Michiel schreef op zaterdag 10 juni 2006, 20:58:


Hoe vaak zoiets vooorkomt kan je inderdaad niet weten. Maar toch, zo'n verhaal blijft je bij. Als ik deze zomer weer in mijn veiligheidsschoenen in de fabriek rondhuppel (want ze zijn verplicht) dan voelen mijn tenen zich toch even ongemakkelijk, wanneer ik zo'n plaat aan een magneet zie passeren. Ik ga er in een grote bocht omheen. :)
Wat veiligheidsschoenen bij de paarden betreft, dat vind ik eerlijk gezegd niet zo praktisch. Ik vind ze niet fijn zitten en te zwaar. Ik loop trouwens in de zomer vaak op m'n blote voeten rond op de wei. Ik heb altijd al een hekel gehad aan schoenen. :)
groetjes
Ans

Michiel schreef op zaterdag 10 juni 2006, 23:07:


Blijven haken met een cap? Die had ik nog niet gehoord.
Nu ik hier ook weer van op de hoogte ben, dat dit mogelijk is, zal een tak nooit meer hetzelfde zijn. Telkens ik er een tegenkom zal ik aan jou moeten denken Michiel. (Mijn zorgeloze cap-dagen zijn voorbij :) )

Michiel schreef op zaterdag 10 juni 2006, 23:51:


Wow, erg mooi bericht!!
Ik heb het drie keer moeten lezen voor ik het helemaal begreep, maar ik ben onder de indruk. :)

Spirithorses schreef op zondag 11 juni 2006, 9:08:


Bij mijn verzekering vallen de paarden in ieder geval niet onder de familiale. Zelfs mijn zus haar pony van 1m43 is apart verzekerd (tegen schade aan derden) Alleen mijn shet zit binnen de familiale. Ik dacht dat dit kon tot 1m10 ofzo.
groetjes
Ans

Hi,
Ik zie dit topic maar net. Misschien wel interessant, maar achter mijn wei ligt een moerasgebied van Natuurpunt dat eveneens bevolkt wordt door Koniks. (en Galloway koeien) In de winter worden ze wel opgehaald en ergens anders ondergebracht, omdat dat gebied dan eerder een meer is. :) Maar de rest van het jaar, gaan ze toch als wildlevende paarden door het leven.
Ik ben eigenlijk nog nooit gaan kijken naar die paarden (shame on me, dan heb je 'wilde paarden ' in je eigen dorp en dan ben ben je er nog nooit heen geweest) Ik ben ze wel ooit één keer tegen het lijf gelopen toen we met de paarden langs de rand van het moeras wandelden. ( met één galloway was dit wel heel letterlijk :) ) Dit was toen niet zo'n leuke ervaring, De konik hengst had blijkbaar besloten dat hij onze twee merries wel zag zitten. Hij liet z'n kudde in de steek en probeerde onze merries te imponeren. (zat wel een draadje tussen) Supersmal weggetje met aan de ene kant prikkeldraad en aan de andere kant een hete hengst en twee lichtjes opgefokte merries in het midden. Waren we eindelijk bijna aan het eind van het weggetje (en weg van de hengst) staat daar ineens een sympathieke Galloway in het midden van het smalle weggetje. (uitgebroken dus) Konden we het hele weggetje terug langs die hengst, en dit keer met een nieuwsgierige Galloway in de achtervolging. :)
Nu ben ik eigenlijk wel benieuwd naar hun hoeven, volgens mij moeten ze er verschrikkelijk uitzien. Er is in heel dat gebied geen hard stukje ondergrond te vinden. Maar ik veronderstel dat ze in de winter wel bijgewerkt worden.
Ik zal na mijn examens eens op Konikjacht gaan in het moeras, want ik ben wel benieuwd nu.

groetjes
Ans

Spirit schreef op maandag 12 juni 2006, 10:20:


