trea hoex schreef op donderdag 29 juni 2006, 16:49:


En volgens Ramey is het heel slecht je paard te dwingen, als paard aangeeft dat het pijn doet, mag je ze niet over gravel laten lopen. Bemoedigt teenlanden en kan pijnlijke plekken in de onderkant van de hoef veroorzaken.


En dat is precies wat ik niet bedoel, en wat volgens Egon beter is. Verder zie boven.

knip


Klinkt een beetje als het 'paddock paradise' waar Ramey het ook over had, een idee van Jackson, dat paarden in de wei dwingt meer te bewegen.

Isabel

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 14:52:


Egon, ik ga er toch even over door, want het ergert me, dat je als een lastige terrier de rat die je vast hebt niet los wilt laten.

Zand op een harde bodem klinkt samen, en koekt.
Kiezels rollen rond als je erover heen beweegt.

Maar ik kan het niet beter uitleggen, en jij wilt niet even je ogen opendoen, dus waarschijnlijk blijven we hier verder op vastzitten.

Isabel

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 17:53:


Dan zal ik je wel verkeerd begrepen hebben.
We zijn het al eens eerder oneens geweest over exact ditzelfde onderwerp.

Isabel

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 18:39:
Oh, ok.
Wel eens.
Mooi.
Ik zal de breinaalden dan maar inpakken, een breiwerkje met rare draadjes moet ik niet.


Isabel

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 19:52:

OK, nu begrijp ik de context en je manier van reageren en hoef ik echt niet meer geergerd te zijn. Phew!

Ten eerste: Ramey is er werkelijk reuze enthousiast over. De dingen die hij belangrijk vindt, herhaalt hij met regelmaat, en de pea gravel noemde hij vaak.
Ook voor een hoekje in de wei, of bij de waterbak, noem maar, als het maar niet op een plek is waar ze graag rondrennen, want dan zouden ze op hun bek kunnen gaan.

Ten tweede: zo klein als doperwtjes is natuurlijk wel erg overdreven, dat snap je. En ik weet niet of het maat 20 of 30, of iets anders is, dat werd niet genoemd, en ik heb er verder geen verstand van.

Ten derde: door uit te leggen waar het zo geschikt voor was, en dat je echt niet grote kiezels wil waar paarden pijn van hebben, dacht ik een indicatie voor de maat te geven.
Misschien is het ook zo dat je voor nog gevoelige paarden kleiner maatje moet hebben, dan voor paarden met goede zolen, zulke details zijn niet besproken. Wel tot in den treure dat je voetgevoelige paarden absoluut niet over gravel mag laten lopen, wel op peagravel mag laten staan/lopen, sterker nog, ze vinden het prettig om op te staan.
Is toch ook een indicatie dat het niet om grint gaat dat je gebruikt om beton mee te maken.

Het vierde punt wat ik in mijn hoofd had ben ik vergeten.

Komt misschien nog wel.

Isabel

Isabel van der Made schreef op donderdag 29 juni 2006, 20:07:


Ja, weet t weer.
Je schijnt de mest gemakkelijk er vanaf en tussenuit te kunnen scheppen met een zaagsel vork, nou weet je waarschijnlijk niet hoe die er uit ziet, maar de tanden staan niet ver uit elkaar. Geeft ook een indicatie voor de maat, als die steentjes er tussen door moeten kunnen vallen.
Er waren daar mensen die hun paarden op pea gravel hadden staan, en die beaamden dat het schoonhouden geen probleem was.

Potverju, ik ga nog dromen van erwtensteen.

Isabel

Heb wat info gezocht over die vermaledijde erwtensteentjes:

---I have 3/8" river rock (pea gravel) with a DG base, in the run in
shelter. It's about 4" deep.

---I've heard that pea gravel is quite round, and as such can 'roll' a lot
underneath the feet

---I think this is why Dr.Bowker saw such wonderful results with his horses on pea gravel.
The sole callus can form really hard and dense material and the pea
gravel doesn't wear the sole away like sharp gravel would.

Moet ik verder zoeken?

Isabel

trea hoex schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:14:


Nadat ik 3 regels had gelezen, heb ik het weggeklikt, met exact diezelfde vraag, Trea, waarom schrijft iemand dat hier.

e m kraak schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:22:


Is goed, Thomas.

Nils Vellinga schreef op donderdag 29 juni 2006, 22:52:


Hij zei dat een eigenaar die zelf goed heeft leren bekappen, een betere hoef aan het paard zal krijgen, dan een prof die maar eens in de 4-6 weken langs komt.
Als de eigenaar van toeten noch blazen weet, en het cruciaal is dat er vaker iets aan de hoef wordt gedaan, legt hij ze met allerlei truukjes en ezelsbruggetjes uit wat ze moeten doen in de periode tussen de bekappersbezoeken.

Isabel