Een van mijn paarden die in oktober ontijzerd is, kiest nog steeds de berm en loopt op het harde erg kort en gevoelig. Draven op het fietspad ziet er niet uit, ik vrees voor spierproblemen door deze houterige gang, dus ik doe het weinig.
Ik heb dit probleem al eens opgeworpen op dit forum -met foto's- en de conclusie was dat de grote stralen wellicht teveel grondcontact maakten, hij leek wat onderstandig, dus straal-ontziend te staan. De straal irriteerde misschien het bovenliggende straalkussen, dat nooit iets heeft hoeven doen tijdens de ijzertijd. Stralen inkorten leek wel enige verbetering te geven, maar niet spectaculair. Wanneer de hardgroeiende stralen te lang zijn -en dat is soms maar een milimeter- loopt hij NOG beroerder. Ik ben er dus wel van overtuigd dat het probleem dáár zit, maar het heeft gewoon veel tijd nodig... vermoed ik. Misschien is zoiets met Frouk aan de hand...?
Inmiddels was ik het zat en heb Smitjes besteld, ze zullen er binnenkort zijn.

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 3 juni 2006, 19:55:


Dit is de enigste grote verandering, misschien is het gewoon pees en spierpijn van die stand verandering. Dat is het mooiste natuurlijk en lost het zich vanzelf snel op.

Michiel

Christel Provaas schreef op zaterdag 3 juni 2006, 20:26:


Waarschijnlijk heb je gelijk Christel. Ik denk ook dat dat het probleem is. Het is aangetoond dat van een paard dat lang op ijzers gestaan heeft, het weefsel van het straalkussen anders is dan van een paard wat op blote voeten heeft gelopen. Ik weet niet meer waar ik dat precies gezien heb, mogelijk ergens in "the horses hoof" maar het was duidelijk veel mider veerkrachtig. Genezing van die afwijking lijkt een - tot 2 jaar te kunnen duren. Ik meen dat ook Opal van isabel met dit probleem geworsteld heeft.
Vandaar oa. ook haar pleidooi voor hoefschoenen.
We moeten niet vergeten dat dit de beste oplossing is, wanneer we nog teveel vragen van de voeten het paard en probleemloos over al lopen nog een stap te ver is.
Het is al prachtig dat we nooit meer aan ijzer oplossingen denken, dat dit voor steeds meer mensen een gepasseerd station is.
Ik zou ook, als bij Frouk, mijn paard zolang op voetverwoestende ijzers had gestaan, sterk overwegen om schoenen aan te schaffen. Dat kunnen natuurlijk die van Smit zijn, maar ook van andere merken komen goede resultaten.

Piet

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 3 juni 2006, 19:55:


Hoi Els,

Ik weet ook de oplossing niet hoor, maar wil je toch even een hart onder de riem steken, want ik snap precies hoe je je voelt.
In feite ben je natuurlijk nog maar kort bezig he? Eind oktober is je paard van de ijzers gehaald. En onlangs heb je de hielen zelfs een stuk lager kunnen zetten. Ik denk dat je nog volop in het veranderingsproces zit.

Mijn paard heeft ook zo'n 16 jaar op ijzers gelopen en is nu anderhalf jaar ijzerloos. De brokkelhoeven zijn weg, de witte lijn is goed, maar haar hoeven zijn nog steeds niet mooi hol. Ook zij loopt nog steeds gevoelig op oneffenheden. Ik trek dan gewoon haar schoenen aan. Dat bevalt prima.
Heb je wel eens schoenen geprobeerd?

In mijn geval zou er ook nog eens sprake kunnen zijn van artrose. Ik weet niet of jouw paard daar ook last van zou kunnen hebben?

Succes verder,
Groet,
Tineke

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 10:48:


Hoi iedereen,

Bedankt voor alle reacties. Lost het probleem niet echt op, maar het is prettig dat er mensen met me meedenken en voelen.

Dat ze gevoelig is op de stralen zou heel best kunnen. Het is alleen zo opvallend dat ze er met droog weer zoveel meer last van heeft, dan met nat weer. De stralen zijn nu dan ook keihard. Ga toch zo meteen proberen om haar een tijdje met haar voeten in een paar emmers water te zetten.