Aangezien je op het andere forum aangaf, dat je liever hier een discussie voert over de hoeven van de Koniks, zal ik maar hier reageren.
Het is misschien interssant als ik ook eens wat foto's probeer te nemen van de hoeven van de Koniks hier in het dorp, als vergelijkingsmateriaal. In principe zou je dan dezelfde trent moeten zien, sterke hoeven met een te lange hoefwand. Alhoewel ik eigenlijk denk dat de hoeven van de Koniks hier nog minder slijten dan die van de Koniks aan de Maas. En ik zal ook wat meer proberen te weten te komen over hun leefomstandigheden en verzorging die ze krijgen in de winter. De Galloways worden alleszins opgestald tijdens de winter. (Ik ken de verantwoordelijke voor de Galloways persoonlijk, daarom dat ik dit weet.) Maar de Koniks zijn in de winter niet op die verzamelplek. Het zou kunnen dat ze gewoon verhuisd worden naar ergens anders ofzo, maar dat weet ik dus nog niet.
Als jullie dit interessant vinden, wil ik dit gerust even uitzoeken. Maar dan wel begin juli. Want nu zit ik volop in mijn examenperiode en heb ik niet echt de tijd om op zoek te gaan naar de kudde. Laat maar weten of het jullie interesseert of niet. :)

groetjes
Ans

Hi,
Aan Tempête haar voorhoeven zijn de hielen wat ondergeschoven en lijkt ze wat achterover te kantelen. Ze loopt eigenlijk niet op haar hiel zelf, maar op het stukje hoefwand tussen de hiel en de hoefbal. (Ik hoop dat je het snapt, is nogal moeilijk uit te leggen) Niet extreem hoor, maar heel lichtjes. Maar ik merk wel aan de slijtage van haar hielen dat ze dat stukje hoefwand ook als steunpunt gebruikt. (Haar hielen hebben de nijging achteraan schuin af te ronden)
Ik vijl ze telkens weer recht en probeer ervoor te zorgen dat de druk van de kwartieren weg is. (Omdat ik had gelezen dat dat ondergeschoven hielen in de hand kon werken) Maar er zit niet echt verbetering in.
Piet had al eens gezegd dat ik er maar iemand naar moest laten kijken, maar dat blijkt in de regio waar ik woon niet zo gemakkelijk. (Ja, de eerste NB'er die hier professioneel begint, ontdekt het gat in de markt, denk ik :) )
Daarom had ik er gisteren maar een traditionele smid naar laten kijken.
Hij vond dat mijn paard haar hoeven er heel goed en gezond uitzagen en zei dat ik het zeker niet slecht deed. (ikke trots :) ) (Hij bood zelfs aan zijn oude niet zo heel scherpe maar nog bruikbare vijlen bij te houden, zodat we ze verder konden gebruiken)
Hij zij dat de reden waarom ze zo achterover leek te kantelen op haar voorhoeven, was omdat ze redelijk steile koten heeft. En dat als haar toon ietsje te lang is, dit direct een soort van breuk geeft in de lijn die haar hoef met haar ondervoet maakt. (En inderdaad, die lijn is bij haar meer gebroken, dan bij onze andere paarden)
Hij zei dat ik daarom de toon best een stukje korter zet. Maar het probleem, is dat de zool dit niet toestaat. Volgens hem kon ik er best wel een klein stukje afvijlen aan de rand. Maar ja, regel 1 van NB= volg de zool. Dus ni weet ik niet zo goed wat ik juist moet doen. Volg ik zijn advies, of zijn er nog andere manieren om die breuk uit haar voetas te krijgen?

groetjes
Ans

Piet schreef op zondag 18 juni 2006, 14:59:


Volgens mij hebben we het toch over iets anders.(Of we bedoelen hetzelfde en ik versta jou uitleg niet ) Ik zal het op een andere manier proberen uit te leggen.
Normaal gezien, bevinden de hielen zich ter hoogte van het breedste deel van de straal en is de afstand tussen de onderkant van de hiel en de hoefballen beperkt. Bij Tempête dus niet. De hielen liggen verder naar voor. (=ondergeschoven hielen toch? of gebruik ik nu de verkeerde term?) De afstand tussen de hiel (die wel gelijk is aan de zool) en de hoefballen is dan groter. Waar dat de onderkant van de hiel overgaat in het schuine deel dat omhoog naar de hoefballen loopt, daar loopt ze op. (Alhoewel dat dit niet logisch is omdat de hiel en de zool lager komen dan dit stukje "hielwand") En daardoor lijkt het dat ze achterover kantelt.
(Hoe dat het hier uitgelegd staat, is natuurlijk overdreven. Op zich valt het wel mee hoor :), maar ik zou natuurlijk niet willen dat het erger wordt ofzo)

Dit paard heeft nooit ijzers gehad, is voor haar vierde nooit bekapt (omdat haar hoeven er goed bleven uitzien, door grind als ondergrond in haar uitloop) En nadien werd ze ook maar maximum 2 keer per jaar bijgewerkt, omdat meer verzorging gewoon niet nodig was. En heeft altijd laag op de hielen gestaan.
Dus ik zou echt niet weten hoe ze aan samengeknepen hoeven zou komen. Ze heeft wel kleine smalle hoefjes, voor een paard van haar grootte (maar ik heb mij laten vertellen dat dat nogal typisch is voor een quarter)
Aan haar voorvoeten zijn wel haar stralen inderdaad eerder smal en ze raken de grond niet.(Is trouwens altijd zo geweest) Maar ze zijn al in tijden niet bijgesneden (smid kwam daar vroeger ook nooit aan)
Inderdaad aardige man, valt best een gesprek mee te voeren.

