Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 10:48:

Symtoombestrijding? Clickeren? Als je correct clickert los je net de oorzaak op, het verkeerd aangeleerd gedrag; niets symtoombestrijding. Symtomen zijn een gevolg van iets....Als het gaat om medische oorzaak met ofwel medisch gevolg of gedragsproblemen, dan moet je inderdaad de oorzaak zoeken en die aanpakken met de nodige specialismen. Hou dus de veters bij de schoen, snap je? Maar clickermethode gebruik je om je paard te conditioneren: goed gedrag belonen en eventueel verkeerd aangeleerd gedrag terug afleren door negatieve straf (vaak negeren, of voedselbeloning wegnemen). Je kan dus gedragsproblemen het best oplossen via clickertraining maar als je dit gebruikt om medische oorzaken te verdoezelen; ben je echt niet paardvriendelijk bezig.

Neen; je lokt hem met eten, negeren zou eigenlijk moeten. Anders loop je het risico dat je paard leert: ik trek me los, en vanzodra ik stilsta en mijn baasje komt naar me toe, vangt me, dan krijg ik beloning. Oww, dat doe ik volgende keer dus ook. Het lostrekken mag dus geen beloning verdienen. Je mag geen enkele beloning of straf koppelen aan het negatieve gedrag. Je moet dus voor het neg gedrag optreedt, belonen, op een moment dat het nog goed gaat. Net zoals Eddy, of nick ?, je ook al aanraadde. Stel dat je geblinddoekt bent en ik wil je naar eenbepaald punt laten stappen. Hoe denk je dat ik jou het best de weg laat afleggen? Inderdaad: elke verkeerde stap negeren en elke goede stap te benoemen. Niet door je te straffen als je een verkeerde stap zet want 1) dan weet je nog steeds niet wat ik wél wil en 2) je zal na herhaaldelijke straffen niets meer durven ondernemen.

Snap je zo een beetje ?

Zeker en vast

Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 juni 2006, 15:50:


Ik bedoel niet dat clickeren symptoombestrijding is. Ik bedoel dat het 'bekkentrekken' een neurotische tic van mijn paard is en dat het af willen leren ervan symptoombestrijding is.


Ik MOEST hem gaan halen, want hij was in paniek de straat op gerend, dat kon ik beslist niet negeren ivm veiligheid. Toen ik hem te pakken had, hij bleef nl trillend staan op mijn "wachten!" was het meer dan vier seconden na zijn misdaad, en dan associeert hij volgens de boekjes de beloning niet meer met de actie! Ik beloonde hem met het appeltje voor het voldoen aan mijn verzoek tot stilstaan ondanks de enge dingen aan zijn voeten. Ik heb dus positief gedrag beloond, zo zie ik het.

En dat blindenverhaal, daar kan ik het eerlijk gezegd niet zo erg mee eens zijn. Ik zou het erg op prijs stellen als iemand behalve "ja" bij de goede stappen ook "nee" zou zeggen als ik een misstap zou begaan ipv het zwijgen ertoe doen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 20 juni 2006, 16:28:


Ik heb ook Smit-schoenen. Het stalen kabeltje heb ik vastgezet met een elastiekje aan het oogje en de sluiting. Dit elastiekje blijft vastzitten, ook als de sluiting los is. Een touwtje kan natuurlijk ook, maar dat hangt met een lus als de sluiting dicht is. Zo voorkom je dat het kabeltje los schiet, en je paard er met zijn andere voet op kan gaan staan. Bovendien rammelt het niet.
De schoenen gaan ook makkelijker aan als je de hoeven eerst nat maakt. Je kan ook plastik zakjes om de hoeven doen, dan gaan de schoenen heel gemakkelijk aan.