Hoefschoenen zijn nog niet echt een optie. Omdat haar hoeven nog zo aan het veranderen zijn, lijkt het me heel moeilijk om ze passend te houden, ik ben bang dat ik na een paar maanden dan al weer aan nieuwe moet. (Was de bekapper helemaal met me eens, adviseerde ook om daar nog een tijdje mee te wachten.) Bovendien loopt ze nu ook op het land heel erg slecht en hoefschoenen kan je niet dag en nacht aanlaten. Dat ik niet kan rijden, jammer maar helaas. Dat ze de hele dag zere voeten heeft, dat vind ik heel verdrietig. Bovendien loopt ze daardoor erg weinig en da's ook weer niet goed.

Kan niet zeggen dat ze last van haar gewrichten en/of spieren heeft. Een dikke maand terug liep ze nog als een trein. Froukje is een paard wat van zichzelf heel goed op de achterhand loopt. (Waarschijnlijk is ze daardoor achter ook gevoeliger dan voor.) Ze stapte toen royaal over en deed alle gangen zoals ik van Frouk gewend ben: dus zo hard mogelijk. Nu komt ze amper vooruit. Voetje naar voren, voelen of ze kan gaan staan, echt gaan staan en als het dan toch zeer doet, zo snel mogelijk het andere been naar voren, met als gevolg dat ze soms bijna onderuit gaat.

Maar goed, nu eerst aan het weken; ik laat wel horen of dat nut heeft gehad,

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Tja, ik zit momenteel ook met gevoelige hoefjes... Nouja, mijn paardje dan. Erg jammer, want het begon erg veelbelovend. Toen hij net van z'n ijzers af was, liep hij meteen als een kieviet, alleen gevoelig op grote kiezels. De eerste twee keer zelf bekappen gingen prima, hij liep nog steeds goed. De gaten in de witte lijn zijn al bijna weg, geen flares meer, nauwelijks brokkels. Alleen kan ik nog steeds de zool niet vinden, terwijl de onderkant van zijn hoeven keihard is. Er valt niets af te krabben, maar toch kan ik nog niet op de zool zitten, want hier en daar zit een klein putje aan de onderkant, waar ik wel wat kalk uit kan peuteren. Dus wat dat wel is? Soms denk ik aan overgroeide steunsels, maar dat lijkt me wel vreemd. Volgens mij heeft mijn ex-hoefsmid zijn hoeven toch altijd netjes bijgehouden. Maar goed, gisteren weer bekapt en dit keer aan de voorkant met name de hielen wat lager gezet (achter zijn ze al mooi laag) en de toon wat korter gemaakt. Niet dramatisch hoor, maar hij liep daarna toch gevoelig! Kleine steentjes, boomschors, alles deed pijn. Weeeeh! Het ging zo lekker. Maarja, dat kon misschien ook niet zo blijven, hij staat nog maar twee maanden op blote voeten. Maar even een paar dagen bijkomen in de wei en dan nog eens proberen.... Nog tips?

Groeten,

Liesbet.

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Ik ben er niet voor om een paard met pijn te laten lopen, zeker niet in dit geval waarin de pijn geen enkel voordeel heeft. In feite alleen maar nadelen.
Zou het wat zijn om tot de komst van evt. hoefschoenen, of totdat de hoeven beter gaan worden je paard pijnstillers te geven? Zou dat niet wat aardiger zijn voor je oude paard?

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 12:03:


Hoi Els,

Misschien nog een ideetje: heeft je natuurlijk bekapper misschien contact met andere natuurlijk bekappers? Ik kan me voorstellen dat zij dit soort dingen met elkaar bespreken en van elkaar kunnen leren op die manier.

Wat je beschrijft bij je paard klinkt wel heel zielig; hier lijkt me toch wat meer aan de hand.