Grr, maar die nieuwe zijn altijd zo duur hé, en na twee keer vijlen al net zo bot.

Ik herinner mij best wel de hele uitleg over de voetas op de cursus hoor :)
Maar toch krijg je de indruk dat ze achterover kantelt. Is dat dan mijn eigen interpretatie? (En waarom gaf die smid mij dan gelijk? zelf heeft ie er niks aan om mij dingen wijs te maken)

groetjes
Ans

Vitelli schreef op woensdag 21 juni 2006, 19:12:


Nee, niet kreupel (toch alleszins niet op haar voorbenen :) )
Paard loopt 24/24 buiten en eet hooi van de grond. (laatste keer dat ze in een stal heeft gestaan was twee jaar geleden)

Dus het zou kunnen dat het gewoon eigen is aan haar? Dit vind ik wel een interessante opmerking, aangezien ik niets aan haar hoeven zie veranderen. (En ik vermoed dat haar hielen altijd al een beetje ondergeschoven geweest zijn. Voor zover ik mij kan herinneren, want zoveel aandacht had ik eerlijk gezegd vroeger niet voor hoeven) En iedereen zegt wel dat ik geduld moet hebben, maar ik bekap haar nu al sinds november zelf en er verandert niets. (Voor de rest heeft ze trouwens heel goede hoeven; holle zolen en smalle witte lijn.)
Kan het misschien samenhangen met een bepaalde afwijkende beenstand? (Ze is een beetje onderstandig, maar dan zou ik eigenlijk eerder verwachten dat ze net meer gewicht op haar tonen draagt. :? )

groetjes
Ans

Gisteren ben ik met Tempête weer tegen één van haar oude problemen aangelopen namelijk: de tuinslang!

Ik weet dat ze daar niet zo goed op reageert, maar als ik haar was, dan heb ik toch echt een tuinslang nodig om alle zeep er goed uit te spoelen. (ivm haar eczeem is het echt noodzakelijk dat ik haar zo nu en dan was met shampoo.)
Gisteren was het een warme dag dus ideaal om een beetje te oefenen voor de komende wasbeurt.

Paard op de oprit geparkeerd= geen probleem helemaal relax
tuinslang op de grond laten zien= geen probleem, ze vond het zelfs niet erg om erop te gaan staan.
tuinslang oppakken zonder lopend water= geen probleem
tuinslang aangezet maar nog op de grond= geen probleem, maar wel interessant.
Ik pak de tuinslang (met lopend water) op en dan raakt mevrouw plots helemaal over haar toeren. Ze begint te schrapen als een bezetene (Dat is voor haar een soort oversprongreactie in situaties waarin ze zich ongemakkelijk voelt. Hoe fanatieker en groter de beweging, hoe groter haar angst. En gisteren was ze aardig fanatiek :) )
Dus tuinslang weer op de grond=paard kalmeert
Nu weet ik uit vorige ervaringen dat ze kalmer is als je de sproeikop tegen haar hals houdt, zodat ze het water niet ziet. Dus opnieuw begonnen en nu de tuinslang pas aangezet tegen haar hals =geen geschraap en ze bleef stilstaan, maar wel duidelijk stress.
Dus ik probeer haar wat te masseren met de waterstraal zodat ze wat onspant, dat lukt aardig.
Maar dan beweeg ze en komt de waterstraal los van haar. (Tja als je een paard in de ene hand hebt en een tuinslang in de andere, zit je soms wel eens in de knoop) Ze ziet het water op de grond vallen en tegen haar benen= Totale paniek en best wel gevaarlijk paard, schrapen alsof haar leven ervan afhangt en ze ging zelfs bijna liggen. (ondertussen ik maar proberen om de tuinslang uit te krijgen)
Tuinslang uit gekregen, maar Tempête viel niet meer te kalmeren. Ze wou terug naar de wei. Omdat ze echt niet meer voor rede vatbaar was (en ondertussen aardig gevaarlijk bezig was), Heb ik haar maar weer op de wei gezet. Zodra ze gras ziet, is ze weer helemaal kalm.

