anders dan kunnen.
Daarbij moet dan wel gerealiseerd worden dat zelfs bij klikkeren, wat als geen andere methode groots gaat op r+, er in de regel ruimschoots gebruik gemaakt wordt van p varianten, wat in de klikkerscene nogal genegeerd wordt.


Waarom niet, als je streven "geen weerstand" is?

Ik zie technisch zo gauw echt weinig verschil (ook "aanraken of niet aanraken" maakt hier geen verschil) tussen drempelwaarde overschrijdende magnitude aan druk (p+) om "iets" te (laten) doen of je dat nu met behulp van touw of een helper doet.
Daarom ook al in vorige post: Esther's r+ variant is in intentie wezenlijk anders.


Niets op tegen, maar het is wel jouw perceptie die hier verschillen aan brengt waar die niet zijn naar mijn indruk.


Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

e m kraak schreef op zaterdag 22 april 2006, 16:24:


Nee Kraak, afstand en positie zijn variabelen van ruimte. Hoe flexibel je die variabelen wil hanteren is een kwestie van mogelijkheden en keuze, maar hebben niets te maken met de variabelen in stimuli, zoals magnitude en latentie, zelf

Groeten, Egon