Groetjes,
Tineke

Tineke Nolet-Verdel schreef op zondag 4 juni 2006, 15:32:


Hoi lieve bezorgde PN'ers, het valt gelukkig allemaal mee! Kan jullie niet zeggen hoe opgelucht ik ben!
Aan het begin van de middag Frouk met alle vier de voeten in een emmer water gezet. (Kostte wat moeite, maar toen ze door had dat ze een stukje brood kreeg als ze ze neer zette, deed ze het heel braaf.) Ongeveer een kwartier laten weken. Ze bleef keurig staan. Tilde af en toe een voet op, maar plonsde hem daarna weer in de emmer. Daarna een stukje met haar op het land en op de betonplaat gelopen. Ze durfde eerst niet erg, maar na één rondje begon ze al weer redelijk te stappen. Af en toe zag je dat het nog wat moeizaam ging, maar na een paar rondjes stapte ze zonder probleem van de klei op het beton en weer terug.
Vanavond het emmer-ritueel herhaald. Haar daarna meegenomen naar de straat. Ik durf niet te beweren dat ze 100% liep, maar ze stapte vlot door (veel vlotter dan de laatste weken) en ze vond het duidelijk jammer dat we omkeerden om weer terug te gaan!
Tjongejonge, wat een verademing! Begon me de laatste paar dagen toch echt af te vragen hoe we verder moesten!
Morgen gaan we een (modder) voetenbad aanleggen en daar gaat ze lekker een paar keer per dag in. Hoop dat het blijft helpen! ('t vertrouwen is even een beetje zoek, hoor.) En dan kan ik weer lekker iedere dag met haar aan de wandel!

Allemaal bedankt voor het medeleven en de tips,

Groetjes, Els.

Liesbet schreef op zondag 4 juni 2006, 12:56:



Hoi Liesbet,

Denk bij Frouk de oorzaak van het supergevoelige dus te hebben. Toch de droogte, zie mijn vorige berichtje.
Wat jij over de zolen schrijft, lijkt heel veel op wat ik bij Froukje heb en heb gehad. De "zolen" van Frouk haar voorhoeven leken ook keihard. Bovendien waren ze wit, met een wat donkerdere rand, terwijl achter de zolen helemaal zwart zijn. Ben ervan uitgegaan dat dat wel normaal zou zijn.
Een maand of twee, drie terug, toen ik steeds meer op straat kwam, kon ik opeens langs de randen van de zool heel veel kalk weghalen en wat daaronder zat was dus zwart. Er bleef alleen een soort witte schil in het midden rond de straal zitten. Omdat ik het idee had dat dat dan toch overgroeide steunsel moest zijn (maar het niet zeker wist) én omdat ze zo gevoelig begon te lopen heb ik er dus een bekapper bijgehaald. Zij heeft heel veel van de schil weggehaald en zei dat het inderdaad steunsel was.
Ik denk zelf toch dat Froukje deze overgroeide steunsels al had toen de ijzers er nog onder zaten. Toen we die namenlijk verwijderden had ze bij alle zolen rondom een ring ter breedte van de hoefijzers van wel zo'n centimeter hoog. In die ring kon je duidelijk een stukje zool, witte lijn, binnenhoefwand en buitenhoefwand onderscheiden. Daarbinnen was de zool dus wit en keihard. Die ring is er eigenlijk vanzelf heel snel afgesleten. (We wilden rustig aan doen, maar de hoeven gingen hun eigen gang!) En al na een paar dagen liep ze op die "witte zool". Volgens mij was dat dus toch steunsel. Dat sleet weg aan de randen waar Froukje op liep en daardoor kwam ik dus op de kalk en de echte zool terecht. En toen wist ik het dus niet meer en heb een bekapper laten komen...
En ja, ik had ook een heel goede en zorgvuldige smid, dus die moet dat toch hebben gezien? (Toch?)

Groetjes, Els.

Els Kleverlaan schreef op zondag 4 juni 2006, 21:12:


hartstikke fijn voor je paardje, maar wat is dan de logica hiervan? kennelijk wordt e.e.a. wat zachter in de hoef of zo? het is nu toch nog niet zo lang droog weer geweest?gr. ingrid

Ik kan me zo voorstellen dat de droogte zorgt voor een droge en dus harde straal, die de klappen naar het straalkussen 'harder' doorgeeft dan wanneer hij zacht zou zijn. Ik herinner mij nu dat Buck, die probleemloos overstapte na 9 jaar ijzers, in april ineens op straat gevoelig liep, zomaar. Het was toen een warme droge week.

