jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 13:30:


Ga het ook eens uitproberen. Misschien maakt het net het verschil.

jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 12:15:


Er is toch wel degelijk een verschil.
Slijtage van het eelt van de zool is net zoiets als slijtage aan de handen van een stratenmaker. Hij heeft geen last van die ruwe klinkers omdat dat eelt veel harder en stugger wordt dan zijn vel en heel snel weer aangroeit als er wat afgesleten is, omdat de natuur n..a.v. de hoeveelheid druk, de dikte van zijn eelt bepaalt. Eigenlijk hetzelfde als bij de straal. Gaat de slijtage toch harder dan trekt ie handschoenen aan. Zelfs al heeft hij altijd werkhandschoenen aan dan zal er toch eelt onstaan want ook door druk alleen , ontstaat eelt.
Met de zool van een paard net zo. Ga je nu die eeltlaag wegsnijden dan snijd je dus eigenlijk in z'n huid. (Niet helemaal exact wetenschappelijk beschreven, maar de vergelijking klopt in grote trekken), de zool zal dan eerst die "wond" gaan herstellen en daarna weer eelt willen maken, en als het zover is, ga je weer snijden.
De bedoeling is dat een paard op de binnenkant van de hoefwand (De buitenkant is weg vanwege de mustangrol) en op ongeveer een centimeter zool loopt.
Die centimeter zal dus eelt vormen,terwijl de voorkant van de zool nabij de punt van de straal hol getrokken zal worden door de bevestiging onder het hoefbeen dat ook hol is.
Is de hoefwand te lang, dan zal er dus geen, of heel moeilijk, een voet ontstaan die overal tegen bestand is.
Maar je zou er wel over kunnen denken, om niet alle druk in een keer op die zool terecht te laten komen, de hoefwand en de hiel iets, een mm ofzo, langer te laten dan "gelijk aan de zool". Niet als je paard al jaren op blote voeten loopt, maar als het allemaal nog wat vers is.

Piet

Piet schreef op dinsdag 6 juni 2006, 14:44:

Nog even een aanvulling:
lopen op onregelmatig hobbelig hard terrein , zoals het pad bij Els, zorgt ervoor dat over de hele zool, niet alleen waar het paard op loopt, eelt zal onstaan.
Duidelijk is dus dat zo'n paard uiteindelijk "stone-crushing feet", dus voeten die overal tegen bestand zijn , zal krijgen.
piet

Tineke Nolet-Verdel schreef op dinsdag 6 juni 2006, 13:37:



Het gevaar van extra lopen op een randje hoefwand lijkt me dat, dat de witte lijn langzaam aan weer slechter word. Is het geen korte termijn oplossing, die na een jaartje een slechtere hoef opleverd? Eerst doen we er een jaar over om een goede hoef uit te laten groeien, dan door het langer laten van de hoefwand, doen je er ook weer een jaar over om een slechtere hoef te krijgen. Dat risiko zou ik niet willen lopen. Wel prima als anderen hun ervaringen hierover delen natuurlijk, en liefst de lange termijn ervaringen, hoe lang loopt je paard al op en randje hoefwand José? En waarom slijt het niet vanzelf weg?

Michiel

jose schreef op dinsdag 6 juni 2006, 12:15:


Het verschil is nmm te vergelijken met het uitharen (zoals het hoort) van een zeis, of het slijpen er van. Uitharen bewerkstelligt een materiaalverdichting.


Ja, slijtage wordt nagebootst. Maar is duidelijk niet dezelfde wijze van slijtage als welke je zou hebben als je paard regelmatig door modder en steenslag banjert.


Dat vond Xenophon al. Volg zijn instructies dienaangaande op en het is opgelost.
Echt waar. En ik spreek uit Hollandse-platheid ervaring hierover, niet vanaf een Spaanse berg!

Ik denk daarbij wel stellig dat Piet gelijk heeft met dat snijden in verse zool een averechts effect heeft. Het geneuzel altijd weer over millimeters vind ik, met HC, eigenlijk... geneuzel idd, en toonbeeld van schijnnauwkeurigheid aangezien we het over stampers van dieren van een gemiddeld halve ton hebben die daar zelf bepaald niet als salonnichten mee omgaan. Ik kan de bezorgheden van waaruit het ontstaat heel goed begrijpen; ik had die 13 jaar geleden ook toen ik de gemeente hier vervloekte dat vrijwel alle mooie zandpaden halfverhard werden, mijn hengst die destijds definitief van ijzers kwam daar niet graag over liep, etc, etc, het hele verhaal. Nu ben ik blij met de km's steenslag en train mijn nieuwe kerel er bij voorkeur op.

Groeten, Egon
Here is my lens. You know my methods. - Sherlock Holmes.

Michiel schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:07:


Het experimenten met iets meer of iets minder hoefwand is niet nieuw toch? Dat staat zelfs gewoon in het cursusboek dat je even moet bekijken wat je paard het beste ligt.
Bij mij voldoet het hele korte dus niet zo.
Ze loopt nu een week of vier of zes zo denk ik. Waarom het niet slijt? Weet ik niet, misschien is dit de lengte die zich zelf in stand houdt.
Waarom moest ik eerst steeds weer wat wegraspen? Wellicht wilde de hoef zelf toe naar iets meer wand....

e m kraak schreef op dinsdag 6 juni 2006, 15:11:


Maar wat als die modder en steenslag de zool zelf (het holle deel) niet genoeg slijtage geeft? Of als je paard te gevoelig is om over die steenslag te lopen?
Dat kan dan toch een verklaring zijn voor paarden die met te dikke zolen blijven lopen en daardoor problemen ondervinden?