Heeft iemand tips voor mij? Want ze moet echt wel in bad. (Ze krijgt jeuk van de resten van die aangekoekte eczeem-olie-dinges)
Dit is zowat het eerste probleem waar ik met haar als tweejarig paard tegenaan liep, en zelfs nu ze acht is, is het nog steeds een drama.

groetjes
Ans

Christel Provaas schreef op zaterdag 24 juni 2006, 22:28:


Daar heb ik nog niet aangedacht, zou best kunnen. Tempête is een paard dat heel sterk op verschillen in de bodem reageert. (Bv een zebrapad of de overgang van een landweggetje in asfalt, vindt ze eng)
Het is in ieder geval niet het water op zich waar ze schrik van heeft, want van afsponzen maakt ze niet zo'n groot probleem. (Alhoewel ze daar ook niet zo dol op is, maar ze laat het wel toe)
Ik dacht altijd dat het het gevoel van het water was, dat tegen haar benen spettert. Daarom ook dat ik met haar hals begin.
Maar ik zal zeker jou truukje eens proberen.
groetjes
Ans
Ik zal zeker jou tip eens proberen

Coulash schreef op zondag 25 juni 2006, 21:26:


Normaal gezien zou ik je gelijk geven. Ik leer haar alles aan op de manier die jij beschrijft. Probleem met de tuinslang is, dat ze op een bepaalde moment zo doorslaat dat ze gevaarlijk wordt voor mij. (en voor zichzelf)
Ik krijg gewoon niet de kans om haar zolang met de slang te confronteren tot ze er zelf uit geraakt. Want voor ze het punt bereikt waarop ze beseft dat het eigenlijk allemaal zo erg niet is, raakt ze eerst helemaal over de rooie. En als ze echt in paniek is, dan is ze echt geen gezellig paard. Ik ken de tekenen, ik weet wanneer het "te" link wordt. En dan wil ik echt niet verdergaan.
Ik denk dat ik eerst moet vinden, wat het exact is waardoor ze schrik heeft van de tuinslang. En dan vandaaruit verder moet werken.
Maarja, vindt maar eens wat nou net het probleem is.
Ik denk wel dat Christel haar idee, aardig in de buurt zit. Ik ga eerst dat maar eens proberen.
groetjes
Ans

Michiel schreef op maandag 26 juni 2006, 11:58:


Het zweet kan ik inderdaad gewoon afsponzen. Maar in de zomer moet mijn paard af en toe gewassen worden met shampoo. Ze heeft zomereczeem en het product dat ik op haar smeer gaat na een tijdje aankoeken en veroorzaakt jeuk. Aan een emmertje water heb ik dan niet genoeg. Daarom dat het dus wel handig zou zijn als ze zich op een redelijk beheerste manier zou laten afspuiten met de tuinslang.
groetjes
Ans

epona schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:01:


Arm paard.
Ik kan er nog steeds niet bij, dat iemand een paard laat inslapen voor zomereczeem. Er zijn toch zoveel oplossingen.
Ik begrijp wel hoe de eigenaar zich voelt. Als je al je hoop vestigt op een bepaalde behandeling en die slaat ook niet aan. Dan voel je je zo machteloos.
En vergeet vooral het financiële plaatje niet. Het paard is jaren "behandeld" door LT. Dit moet aardig wat gekost hebben. (Als ik denk wat ik de laatste zes jaar al aan mij paard haar eczeem heb uitgegeven, dan word ik ni goed. En ik ben dan nog geen LT tegengekomen :) )
Maar je kan het je gewoon niet veroorloven om naïef te zijn. Ik heb mij er al lang bij neergelegd dat mijn Tempête kaalgeschuurd door het leven zal gaan. Bespaart mij een hele hoop teleurstellingen.
groetjes
Ans

Monique Meijer schreef op dinsdag 27 juni 2006, 12:21:


Ik denk dat je moet kijken naar de lijntjes die ze op de foto heeft getekend. Bij Indy lopen die net iets anders dan bij dat andere paard.
Ik ben wel benieuwd hoe dit komt. Bij Tempête is het namelijk net hetzelfde als bij Indy. (Ik denk lichtjes ondergeschoven hielen???)
groetjes
Ans