Ik kan me zo voorstellen dat de droogte zorgt voor een droge en dus harde straal, die de klappen naar het straalkussen 'harder' doorgeeft dan wanneer hij zacht zou zijn. Ik herinner mij nu dat Buck, die probleemloos overstapte na 9 jaar ijzers, in april ineens op straat gevoelig liep, zomaar. Het was toen een warme droge week.

Hopelijk is het natmaken van de hoeven voor jouw paard inderdaad de oplossing, indien niet: denk eventueel aan overgevoeligheid door het gras? Dat is namelijk wat ik denk dat er bij mij aan de hand is. Ik word na zeventien maanden ijzerloos ook stilaan moedeloos van het gevoelig blijven. MAAR: Lolita is in april wel minstens één week goed geweest, ik ben toen niet alleen aan de hand gaan wandelen maar zelfs gaan rijden op grindpaadjes, het lukte toen echt. Nu lijkt het bijna een droom geweest te zijn want ze is weer progressief gevoeliger geworden, eerst de voorhoeven (schoenen weer aan dus), dan ook de achterhoeven een paar weken later (achterschoen weeral kapot dus dan maar weer alle steentjes en oneffen oppervlak proberen vermijden). Omdat het redelijk progressief eerder steeds slechter werd kan ik het niet echt wijten aan de strasserbekapping die rond die periode gebeurd is (om de acht weken komt Petra mijn tweewekelijkse bekapping controleren, zelf kom ik niet tot nauwelijks aan de zool). Petra vond toen net als ik dat de zool hol begon te worden rond de straalpunt. Dat holle is nu weer helemaal weg, ook zijn de hoeven warmer en zijn er duidelijk voelbare pulsaties. Omdat ook mijn ruin Cesar sinds recent eigenlijk dezelfde symptomen vertoont (gevoelig op steentjes, warme voeten, pulsaties, platte zolen) ging ik toch verder nadenken. Cesar wordt niet gestrasserd, hij wordt (na arthrodese operatie en toen trouwens ook ontijzering drie jaar geleden) niet meer bereden en ik bekap hem zelf volgens de principes van natuurlijk bekappen zoals hier op de site (heb trouwens de cursus gedaan, ook de cursus bij Wout, en nu pas ook de zeer goede vierdaagse cursus bij Fred). Hij was ook helemaal goed op steentjes voordien, liep overal overheen. Wat mijn beide paarden natuurlijk gemeen hebben is dat ze half april op de wei zijn beginnen gaan. Ik heb dat wel opgebouwd, maar toch, na drie weken gaf ik al geen hooi meer bij, dus niet zo super voorzichtig geweest toch. Mogelijk is dit hele lichte laminitis denk ik dan? Nu staan ze sinds tien dagen op hooi-strodieet, na zes dagen waren bij Cesar gedurende enkele dagen de warmte en de pulsaties weg, maar voor ik hem buiten op steentjes kon 'testen' op gevoeligheid kregen ze toch weer (gezeisd) gras van mijn man die de hongerige blikken niet kon aanzien en waren pulsaties en warme voeten er meteen terug, bij Lolita zijn ze nooit weggeweest. Ik hoop maar dat ik op het juiste spoor zit met de voeding. Voor de zekerheid is het Strasseren ook tijdelijk afgeschaft. Ik heb geen idee hoe lang ik het dieet moet volhouden eer een (hypothetische) laminitis weer overgaat.
Ik droom van die hoeven gewoon. Soms denk ik wel, niet overdrijven, op hun eigen (zachte) paddock lopen mijn paarden goed, maar op straat is het eigenlijk echt zielig om te zien zonder hoefschoenen, als ik dan lees over die legio blootsvoetse paarden die alles kunnen op alle terrein...
Herkent nog iemand dit?

Met vriendelijke groeten,
Nathalie