jose schreef op vrijdag 21 april 2006, 11:59:


Hoi Allemaal,
Ik heb nog niet verder gelezen, maar als je eens de DVD van EmielVoest deel 2 haald (of leend) en bekijkt zie je precies hoe dat moet en gaat.
gebeurd al bij heeeel jonge veulens.
groetjes,
Nils en Olly

e m kraak schreef op zaterdag 22 april 2006, 16:24:


Ja, en jij weet van te voren hoe dat ene veulen dat ervaart?
Er kan nooit sprake zijn van "overload", dus ik doe er touwen om?
Doe ik mijn best om met " de ontvanger bepaalt" te schrijven en jij schrijft dit? Sorry, maar ik begrijp je in dit stukje dus gewoon niet.


Dat zou ik kunnen doen, ik communiceer echter al 46 jaar zonder wat jij onder communicatiewetenschappen verstaat, geleerd te hebben en zou niet weten waarom ik dat zou moeten doen. Ik noem dat leven, dat heeft niets met drempels te maken, dat heeft te maken met hoe je in het leven wil staan en de manier waarop iemand leert.
Dat mensen dat niet (willen) leren onder jouw "voorwaarden" is jouw probleem, niet dat van die mensen.
Om iets over hoeven te zeggen helpt het inderdaad om iets over anatomie te weten. Het verschil is dat anatomie, anatomie is maar er vele stromingen zijn in communicatieve "wetenschappen".
Tussen aanhalingstekens want wetenschap kan niets meten oid over bv sfeer, hetgeen wel degelijk een vorm van communicatie is.
Communicatie is zo dicht mogelijk langs elkaar heen praten, was een uitspraak van een prof communicatiewetenschappen bij wie mijn zoon "dat vak" studeert, dat lijkt mij een prima en leefbaar uitgangspunt.


Een onzin antwoord dus, ik weet verder niet wat ik hiermee moet, daarvoor is onze communicatie tever uiteengelegen, zeg maar



Nee.



Pfffft


Er is altijd de mogelijkheid een helper in te schakelen dus ik zou niet willen zeggen dat er geen keus is.



Zoals er in iedere scene dingen genegeerd worden, bewust of onbewust.


Je hebt gelijk, ik wist al dat ik dat niet juist geschreven heb omdat ik de context waarin jij het schreef verkeerd gelezen heb, mijn excuus is dat het
vanmorgen erg vroeg was


De plussen en minnen zijn voor en van jou, geinterpreteerd door jou van mijn woorden, er kan dus imo nogal wat "vervuiling" inzitten.
Ik ga hier afhaken met technisch mee willen denken.
Ik weet dat er in ieder geval voor mij (en dus vermoed ik ook voor anderen, waaronder paarden) een verschil is wie, wat, wanneer, waar hij/zij mij aanraakt of niet, het hoe die me aanraakt maakt zelfs verschil.
Zoals ook in ruimte een verschil is voor mij en paarden zijn vele malen ruimtegevoeliger dan ik ben.


Karin

Karin Haneveer schreef op zaterdag 22 april 2006, 21:01:


Omdat jij er bij voorbaat al je menselijke perceptie, en van daaruit mogelijke verwachtingspatronen aan vast plakt. Ik plak er niets aan totdat ik gegevens krijg....


Dat kan wel gemeten worden - zet er in de simpelste vorm een HSM aan - maar daar gaat het niet eens om.
Ik stel alleen maar vast dat er een enorme weerstand lijkt te zijn kennis te nemen van de anatomie van communicatie. Allerminst MIJN probleem!


Daar kan ik me echt wel iets bij voorstellen. Maar we hoeven ons, en dat heb ik al eerder aangegeven, niet bezig te houden met ingewikkelde aspecten van intermenselijke taal-conceptuele machinaties maar slechts met de absolute basics van begrepen communicatie aanleggen tussen verschillende species.


Sja, je praat voor jezelf. Prijs je gelukkig met zoveel helpers...
en dan maakt het nog niet uit in de aard van de stimuli.


???
Daarom kan het toch nog wel kortzichtig zijn? Maaruh... iedereen doet maar hoor
HC heeft blijk gegeven het wel door te krijgen, en die is toch nog maar relatief kort met "paarden" bezig; als je maximaal affectief bezig wilt zijn maak je gebruik van zowel de bergen als de dalen
Het zit ook niet op "paarden" vast.


Nee is nu net ff geen interpretatie maar stomweg droge stof. Er is hier geen "geval" dat ik aan het interpreteren ben. Als je niet met de stof bekend bent zegt het je ook niets. Niet mijn probleem.


OK prima, dan haken we af. Je bent overigens nmm nog niet eens begonnen maar iedereen volgt nu eenmaal een eigen proces. Je hebt helemaal gelijk in de laatste dingen die je aanvoert. Maar die geven toch geen grond niet te willen weten waarom dat zo is?
Het hoe, wie, wanneer, waar van aanrakingen zijn variabelen van stimulus. Daar kun je betekenis en magnitude etc. aan hangen.
Je zou er ook nog bijv. historie (geheugen) aan kunnen toevoegen als een belangrijke, en van daaruit extrapolatie (verwachting). Dan ontstijgen we het behaviourisme en komen terecht in de cognitieve ethologie, veel leuker nog

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

e m kraak schreef op zondag 23 april 2006, 3:50:


Nee, dat deed ik niet, ik was nl degene die zou willen onderzoeken hoe dat veulen iets ervaart, zijn perceptie. Degene die er bij voorbaat een touw omdoet heeft een verwachtingspatroon, nl dat ie zich niet opgesloten zal voelen. Je wacht dus de "gegevens" die het veulen geeft niet af, waar ik ze wel zou willen afwachten.
Als je eerst de gegevens van en in plussen en minnen van dat individu wil, moet je het ook nalaten wat voor methode dan ook te gebruiken en het veulen lekker laten lopen tot je die gegevens wel hebt en dat wordt dan voor de rest van zijn leven



Precies, ieder zijn eigen weg, jij volgt het mijne ook niet en wil dat waarschijnlijk net zo min als ik het jouwe wil volgen

Karin

Volgens mij is het zo dat uit ervaring blijkt dat het veulen zich niet opgesloten voelt.... Niet iets wat van te voren al verwacht word.

Groetjes Karin

Karin schreef op zondag 23 april 2006, 9:48:


Als je uitgaat van ervaring, dan is het toch JUIST iets dat verwacht wordt.
Dan ga je er toch vanuit dat individu A hetzelfde zal "reageren" dan individu B? Als je, zoals Egon, denkt vanuit "de ontvanger bepaald", dan is de ontvanger een individu dat wel eens anders kan reageren dan wat je gewend was.
Ik snap wel dat je je ervaringen "meeneemt" hoor, maar dan hebben we het dus naar mijn idee niet meer over de plussen en minnen van Egon die de ontvanger bepalen en dus individueel zijn. Dan bepaald de "gever" vanuit zijn ervaring en dus vanuit een verwachting.

Karin

Nou, ik denk dat wanneer uit ervaring blijkt dat bij deze methode veulens zeer relaxed en ontspannen reageren, je er wel van uit mag gaan dat dit voor het algemeen kent. Uitzonderingen bevestigen de regel, I know. Maar de ervaringen op deze manier zijn vrij breed, er hebben hier nu al velen gereageerd dat het gewoonweg goed werkt.

Als je het hebt over individu A versus B dan vind ik wat je zegt wel kloppen. Heb je het over individu A t/m Y versus Z, dan denk ik dat je verwachting terecht is. En op het moment dat je een individu treft die het anders ervaart (en dat merk je snel genoeg), pas je je daar op aan. Net zoals wanneer je dat zou doen wanneer je met 2 personen bent en 1 persoon dus de rol van het touw op zich neemt.

Groetjes Karin

e m kraak schreef op zondag 23 april 2006, 3:50:



Na" ontstijgen" ben je nog wat vergeten te vertalen, voor de simpele onder ons

Nils en Olly